(Translated by https://www.hiragana.jp/)
Мезоко осцилација — Википедија Прејди на содржината

Мезоко осцилација

Од Википедија — слободната енциклопедија
Реконструкција на температурата на ледникот GISP2 во последните 10 илјади години, што укажува на студени периоди. Ладење од 6200 п.н.е. д. (пред 8,2 илјади години) е означен со бројот 5.
Топлиот холоцен период со настанот долг 8,2 килограми. Леденото јадро на Централниот Гренланд ја реконструирало температурата до средината на 19 век.
Настанот тежок 8,2 килограми се појавува како вдлабнатина во топлиот холоценски период. Еволуција на температурите во пост-глацијалниот период по последниот глацијален максимум (LGM), според ледените јадра на Гренланд[1]

Глобално ладење пред 8200 години во странската литература, исто така , осцилацијата на Мизок или Мезоко осцилација, според името на долината во Швајцарија е најтешкото глобално ладење на холоценот, аномално за топлиот атлантски период . Тоа траело од 200 до 400 години, при што климата значително се променила, што довело до исчезнување на голем број рани неолитски култури (особено, пред-грнчарскиот неолит Б ) и запирање на неолитизацијата на Европа. Ова ладење не предизвикало нова глацијација, но било посилно од средновековното мало ледено доба.

Брзото ладење пред 8,2 илјади години првпат го забележал швајцарскиот ботаничар Хајнрих Цолер во 1960 г[2][3]. Некои автори веруваат дека овој студен бран е само еден од најзабележливите периодични студени периоди што се случуваат во холоценот на секои 1500 години (Бонд циклуси)[4]. Климатските промени пред 8,2 илјади години беа забележани и за време на проучувањето на ледниците на Гренланд и геолошките наоѓалишта во умерените и тропските зони на Северен Атлантик[5][6][7]. На Антарктикот и во Јужна Америка климатските промени од овој период се помалку изразени[8][9]. Сепак, промените биле глобални по природа, што, особено, влијаело на растот на коралните гребени во Индонезија[10] и намалување на концентрацијата на CO2 во атмосферата[11]. Светското ниво на морињата прво се зголемило за 1,2 m, а до 6000 п.н.е.  д. поради растот на ледниците, тој се намали за 14 m Ова доведе до значително повлекување на морињата од крајбрежјето, но до 5800 п.н.е.  д. Климата се врати во нормала, а морињата се вратија на своите поранешни брегови. Во Каспиското Море, доцниот хвалински престап попуштил во холоценот (пред околу 9-7 илјади години[12] или пред 7,2—6,4 илјади години[13]) Мезоко регресијач (од -50 до -70 м). на Каспиското Море го отстапило местото на новокаспиското престапување[14].

Се верува дека причина за ладењето е деградацијата на северноамериканската ледена покривка во заливот Хадсон, што довело до спуштање на езерото Агасиз и другите периглацијални езера и навлегување на 163 до 200 илјади км 3 студена свежа вода во Хадсон теснецот за помалку од 100 години. Ова за возврат го променило моделот на термохалинската циркулација, намалувајќи го преносот на топлина во Северен Атлантик од ниски на високи географски широчини.[15][16][17][18].

Глобалното ладење имало драматични ефекти врз некои култури од раниот неолит. Поточно, жителите на Чаталхојук околу 6200 г.п.н.е. д. ги напуштиле своите домови, а селото било празно околу 500 години, додека климата не се подобрила . Во северна и источна Африка овие пет века се обележани со суша. Во Кипар, населението отсуствувало речиси 1.500 години по студениот бран. Постудената и посува клима останала 300 години во Западна Азија, особено во Месопотамија . Се верува дека тоа го поттикнало населението да создаде мрежа на канали за наводнување. По климатските промени околу 6200 п.н.е. д. , миграцијата на населението започнала од север кон југ по рамнините на Тигар и Еуфрат.

Овој студен бран хронолошки се совпаѓа со џиновските лизгања на земјиштето во северна Норвешка, кои предизвикаа катастрофално цунами, кое, според некои проценки, го покрило Догерланд со вода.

Ефект

[уреди | уреди извор]

Низ поголемиот дел од светот, настанот 8.2 ka предизвикал посуви еколошки услови.[19] Монсунските врнежи на северната полутопка се намалиле за 12,4% за секој °C од просечната глобална промена на температурата, додека врнежите од монсуните на јужната полутопка се зголемиле за 4,2%/°C.[20] Настанот 8.2 ka исто така бил поврзан со зголемување на соленоста на океаните и флуксот на копнената прашина.

Поврзано

[уреди | уреди извор]

Наводи

[уреди | уреди извор]
  1. ↑ Platt, Daniel E.; Haber, Marc; Dagher-Kharrat, Magda Bou; Douaihy, Bouchra; Khazen, Georges; Ashrafian Bonab, Maziar; Salloum, Angélique; Mouzaya, Francis; Luiselli, Donata (2017-01-06). „Mapping Post-Glacial expansions: The Peopling of Southwest Asia“. Scientific Reports (англиски). 7 (1). doi:10.1038/srep40338. ISSN 2045-2322.
  2. ↑ Zoller, Heinrich. Pollenanalytische Untersuchungen zur Vegetationsgeschichte der insubrischen Schweiz (нем.) // Denkschriften der Schweizerischen Naturforschenden Gesellschaft. — 1960. — Т. 83. — С. 45—156. — ISSN 0366-970X.
  3. ↑ Nesje, Atle; Dahl, Svein Olaf (2001-02). „The Greenland 8200 cal. yr BP event detected in loss‐on‐ignition profiles in Norwegian lacustrine sediment sequences“. Journal of Quaternary Science (англиски). 16 (2): 155–166. doi:10.1002/jqs.567. ISSN 0267-8179. Проверете ги датумските вредности во: |date= (help)
  4. ↑ Bond, G.; et al. A Pervasive Millennial-Scale Cycle in North Atlantic Holocene and Glacial Climates (англ.) // Science : journal. — 1997. — Vol. 278, no. 5341. — P. 1257—1266. — doi:10.1126/science.278.5341.1257. Архивировано 27 февраля 2008 года. Архивированная копия. Дата обращения: 16 апреля 2009. Архивировано из оригинала 27 февраля 2008 года.
  5. ↑ Alley, R. B.; Mayewski, P. A.; Sowers, T.; Stuiver, M.; Taylor, K. C.; Clark, P. U. (1997). „Holocene climatic instability: A prominent, widespread event 8200 yr ago“. Geology (англиски). 25 (6): 483. doi:10.1130/0091-7613(1997)025<0483:HCIAPW>2.3.CO;2. ISSN 0091-7613.
  6. ↑ Alley, R; Agustsdottir, A (2005-05). „The 8k event: cause and consequences of a major Holocene abrupt climate change“. Quaternary Science Reviews (англиски). 24 (10–11): 1123–1149. doi:10.1016/j.quascirev.2004.12.004. Проверете ги датумските вредности во: |date= (help)
  7. ↑ Sarmaja-Korjonen, Kaarina. Abrupt and consistent responses of aquatic and terrestrial ecosystems to the 8200 cal. yr cold event: a lacustrine record from Lake Arapisto, Finland (англ.) // : journal. — 2007. — Vol. 17, no. 4. — P. 457—467. — doi:10.1177/0959683607077020.
  8. ↑ Burroughs, William J. [ed.] Climate: Into the 21st Century (неопр.). — Cambridge: Cambridge University Press, 2003. — ISBN 0521792029.
  9. ↑ Ljung, K.; et al. South Atlantic island record reveals a South Atlantic response to the 8.2kyr event (англ.) // Climate of the Past[англ.] : journal. — 2007. — Vol. 4. — P. 35—45. Архивировано 10 февраля 2012 года.
  10. ↑ Fagan B. The Long Summer: How Climate Changed Civilization (англ.). — New York: Basic Books, 2004. — P. 107—108. — ISBN 0465022812.
  11. ↑ Wagner F. et al. Rapid atmospheric CO2 changes associated with the 8,200-years-B.P. cooling event (англ.) // Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America : journal. — 2002. — Vol. 99, no. 19. — P. 12011—12014. — doi:10.1073/pnas.182420699.
  12. ↑ Свиточ А. А. „Всемирный потоп и великая хвалынская трансгрессия Каспия“. vivovoco.astronet.ru (руски). Архивирано од изворникот на 2018-10-01. Посетено на 2019-01-19. Занемарен непознатиот параметар |dead-url= (help) // Природа, № 1, 2006 г.
  13. ↑ Свиточ А. А. „Регрессивные эпохи Большого Каспия“ (PDF). istina.msu.ru (руски). Архивирано од изворникот (PDF) на 2017-08-18. Посетено на 2019-01-19. Занемарен непознатиот параметар |dead-url= (help) // ВОДНЫЕ РЕСУРСЫ, 2016, том 43, № 2, с. 134—148
  14. ↑ „Климатические флуктуации аридного пояса Евразии в эпоху голоцена“ (PDF). www.archaeolog.ru (руски). Архивирано од изворникот (PDF) на 2019-02-15. Посетено на 2019-01-19. Занемарен непознатиот параметар |dead-url= (help)
  15. ↑ Климатические флуктуации аридного пояса Евразии в эпоху голоцена. www.archaeolog.ru. Дата обращения: 19 января 2019. Архивировано 15 февраля 2019 года.
  16. ↑ Ehlers, Jürgen; Gibbard, Philip L. Quaternary Glaciations – Extent and Chronology. Part II: North America (англ.). — Amsterdam: Elsevier, 2004. — P. 257—262. — ISBN 0444515925.
  17. ↑ Barber D. C. et al. Forcing of the cold event 8,200 years ago by catastrophic drainage of Laurentide Lakes (англ.) // Nature : journal. — 1999. — Vol. 400. — P. 344—348. — doi:10.1038/22504.
  18. ↑ Ellison C. R. W., Chapman M. R., Hall I. R. Surface and Deep Ocean Interactions During the Cold Climate Event 8200 Years Ago (англ.) // Science : journal. — 2006. — Vol. 312, no. 5782. — P. 1929—1932. — doi:10.1126/science.1127213.
  19. ↑ Pratap, Shailendra; Markonis, Yannis (2022-05-31). „The response of the hydrological cycle to temperature changes in recent and distant climatic history“. Progress in Earth and Planetary Science (англиски). 9 (1). doi:10.1186/s40645-022-00489-0. ISSN 2197-4284.
  20. ↑ He, Peng; Liu, Jian; Wang, Bin; Sun, Weiyi (2022-01). „Understanding global monsoon precipitation changes during the 8.2 ka event and the current warm period“. Palaeogeography, Palaeoclimatology, Palaeoecology (англиски). 586: 110757. doi:10.1016/j.palaeo.2021.110757. Проверете ги датумските вредности во: |date= (help)

Надворешни врски

[уреди | уреди извор]
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Мезоко_осцилација&oldid=5245189“