Franz Anton Mesmer
Franz Anton Mesmer (23 mei 1734 – 5 maart 1815) was een Duits astronoom en arts. Hij ontdekte wat hij het dierlijk magnetisme noemde en waarnaar later vaak gerefereerd werd als mesmerisme. De ontwikkeling van Mesmer’s ideeën en praktijken leidde James Braid (1795-1860) tot de ontwikkeling van hypnose in 1842.
Biografie
Mesmer werd geboren in het dorp Iznang, Swabia. Nadat hij gestudeerd had aan de Jezuïeten universiteiten van Dillingen en Ingolstadt, ging hij geneeskunde studeren aan de universiteit van Vienna (Duitsland) in 1759. In 1766 publiceerde hij een doctoraatsverhandeling met de Latijnse title De planetarum influxu in corpus humanum die de invloed van de maan en de planeten op het menselijk lichaam en de ontwikkeling van ziektes (medicinale astrologie).
Bewijsmateriaal verzameld door Frank A. Pattie suggests suggereert dat Mesmer met zijn werk plagiaat pleegde op bais van een werk van Richard Mead (1673-1754). Na zijn promotie, huwde Mesmer een welgestelde weduwe en installeerde zich als [[arts]] te Vienna. Hij betrok een riante woonst en wierp zich op als Mecenas. Toen de opvoering van de toen twaalfjarige Mozart zijn eerste opera “Bastien und Bastienne” werd verboden, bood Mesmer zijn eigen tuin aan voor de productie. Mozart zou de naam van Messner later vereeuwigen in de opera “ Cosi fan tutte”.
Dierlijk magnetisme
In 1774 gebruikte Mesmer een magneet om een “kunstmatige getijde” in een patiënt op te wekken. Hij liet haar een ijzerhoudende bereiding doorslikken en bracht dan magneten aan op verschillende delen van het lichaam. Zij meldde stromen van een mysterieuze vloeistof in haar lichaam te voelen en was gedurende verschillende uren van haar symptomen verlost.
Mesmer geloofde niet dat de magneten op zich het heilzame effect hadden bewerkstelligd. Hij meende dat hij dierlijk magnetisme dat hij in zijn eigen lichaam had opgeslagen had overgedragen. Gauw stopte hij het gebruik van magneten als deel van zijn behandeling.
In 1775 werd Mesmer uitgenodigd voor de wetenschappelijke Academie te München zijn opinie met betrekking tot het exorcisme uitgevoerd door priester en genezer Johann Joseph Gassner (1727-1779) uiteen te zetten. Hij meldde dat ondanks het oprechte geloof van Gassner, hij een hoge mate van dierlijk magnetisme bezat. Deze confrontatie tussen Mesmer’s seculiere ideeën en Grassner’s religieuze overtuiging luidde het einde van Grassner’s carrière in en volgens Henri Ellenberger het ontstaan van de dynamische psychiatrie.
Het schandaal dat volgde op Mesner’s mislukte poging de blindheid van een 18 jaar oude musicus, Maria Theresa Paradis, te genezen, deed hem Vienna verlaten in 1777. Het volgende jaar verhuisde hij naar Parijs, huurde een appartement in de stad en bouwde een dokterspraktijk uit. Parijs was snel verdeeld in een groep die meende dat hij als charlatan wel uit Vienna was moeten vluchten en een groep die meende dat hij een geweldige ontdekking had gedaan.
Tijdens de eerste jaren in Parijs faalde Mesmer de Koninklijke Academie voor Wetenschappen en de Koninklijke Geneeskundige Gemeenschap zijn leer officieel te laten goedkeuren. Hij trof slechts een vooraanstaand arts, Charles d'Eslon, als leerling. In 1779 schreef Mesmer aangemoedigd door d'Eslon een boekje van 88 pagina’s "Mémoire sur la découverte du magnétisme animal” waarin hij zijn bekende 27 voorstellen formuleerde die zijn theorie uiteenzetten.
Volgens d'Eslon, zag Mesmer gezondheid als de vrije flow van het levensproces doorheen duizenden kanalen in het lichaam. Ziekte werd veroorzaakt door hindernissen in die flow. Die obstakels overwinnen en de flow herstellen leidde tot een crisis die de gezondheid herstelde. Als de natuur faalde dit spontaan te doen, was contact met een geleider van dierlijk magnetisme een noodzakelijke en afdoende remedie. Mesmer wou de heilzame natuurlijke invloeden uitlokken of een handje helpen.
Mesmer behandelde patiënten zowel individueel als in groep. Bij individuele behandeling ging hij voor de patiënt zitten, drukte zijn knieën tegen die van de patiënt en de duimen van de patiënt in zijn handen, terwijl hij hem gefixeerd in de ogen keek. Vervolgens bewoog hij zijn handen van de schouder van de patiënt langs de arm richting hand. Hij drukte dan zijn vingers op de hypochondrische streek (de ruimte onder het diafragma), waar hij zijn handen soms voor uren hield. Veel patiënten voelden vreemde gewaarwordingen of hadden ongewilde spiersamentrekkingen die als crises werden beschouwd en noodzakelijk om genezing te brengen.
Tegen 1780 had Mesmer meer patiënten dan hij individueel kon behandelen en hij werkte een collectieve behandeling uit. Een Brits arts die Mesmer observeerde, beschreef die behandeling als volgt:
In het midden van de kamer wordt een vat geplaats van ongeveer een halve meter hoog dat het baquet wordt genoemd. Het is zo groot dat twintig man er makkelijk kan omheen zitten. Bij de rand van het deksel zijn gaten gemaakt die overeenkomen met het aantal personen erhomheen. In deze gaten worden ijzeren staven van verschillende lengtes aangebracht die onder rechte hoeken buitenwaarts zijn gebogen om te corresponderen met het deel van het lichaam waarop ze worden toegepast. Naast deze staven, is er een touw dat communiceert tussen het baquet en een van de patiënten en dat vervolgens wordt doorgegeven tot iedereen het heeft gehad. De meest voelbare effecten worden geproduceerd wanneer Mesmer dichterbijkomt van wie gezegd wordt dat hij de flow overbrengt via bepaalde hand- of oogbewegingen zonder de patiënt aan te raken. Ik heb met meerdere mensen gepraat die deze effecten hebben meegemaakt, die spiersamentrekkingen kregen die werden weggenomen via een handbeweging…
In 1784 stelde koning Louis XVI - zonder dat Mesmer dit had gevraagd – vier leden van de faculteit geneeskunde als commissarissen aan om het dierlijk magnetisme zoals beoefend door d'Eslon te onderzoeken. Op verzoek van deze commissarissen benoemde de koning vijf bijkomende commissarissen van de Koninklijke Academie voor de Wetenschappen. Hierbij hoorden chemicus Lavoisier, de arts Joseph-Ignace Guillotin, de astronoom Jean Sylvain Bailly en de Amerikaanse ambassadeur Benjamin Franklin.
De commissie voerde een reeks experimenten uit, niet op te bepalen of Mesmer’s behandeling werkte, maar om uit te zoeken of hij een nieuwe vloeistof had ontdekt. De commissie concludeerde dat hier geen bewijs voor was. Wat de behandeling aan voordelen bood, was het gevolg van autosuggestie.
In 1785 verliet Mesmer Parijs. Over zijn latere activiteiten is weinig bekend.
Trivia
- Onder Mesmer's volgelingen behoorden onder andere Armand-Marc-Jacques Chastenet en Marquis de Puységur (1751-1825), die het kunstmatig slaapwandelen onder invloed van hypnose ontdekte.
- Mesmer's naam is ook de basis van het woord mesmerisme.
- Mesmer is een karakter archetype in het videospel Guild Wars.
Publicaties
- De planetarum influxu in corpus humanum (1766)
- Sendschreiben an einen auswärtigen Arzt über die Magnetkur (1775)
- Mesmerismus oder System der Wechsel-beziehungen. Theorie und Andwendungen des tierischen Magnetismus (1814)