Серафим II Цариградски
| Серафим II ЦАриградски | |
|---|---|
| Цариградски патријарх | |
| Црква | Цариградска патријаршија |
| Ракоположен | 22 јули 1757 |
| Службата завршила | 26 март 1761 |
| Претходник | Калиник IV (III) |
| Наследник | Јонаикиј III |
| Лични податоци | |
| Роден | Делвина, Албанија |
| Починал | 1779 Марски манастир |
| Претх. служба | Митрополит во Пловдив |
Серафим II Цариградски — Вселенски патријарх во периодот од 1757 до 1761 година.
Живот
[уреди | уреди извор]Серафим II е роден во Делвина, јужна Албанија како дете на грчки[1] родители кон крајот на XVII век. Пред да биде избран за Вселенски патријарх на 22 јули 1757 година тој бил митрополит во Пловдив.[2]
Како патријарх во 1759 година тој го воведува постот на Свети Андреја на 30 ноември,[3] и во 1760 година тој ај дал првата дозвола на Козма Аетолски да започне со мисинерска работа во селата во Тракија.[4]
Во 1759 година го поканил Евгениј Бугарски да ги надгледува реформите во патријахалната академија и за време на неговото начелствување во академијата било под влијание на Серафимовите проруски идеали на Бугарски што придонело до приближување на Руското царство со Цариградската патријаршија.[5][6]Како последица на ова Серафим II бил заменет на 26 март 1761 година и протеран на Света Гора,[2] и бил заменет од отоманските власти со Јоаникиј III.
За време на Руско-турската војна 1768-1774 тој го поддржувал Руското царство и воспоставувањето на проруска православна држава на Балканот во 1769 година и ги поттикнувал грците да се бунтуваат против Турците.[7] По неуспехот на востанието, во 1776 година се преселил во Украина, каде починал на 7 декември 1779 година.[2] Погребан е во Марскиот манастир.
Наводи
[уреди | уреди извор]- ↑ „Ecumenical Patriarchate of Constantinople; official website ( Greek )“. Архивирано од изворникот на 2016-03-03. Посетено на 2016-01-09.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Kiminas, Demetrius (2009). The Ecumenical Patriarchate. Wildside Press LLC. стр. 41. ISBN 978-1-4344-5876-6.
- ↑
Μ .Γ .Βαρβούνη (2006).Τ ο Οικουμενικό Πατριαρχείο, εκδόσεις Χελάνδιον. Athens. стр. 117. ISBN 960-87087-5-3.(грчки) - ↑ Nomikos, Michael (2000). Witnesses for Christ: Orthodox Christian neomartyrs of the Ottoman period, 1437-1860. St Vladimir's Seminary Press. стр. 200. ISBN 0-88141-196-5.
- ↑ Demaras, Konstantinos (1972). A history of modern Greek literature. SUNY Press. стр. 136. ISBN 0-87395-071-2.
- ↑ Angold, Michael (2006). Eastern Christianity. Cambridge University Press. стр. 204. ISBN 0-521-81113-9.
- ↑ „Σεραφεὶ
μ Β ´“. Ecumenical Patriarchate. Архивирано од изворникот на 2016-03-03. Посетено на 19 June 2011.(грчки)