Maurice Utrillo
Maurice Utrillo (Parijs, 26 december 1883 – Dax, 5 november 1955) was een Frans kunstschilder en een belangrijk vertegenwoordiger van het impressionisme.
Maurice Utrillo was de zoon van Suzanne Valadon. Valadon was een een onecht kind van een wasvrouw, die zich wist op te werken van schildersmodel tot kunstschilder. Utrillo is een van de weinige beroemde schilders die niet alleen in Montmartre geleefd heeft maar ook in deze wijk geboren is.
Suzanne Valadon heeft nooit onthuld wie de vader van Maurice was. In het verleden werden de namen genoemd van een verzekeringsagent genaamd Maurice Boissy, de kunstschilder Pierre-Cécile Puvis de Chavannes, of zelfs Pierre-Auguste Renoir. Uiteindelijk nam een Spaanse kunstenaar, ingenieur en kunstcriticus, Miquel Utrillo i Morlius, het officiële vaderschap op zich.
Suzanne Valadon liet de opvoeding van Maurice grotendeels aan haar moeder over. De jongen had een moeilijke jeugd. Al op jonge leeftijd had hij last van epileptische aanvallen. Hij studeerde aan het Collège Rollin in Parijs en woonde in Seine-et-Oise. Elke avond kreeg hij een lift van stukadoors van Pierrefitte-sur-Seine naar huis. Deze trakteerden hem regelmatig op een borrel waardoor de jongen aan de drank raakte. Hij begon te spijbelen en toen hij negentien jaar was raadde zijn moeder hem aan te gaan schilderen. Ze gaf hem zelf les en Maurice begon vervolgens met het tekenen van straatgezichten.
In 1900 bezorgde de toenmalige echtgenoot van zijn moeder, Paul Mousis, hem een baan bij een handelsagent, maar Maurice hield het niet lang vol. Na vier maanden nam hij ontslag. Hierna volgden de betrekkingen elkaar snel op. De jonge kunstenaar werd telkens ontslagen op grond van zijn woedeaanvallen en zijn moeilijke karakter. In 1901 verhuisde de familie naar Sarcelles, dichtbij Montmagny en Pierrefitte-sur-Seine. Paul Mousis kocht een kleine wijngaard in Montmagny en daar begon Maurice met het schilderen van landschappen. Tot aan de winter van 1904 schilderde hij ongeveer honderdvijftig doeken. Daarna keerde hij terug naar Montmartre en schilderde voornamelijk straatgezichten en kerken.
In 1904 laat Paul Mousis hem opnemen in een inrichting. In 1905 en 1906 schildert Maurice Utrillo Montmartre maar vooral Montmagny en omstreken. De periode 1907 tot 1908 wordt ook wel zijn impressionistische periode genoemd. Van 1910 tot 1916 wordt zijn witte periode genoemd, omdat hij schilderde in bleke, lichte kleuren.
Vanaf 1910 kreeg hij meer aandacht van critici en kunstenaars. Zijn echte doorbraak kwam pas met een expositie die hij samen met zijn moeder deed in Galerie Bernheim-Jeune in 1923. Daarna werd hij in Frankrijk en in de rest van Europa bekend. In 1928 ontving hij van de regering de onderscheiding van de Orde van het Legioen van Eer. Ondanks zijn succes raakte hij af en toe weer aan de drank en werd hij vijf maal opnieuw opgenomen in psychiatrische inrichtingen. Op middelbare leeftijd werd Utrillo religieus en toen hij vijftig jaar was liet hij zich dopen. In 1935 trouwde hij met Lucie Valore (1878-1965), de weduwe van de kunsthandelaar en verzamelaar Pauwels en verhuisde hij naar Le Vésinet, even buiten Parijs. In de laatste jaren van zijn leven was hij er zo slecht aan toe dat hij niet meer buiten kon schilderen. Hij schilderde toen vanuit zijn geheugen en door het naschilderen van foto’s en ansichtkaarten.
Maurice Utrillo ligt begraven op het Cimetière Saint-Vincent in Montmartre. Lucie Valore richtte de stichting Maurice Utrillo op om het werk van Suzanne Valadon en haar zoon meer bekendheid te geven en te beschermen.