Fanjingshan
De Fanjingshan (Chinees: 梵净
| Fanjingshan | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
De bergtop
| ||||
| Hoogte | 2570 m | |||
| Coördinaten | 27° 53′ NB, 108° 40′ OL | |||
| Ligging | Tongren, Guizhou, China | |||
| Gebergte | Wuling-gebergte | |||
  | ||||
| ||||
| Fanjingshan | ||
|---|---|---|
| Werelderfgoed natuur | ||
| ||
Trap in de hellingbossen van Fanjingshan
| ||
| Land |  China
| |
| UNESCO-regio | Azië en de Grote Oceaan | |
| Criteria | (x) | |
| Inschrijvingsverloop | ||
| UNESCO-volgnr. | 1559 | |
| Inschrijving | 2018 (42e sessie) | |
| UNESCO-werelderfgoedlijst | ||
In 1978 werd het Nationaal natuurreservaat Fanjingshan opgericht, dat in 1986 door het UNESCO werd aangewezen als biosfeerreservaat. In 2018 werd Fanjingshan tot Werelderfgoed benoemd.
Etymologie
bewerken'Fanjingshan' betekent 'De berg Fanjing'. De naam 'Fanjing' is afgeleid van Fantian Jingtu (
Ligging en ecologie
bewerkenFanjingshan ligt in Tongren te Guizhou, in het zuidwesten van China. Het is de hoogste berg van het Wuling-gebergte. Het terrein varieert van 480 tot 2570 meter boven zeeniveau.[2]
In 1978 werd op de berg een gebied van 567 vierkante kilometer bestempeld als natuurreservaat. In 1986 werd het zogenoemde Nationaal natuurreservaat Fanjingshan door het UNESCO aangewezen als biosfeerreservaat.[2] Tijdens de 42e sessie van de Commissie voor het Werelderfgoed in juli 2018 werd Fanjingshan tot Werelderfgoed benoemd.[3]
Het reservaat bestaat voornamelijk uit subtropische hellingbossen.[2] Het bevat het grootste intacte subtropische berkenoerbos ter wereld. Fanjingshan is door zijn relatief geïsoleerde ligging een 'sky island' met een hoge biodiversiteit. Endemische soorten zijn onder andere de zeldzame witmantelstompneusaap (Rhinopithecus brelichi) en de zilversparrensoort Abies fanjingshanensis. Op de berg leven ook bedreigde diersoorten als de Chinese reuzensalamander, het Oost-Chinees muskushert en de koningsfazant.[3]
Boeddhisme
bewerkenIn het Chinese boeddhisme is Fanjingshan een belangrijke berg,[2] die in heiligheid alleen onderdoet voor de Vier heilige boeddhistische bergen. Fanjingshan zou de bodhimaṇḍa van Maitreya, zijn, oftewel de plaats waar de toekomstige Boeddha ontwaakte.[1]
Het boeddhisme bereikte op zijn laatst tijdens de Tang-dynastie de berg Fanjingshan. De invloed werd versterkt door de Zangke-weg (牂牁
Tijdens de Ming- en Qing-dynastie behoorden de meeste tempels op de berg tot de boeddhistische Zuiver Land- en Linji-stromingen. Gedurende de Bozhou-opstand in de tweede helft van de 16e eeuw werden veel tempels beschadigd. Nadat keizer Wanli de opstand had onderdrukt, gaf hij de monnik Miaoxuan (
In de roerige laatste periode van de Qing-dynastie werden veel tempels op de Fanjingshan verwoest door plunderende legers en bandieten. In de periode van de Chinese Republiek bleef hier een klein aantal monniken over. De Culturele Revolutie (1966–1976) resulteerde opnieuw in verdere tempelverwoestingen.[1]
Sinds de jaren 1980 kende het boeddhisme een opleving. Een groot aantal oude tempels op de berg werden gerenoveerd of herbouwd, waaronder de Cheng'en-tempel, de Huguo Chan-tempel (护国
- ↑ a b c d e f (zh) Regering van Tongren: 铜仁梵净
山 佛教 文化 综述 - ↑ a b c d (en) UNESCO: Biosphere Reserve Information: Fanjingshan
- ↑ a b (en) UNESCO: Fanjingshan. Gearchiveerd op 8 juni 2023.
- ↑ (zh) Regering van Tongren: 梵净
山 佛教 文化 苑