(Translated by https://www.hiragana.jp/)
Arbeidsgeneeskunde: verschil tussen versies - Wikipedia Naar inhoud springen

Arbeidsgeneeskunde: verschil tussen versies

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Edelhart (overleg | bijdragen)
k Crisis: kleine correctie
layout
(38 tussenliggende versies door 31 gebruikers niet weergegeven)
Regel 1: Regel 1:
'''Arbeidsgeneeskunde''' is een erkende geneeskundige specialisatie in [[België]].
'''Arbeidsgeneeskunde''' is een erkende geneeskundige specialisatie in [[België]].


Een '''arbeidsgeneesheer''' is een arts die de aanvullende specialisatie in [[Arbeidsgeneeskunde]] heeft gevolgd. De officiële titel is "geneesheer-specialist in de arbeidsgeneeskunde".
Een '''arbeidsarts''' is een arts die de aanvullende specialisatie in Arbeidsgeneeskunde heeft gevolgd. De officiële titel is "arts-specialist in de arbeidsgeneeskunde". Sinds 2018 wordt de arbeidsgeneesheer wettelijk arbeidsarts genoemd.<ref>https://www.prebes.be/nieuws/2018/08/arbeidsgeneesheer-arbeidsarts. [https://web.archive.org/web/20200222164512/https://www.prebes.be/nieuws/2018/08/arbeidsgeneesheer-arbeidsarts Gearchiveerd] op 22 februari 2020.</ref>
De specialisatie tot [[bedrijfsarts]] in [[Nederland]] is hier analoog aan, maar een arbeidsgeneesheer houdt zich niet bezig met ziekteverzuim.
De specialisatie tot [[bedrijfsarts]] in [[Nederland]] is hier grotendeels analoog aan, maar een arbeidsarts houdt zich niet bezig met [[ziekteverzuim]].<ref>https://www.beswic.be/nl/themas/informatie-voor-de-behandelende-artsen/wettelijk-kader-van-de-arbeidsgeneeskunde/adviserend-arts-controlearts-en-arbeidsarts. [https://web.archive.org/web/20210304215242/https://www.beswic.be/nl/themas/informatie-voor-de-behandelende-artsen/wettelijk-kader-van-de-arbeidsgeneeskunde/adviserend-arts-controlearts-en-arbeidsarts Gearchiveerd] op 4 maart 2021.</ref>


==Criteria voor de erkenning==
== Criteria voor de erkenning ==
De specialisatie behelst een opleiding van 4 jaar. Dit omvat een specifieke theoretische opleiding van twee jaar en twee stagejaren in één of meer stagediensten.
De specialisatie behelst een opleiding van 4 jaar. Dit omvat een specifieke theoretische opleiding van twee jaar en twee stagejaren in één of meer stagediensten.


Tijdens de stages neemt hij deel aan de wetenschappelijke activiteiten in de arbeidsgeneeskunde die in onderlinge samenwerking georganiseerd worden door de universiteiten, de wetenschappelijke verenigingen en de stagemeesters. Hij legt ook een wetenschappelijk eindwerk voor.
Tijdens de stages neemt de arts deel aan de wetenschappelijke activiteiten in de arbeidsgeneeskunde die in onderlinge samenwerking georganiseerd worden door de universiteiten, de wetenschappelijke verenigingen en de stagemeesters. De arts legt ook een wetenschappelijk eindwerk voor.


De specialisatie is volgens richtlijn 2005/36/EU erkend in het EU - Buitenland.<ref>[https://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=OJ:L:2005:255:0022:0142:en:PDF ''Directive 2005/36/EC of the european parliament and of the council of 7 September 2005 on the recognition of professional qualifications''] op eur-lex.europa.eu. [https://web.archive.org/web/20211101135257/https://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=OJ%3AL%3A2005%3A255%3A0022%3A0142%3Aen%3APDF Gearchiveerd] op 1 november 2021.</ref>
==Criteria voor het behouden van de erkenning==
Om erkend te blijven, oefent de geneesheer-specialist in de arbeidsgeneeskunde de arbeidsgeneeskunde uit en levert het bewijs dat hij zijn kennis, bevoegdheden en medische prestaties in de arbeidsgeneeskunde onderhoudt en ontwikkelt.


== Criteria voor het behouden van de erkenning ==
==Seminaries Arbeidsgeneeskunde==
Om erkend te blijven, oefenen de artsen-specialist in de arbeidsgeneeskunde de arbeidsgeneeskunde uit en leveren het bewijs dat zij hun kennis, bevoegdheden en medische prestaties in de arbeidsgeneeskunde onderhouden en ontwikkelen.
De seminaries Arbeidsgeneeskunde (7 per academiejaar) worden georganiseerd door de 4 [[Vlaanderen|Vlaamse]] [[universiteit|universiteiten]] die een postgraduate opleiding arbeidsgeneeskunde hebben ([[Katholieke Universiteit Leuven|KUL]], [[Universiteit Antwerpen|UA]], [[Universiteit Gent|UGent]] en [[Vrije Universiteit Brussel|VUB]]), samen met de [[Vlaamse Wetenschappelijke Vereniging voor Arbeidsgezondheidskunde|VWVA]]. De meeste aanwezigen zijn geneesheer-specialisten in opleiding in de Arbeidsgeneeskunde. Het aantal erkende arbeidsgeneesheren dat deze seminaries regelmatig volgt is relatief beperkt.


== Seminaries Arbeidsgeneeskunde ==
==Functies==
De seminaries Arbeidsgeneeskunde en de Vlaamse Universitaire Studiedag Arbeidsgeneeskunde (VUSA) worden georganiseerd door de 4 [[Vlaanderen|Vlaamse]] [[universiteit]]en die een postgraduate opleiding arbeidsgeneeskunde hebben ([[Katholieke Universiteit Leuven]], [[Universiteit Antwerpen]], [[Universiteit Gent]] en [[Vrije Universiteit Brussel]]), samen met de [[Vlaamse Wetenschappelijke Vereniging voor Arbeidsgezondheidskunde]]. De meeste aanwezigen zijn nog in opleiding of zijn al erkend als arts-specialist in de Arbeidsgeneeskunde.
De arbeidsgeneesheer heeft de zorg voor de veiligheid, gezondheid en welzijn van de werknemer. Hij heeft kennis van de belastende factoren in het werk en de (lichamelijke en geestelijke) belastbaarheid van de werknemer. De belastende factoren kunnen een risico zijn voor het ontstaan van schade aan de gezondheid. Het opsporen van deze gezondheidsrisico's en het adviseren in het nemen van preventieve maatregelen is dan ook een belangrijke taak. Daarnaast voert hij ook geregeld medische screenings uit bij het personeel, in het bijzonder bij risicogroepen.
Bepaalde beroepsgroepen hebben bijvoorbeeld een verhoogd risico tot het oplopen van [[infectieziekten]] die door [[vaccinatie]] kunnen vermeden worden. De arbeidsgeneesheer zal deze personen dan ook beschermen door het toedienen van vaccinaties.


==Van ARAB naar Codex==
== Functies ==
De arbeidsarts heeft de zorg voor de veiligheid, gezondheid en welzijn van de werknemer. De arbeidsarts heeft kennis van de belastende factoren in het werk en de (lichamelijke en geestelijke) belastbaarheid van de werknemer. De belastende factoren kunnen een risico zijn voor het ontstaan van schade aan de gezondheid. Het opsporen van deze gezondheidsrisico's en het adviseren in het nemen van preventieve maatregelen is dan ook een belangrijke taak. Daarnaast voert de arbeidsarts ook geregeld medische screenings uit bij het personeel, in het bijzonder bij risicogroepen.
Het [[Algemeen Reglement voor de Arbeidsbescherming|ARAB]] wordt geleidelijk aan vervangen door de Codex over het Welzijn op het Werk.
Bepaalde beroepsgroepen hebben bijvoorbeeld een verhoogd risico tot het oplopen van [[infectieziekten]] die door [[vaccinatie]] kunnen vermeden worden. De arbeidsarts zal deze personen dan ook beschermen door het toedienen van vaccinaties.
Welzijn op het werk werd hergedefinieerd tot het geheel van factoren met betrekking tot de arbeidsvoorwaarden waarin het werk wordt uitgevoerd:

== Van ARAB naar Codex ==
Het [[Algemeen Reglement voor de Arbeidsbescherming|ARAB]] is geleidelijk aan vervangen door de [[Codex over het welzijn op het werk]].
Welzijn op het werk werd geherdefinieerd tot het geheel van factoren met betrekking tot de arbeidsvoorwaarden waarin het werk wordt uitgevoerd:
* Veiligheid op het werk
* Veiligheid op het werk
* De bescherming van de [[gezondheid]] van de [[werknemer]]
* De bescherming van de [[gezondheid]] van de [[werknemer]]
Regel 27: Regel 29:
* De [[ergonomie]]
* De [[ergonomie]]
* De [[arbeidshygiëne]]
* De [[arbeidshygiëne]]
* De verfraaiing van de werkplaatsen en
* De verfraaiing van de werkplaatsen en
* De door de bedrijven getroffen milieumaatregelen.
* De door de bedrijven getroffen milieumaatregelen.
De "Diensten voor Preventie en Bescherming op het Werk" (de vroegere Arbeidsgeneeskundige Diensten) werden door de aanpassingen in de wetgeving verplicht om hun bevoegdheden significant uit te breiden. Vele interne diensten konden hierdoor niet blijven bestaan, en de laatste jaren is een steeds verdere shift naar Externe PBW's te zien. Hierin zijn de laatste jaren ook verschillende fusies opgetreden, waardoor er nu nog 19 erkende [[EDPBW]]'s in België bestaan (zie ook het navigatiesjabloon onderaan het artikel).
De "Diensten voor Preventie en Bescherming op het Werk" (de vroegere Arbeidsgeneeskundige Diensten) werden door de aanpassingen in de wetgeving verplicht om hun bevoegdheden significant uit te breiden. Vele interne diensten konden hierdoor niet blijven bestaan, en de laatste jaren is een steeds verdere shift naar Externe PBW's te zien. Hierin zijn de laatste jaren ook verschillende fusies opgetreden, waardoor er nu nog 14 erkende [[EDPBW]]'s in België bestaan (zie ook het navigatiesjabloon onderaan het artikel).


== Knelpuntberoep ==
==Crisis==
Door het dalend aantal geneeskundestudenten is er een relatief groter aantal stageplaatsen vrij voor de verschillende specialisaties. Hierdoor is er de laatste jaren een opvallend laag aantal arbeidsgeneesheren in opleiding te zien. Het absolute aantal arbeidsgneesheren is hierdoor aan het afnemen.
Door het dalend aantal geneeskundestudenten is er een relatief groter aantal stageplaatsen vrij voor de verschillende specialisaties. Hierdoor komen er de laatste jaren een te laag aantal arbeidsartsen in opleiding om de vacante functies in te vullen. Het absolute aantal arbeidsartsen is hierdoor aan het afnemen.


Er zijn door aanpassingen in de Belgische wetgeving een aantal nieuwe functieomschrijvingen die onderworpen zijn aan een periodiek onderzoek. De belangrijkste aanpassing is het invoeren van de "waakzaamheidsfunctie", waardoor nu ook diegenen die tijdens de uitvoering van hun werk moeten beoordeeld worden op hun capaciteit om adequaat te reageren op elke gebeurtenis of evolutie die een reële of potentiële dreiging inhoudt. Het aantal onderzoeken neemt hierdoor toe. Hierdoor ontstaat er tevens een relatief tekort aan arbeidsgeneesheren, waardoor hun functie steeds meer wordt beperkt tot het uitvoeren van de periodieke medische onderzoeken.
Er zijn door aanpassingen in de Belgische wetgeving een aantal nieuwe functieomschrijvingen die onderworpen zijn aan een periodiek onderzoek. De belangrijkste aanpassing is het invoeren van de "waakzaamheidsfunctie". Deze werknemers moeten beoordeeld worden op hun capaciteit om adequaat te reageren op elke gebeurtenis of evolutie die een reële of potentiële dreiging inhoudt. Het aantal onderzoeken neemt hierdoor toe. Hierdoor ontstaat er tevens een relatief tekort aan arbeidsartsen, waardoor hun functie steeds meer wordt beperkt tot het uitvoeren van de periodieke medische onderzoeken.


==Externe links==
== Externe links ==
* [http://www.vwva.be/ De Vlaamse Wetenschappelijke Vereniging voor Arbeidsgezondheidskunde]
* [https://web.archive.org/web/20220124072524/https://www.vwva.be/ De Vlaamse Wetenschappelijke Vereniging voor Arbeidsgezondheidskunde]
* [http://www.bbvag.be/page?page=bbvaghome2 De Belgische Beroepsvereniging voor Arbeidsgeneesheren]
* [https://www.bbvag.be/ De Belgische Beroepsvereniging voor Arbeidsgeneesheren]
* [https://vvib-amti.be/ Vereniging Voor Interne Bedrijfsartsen - Association des Médecins du Travail Internes]
{{EDPBW}}
{{Geneesheren-specialisten}}
[[Categorie:Arbeidsgeneeskunde| ]]


{{Appendix}}
[[da:Arbejdsmedicin]]

[[de:Arbeitsmedizin]]
{{Navigatie Externe Dienst voor Preventie en Bescherming op het Werk}}
[[en:Occupational medicine]]
{{Navigatie arts-specialisten}}
[[fr:Médecine du travail]]

[[pl:Medycyna pracy]]
[[Categorie:Arbeidsgeneeskunde| ]]
[[pt:Medicina do trabalho]]
[[Categorie:Geneeskundig specialisme]]
[[ro:Medicina muncii]]

Versie van 18 sep 2023 11:29

Arbeidsgeneeskunde is een erkende geneeskundige specialisatie in België.

Een arbeidsarts is een arts die de aanvullende specialisatie in Arbeidsgeneeskunde heeft gevolgd. De officiële titel is "arts-specialist in de arbeidsgeneeskunde". Sinds 2018 wordt de arbeidsgeneesheer wettelijk arbeidsarts genoemd.[1] De specialisatie tot bedrijfsarts in Nederland is hier grotendeels analoog aan, maar een arbeidsarts houdt zich niet bezig met ziekteverzuim.[2]

Criteria voor de erkenning

De specialisatie behelst een opleiding van 4 jaar. Dit omvat een specifieke theoretische opleiding van twee jaar en twee stagejaren in één of meer stagediensten.

Tijdens de stages neemt de arts deel aan de wetenschappelijke activiteiten in de arbeidsgeneeskunde die in onderlinge samenwerking georganiseerd worden door de universiteiten, de wetenschappelijke verenigingen en de stagemeesters. De arts legt ook een wetenschappelijk eindwerk voor.

De specialisatie is volgens richtlijn 2005/36/EU erkend in het EU - Buitenland.[3]

Criteria voor het behouden van de erkenning

Om erkend te blijven, oefenen de artsen-specialist in de arbeidsgeneeskunde de arbeidsgeneeskunde uit en leveren het bewijs dat zij hun kennis, bevoegdheden en medische prestaties in de arbeidsgeneeskunde onderhouden en ontwikkelen.

Seminaries Arbeidsgeneeskunde

De seminaries Arbeidsgeneeskunde en de Vlaamse Universitaire Studiedag Arbeidsgeneeskunde (VUSA) worden georganiseerd door de 4 Vlaamse universiteiten die een postgraduate opleiding arbeidsgeneeskunde hebben (Katholieke Universiteit Leuven, Universiteit Antwerpen, Universiteit Gent en Vrije Universiteit Brussel), samen met de Vlaamse Wetenschappelijke Vereniging voor Arbeidsgezondheidskunde. De meeste aanwezigen zijn nog in opleiding of zijn al erkend als arts-specialist in de Arbeidsgeneeskunde.

Functies

De arbeidsarts heeft de zorg voor de veiligheid, gezondheid en welzijn van de werknemer. De arbeidsarts heeft kennis van de belastende factoren in het werk en de (lichamelijke en geestelijke) belastbaarheid van de werknemer. De belastende factoren kunnen een risico zijn voor het ontstaan van schade aan de gezondheid. Het opsporen van deze gezondheidsrisico's en het adviseren in het nemen van preventieve maatregelen is dan ook een belangrijke taak. Daarnaast voert de arbeidsarts ook geregeld medische screenings uit bij het personeel, in het bijzonder bij risicogroepen. Bepaalde beroepsgroepen hebben bijvoorbeeld een verhoogd risico tot het oplopen van infectieziekten die door vaccinatie kunnen vermeden worden. De arbeidsarts zal deze personen dan ook beschermen door het toedienen van vaccinaties.

Van ARAB naar Codex

Het ARAB is geleidelijk aan vervangen door de Codex over het welzijn op het werk. Welzijn op het werk werd geherdefinieerd tot het geheel van factoren met betrekking tot de arbeidsvoorwaarden waarin het werk wordt uitgevoerd:

  • Veiligheid op het werk
  • De bescherming van de gezondheid van de werknemer
  • De psychosociale belasting veroorzaakt door het werk
  • De ergonomie
  • De arbeidshygiëne
  • De verfraaiing van de werkplaatsen en
  • De door de bedrijven getroffen milieumaatregelen.

De "Diensten voor Preventie en Bescherming op het Werk" (de vroegere Arbeidsgeneeskundige Diensten) werden door de aanpassingen in de wetgeving verplicht om hun bevoegdheden significant uit te breiden. Vele interne diensten konden hierdoor niet blijven bestaan, en de laatste jaren is een steeds verdere shift naar Externe PBW's te zien. Hierin zijn de laatste jaren ook verschillende fusies opgetreden, waardoor er nu nog 14 erkende EDPBW's in België bestaan (zie ook het navigatiesjabloon onderaan het artikel).

Knelpuntberoep

Door het dalend aantal geneeskundestudenten is er een relatief groter aantal stageplaatsen vrij voor de verschillende specialisaties. Hierdoor komen er de laatste jaren een te laag aantal arbeidsartsen in opleiding om de vacante functies in te vullen. Het absolute aantal arbeidsartsen is hierdoor aan het afnemen.

Er zijn door aanpassingen in de Belgische wetgeving een aantal nieuwe functieomschrijvingen die onderworpen zijn aan een periodiek onderzoek. De belangrijkste aanpassing is het invoeren van de "waakzaamheidsfunctie". Deze werknemers moeten beoordeeld worden op hun capaciteit om adequaat te reageren op elke gebeurtenis of evolutie die een reële of potentiële dreiging inhoudt. Het aantal onderzoeken neemt hierdoor toe. Hierdoor ontstaat er tevens een relatief tekort aan arbeidsartsen, waardoor hun functie steeds meer wordt beperkt tot het uitvoeren van de periodieke medische onderzoeken.