Fall-out
Fall-out (Engels: fallout), ook wel radioactieve neerslag of kernneerslag genoemd, is de aanduiding voor het stralingsgevaar dat wordt gevormd door neerdalend stof dat in de minuten tot dagen na een kernexplosie in de atmosfeer of aan het aardoppervlak als radioactief stof neerdaalt rond het explosiepunt of (door verspreiding in de lucht en op de wind) ver daarvandaan. Ook het radioactieve stof zelf wordt als fall-out aangeduid.
De fall-out bestaat uit drie soorten radioactief materiaal:
- de splijtingsproducten van de explosie
- het niet-verspleten radioactieve materiaal van de bom
- het door neutronenactivatie radioactief geworden stof dat door de explosie is opgewerveld.
Kernexplosies hoog in de atmosfeer geven weinig [1] en explosies onder de grond geen fall-out; de grootste fall-out treedt op bij een explosie ter hoogte van het maaiveld die veel stof opwervelt dat door de intensieve neutronenbestraling van de explosie zelf ook radioactief wordt door neutronenvangst.
Fall-out treedt ook op bij ongelukken bij kernreactors waarbij wolken radioactief materiaal ontsnappen, zoals na de ramp in Tsjernobyl. Ze wordt gekenmerkt door een groter aandeel van isotopen met een lange halfwaardetijd, omdat deze isotopen in ruime mate in de reactor aanwezig zijn. Fall-out veroorzaakt door een kernwapen heeft een groter aandeel van kort levende isotopen die meteen na de kernexplosie zijn gevormd.
Voetnoten en referenties
- ↑ de hitte van de explosie zorgt voor een snel opstijgende bel die de radioactieve explosieprodukten meevoert naar de stratosfeer,
