Inslagwinter
Een inslagwinter is een periode van langdurig koud weer door de inslag van een grote asteroïde of komeet op het oppervlak van de Aarde. Inslagen van uitstervingsgrootte gebeuren ongeveer elke 100 miljoen jaar op de Aarde.
Als een asteroïde inslaat op het land of ondiep water, wordt een enorme hoeveelheid stof, as, en ander materiaal in de atmosfeer uitgestoten. Dit stof houdt het zonlicht tegen, wat duisternis en vooral kou op Aarde veroorzaakt. Door deze winterse of nog ergere omstandigheden wordt de plantengroei verminderd, wat vervolgens leidt tot voedselschaarste en honger bij dieren en mensen. Dit kan leiden tot een massa-extinctie, waardoor veel van de bestaande diersoorten in de wereld zouden uitsterven. Een bekend voorbeeld is de K-T-overgang, waarbij een meteoriet insloeg en de Chicxulubkrater vormde. Hierbij stierven vele diersoorten, maar ook grote groepen zoals de dinosauriërs en de ammonieten, uit. De resulterende nucleaire winter was vrijwel zeker een belangrijke factor in die uitstervingen.
Ook andere extreme calamiteiten kunnen vergelijkbare effecten opleveren. Er wordt vermoed dat de uitbarsting van de Toba op Sumatra, een vulkaanuitbarsting van ongekende omvang 70.000-75.000 jaar geleden, dergelijke effecten teweegbracht. Een theorie zegt, dat de menselijke populatie hierbij op het randje van uitsterven werd gebracht, en dat de resulterende bottleneck er de oorzaak van is dat de genetische variatie bij de mens momenteel nog steeds relatief laag is. Een nucleaire winter treedt op na een grootschalige oorlog met atoomwapens; hierdoor komen grote hoeveelheden stof vrij die het zonlicht blokkeert.
Mogelijkheden op een inslag
De Aarde word continu bekogeld door puin uit de ruimte. Kleine deeltjes puin verbranden als ze terechtkomen in de atmosfeer en zijn zichtbaar als meteoren. Veel daarvan worden niet opgemerkt door de gemiddelde mens, ook al branden ze niet allemaal op voordat ze de grond raken. Degene die de grond raken worden meteorieten genoemd. Objecten laten het meest van hun kinetische energie los in de atmosfeer en zullen exploderen als zij een rij van atmosfeer groter of gelijk aan hun eigen massa ervaren.
De Aarde wordt minstens een keer per jaar geraakt door meteorieten van ongeveer 5 meter die een explosie van 50 kilometer opleveren, boven het oppervlak met de kracht van een kiloton TNT. De Aarde word elke dag geraakt door een meteoor kleiner dan 5 diameter[bron?] in doorsnede, die uiteenvalt voor het de oppervlakte raakt. De meteoren die toch inslaan op Aarde hebben de neiging om op onbewoonde gebieden in te slaan, en zo geen schade te veroorzaken. Een mens heeft een grotere kans om te sterven in een brand, vloed, of een andere natuurlijke ramp dan dood te gaan door een asteroïde- of komeetinslag.
Een asteroïde- of komeetinslag heeft een kans van 1 op 3000 en 1 op 250000. Een ander onderzoek toont aan dat er een kans is van 1 in 10.000 dat de Aarde zal worden geraakt door een grote asteroïde of komeet met een diameter van ongeveer 2 kilometer doorsnede in de volgende eeuw. Dit object zou in staat zijn om de ecosfeer van de Aarde te verstoren, en zou een groot aantal van de bevolking doen sterven. Een dergelijk object, Asteroïde 1950 DA, heeft een kans van 0.3% op een botsing met de Aarde in het jaar 2880. Deze kansen kunnen vergroot kunnen worden doordat veel van de asteroïden en kometen in de buurt van de Aarde ook langskomen bij grotere planeten, zoals Saturnus en Jupiter, die de baan van de asteroïde of komeet kunnen veranderen, en het daarmee naar de Aarde kunnen sturen.