Nihonshoki
![](https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/98/Nihonshoki_tanaka_version.jpg/300px-Nihonshoki_tanaka_version.jpg)
De Nihonshoki (Japans:
Net als de Kojiki begint de Nihonshoki met mythologische verhalen, maar gaat verder met gebeurtenissen van die tijd. Het boek beschrijft de heerschappijen van keizers Tenji, Temmu en Jitō. Daarnaast legt het de focus op de goede en slechte daden van verschillende keizers. Het boek omschrijft ook mythologische gebeurtenissen van die tijd en diplomatieke contacten met andere landen.
Inhoud[bewerken | brontekst bewerken]
De eerste hoofdstukken van de Kojiki en de Nihonshoki werden toegespitst op de mythes over de geboorte en de nazaten van de grote godin Amaterasu,[2] de stammoeder van Japan op de lange lijn van keizers en keizerinnen. De laatste boeken zijn grotendeels beperkt tot wat er is gebeurd en gezegd door menselijke afstammelingen van de grote godin. De Nihonshoki omvat vele artikelen met betrekking tot buitenlandse diplomatie, internationale standpunten en een sterke politieke bewustwording van Japan als een natie. De Nihonshoki bevat bovendien niet alleen vele artikelen met details over de binnenlandse politieke structuur, maar ook artikelen over delegaties afkomstig van en naar Paekche, Silla,[3] de Sui- en Tang-dynastieën van China. Daarnaast bevat het presentaties over pas aangekomen inheemse cultuur, de Chinese boeddhistische cultuur en de inhoud dekking van de mythologische leeftijd door het bewind van keizer Jito.
Het boek werd geschreven met hulp van “O” No Yasumaro (
Enkele kenmerken in de Nihonshoki[bewerken | brontekst bewerken]
Taal[bewerken | brontekst bewerken]
De Nihonshoki was moeilijk te lezen en te begrijpen voor de gemiddelde Japanner doordat hij was geschreven in klassiek Chinees, zoals alle officiële documenten uit die tijd. Daarentegen waren de onderdelen in poëzie en versvorm wel te begrijpen. Een jaar nadat de Nihonshoki werd uitgebracht, werd er een officiële lezingenreeks ingeleid en gepresenteerd door geleerden aan de aristocratie. Deze serie lezingen heette Shoki-kouen (
Structuur[bewerken | brontekst bewerken]
Het proces van de opstelling kan worden gezegd te zijn begonnen in het 10e jaar van het bewind van Temmu (681), toen prins Kawashima (657-691)[5] en elf anderen werden aangesteld tot het opstellen van een officieel document van de genealogie van de keizerlijke familie. In 714 werden Ki no Kiyohito (D 753) en Miyake no Fujimaro toegevoegd aan het team.
Van de dertig volumes die werden geschreven in klassiek Chinees, staan de eerste en tweede volumes bekend als "Jindaiki". Volumes drie tot dertig gaan over gebeurtenissen die hebben plaatsgevonden onder het bewind van keizer Jimmu tot en met dat van Jito. In tegenstelling tot de eerdere Kojiki wijkt de Nihonshoki wijkt dermate af, dat het delen van het Chinese historische werk van Zhi Wei (Wei chih) en de Koreaanse werken Paekche ki, Paekche pon'gi en Paekche sinch'an bevat. Daarnaast bevat het citaten uit het boek van Iki no Muraji Hakatoko (
De Nihonshoki is naar verluidt gebaseerd op oudere documenten, met name op de dossiers die continu werden bijgehouden in de Yamato rechterbank. Het bevat documenten en folklore afkomstig van de clans, die de rechter bediende. Voorafgaand aan de Nihonshoki was er de Tennōki en Kokki samengesteld door Prins Shōtoku en Soga no Umako, maar toen deze documenten werden opgeslagen in Soga's huis zijn ze vernield door de brand op het moment van de Isshi incident (
Het werk van de respondenten verwijzen naar verschillende bronnen die vandaag de dag niet meer bestaan. Een van die bronnen zijn de drie 'Baekje'-documenten (
Fudoki (风土记)[bewerken | brontekst bewerken]
Fudoki zijn oude records van de cultuur en de geografie van de provincies van Japan. Ze bevatten de landbouw, de folklore en de geografische, historische en mythologische dossiers. De compilatie van Fudoki begon in 713 en werd voltooid over een periode van twintig jaar. Na de Taika-hervormingen van 646, was er behoefte aan het centraliseren van de macht van het keizerlijke hof. Dit omvatte de administratieve verwerking van landerijen. Volgens de Shoku Nihongi (
Nodige gegevens van elke provincie |
---|
|
Er waren voorwaarden voor de naam: deze moest worden geschreven met twee Kanji-tekens. Deze aanpassing vereist een verandering van de naam. Bijvoorbeeld, Hayatsuhime (
De Nihonshoki bevat veel poëtische stukken. Deze zijn meestal niet lang en hebben geen vaste vorm. Het eerste gedicht, gedocumenteerd in beide boeken, werd toegeschreven aan een Kami (
|
Dit is het oudste Kano-geschrift (geschreven in het Japans). De poëzie werd later geprezen voor het uitzonderlijke woordgebruik, een lofzang aan een goddelijke schepping, de Kami. De twee boeken delen veel van de soortgelijke stukken, maar de Nihonshoki bevat nieuwere componenten. Aan de Nihonshoki zijn later zaken toegevoegd (tot en met het bewind van keizer Temmu) en bij de Kojiki was dit niet het geval. Thema's van de Kano in de boeken waren divers, waarin verhalen van liefde, verdriet, oorlog, pijn, lofbetuigingen van de overwinning, raadsels en dergelijke aan bod komt. Veel werken in Kojiki waren anoniem. Sommige werden toegeschreven aan de Kami, keizers, edelen, generaals en soms vijanden van de rechtbank. Deze geschriften worden beschouwd als een collectief van historische documenten van mensen, zelfs wanneer het is toegeschreven aan figuren, zoals de Kami Susanoo.
Poëzie #208 van Manyoushuu[9]
Originele versie | Romaji | Nederlandse vertaling |
---|---|---|
|
|
|
Hoofdstukken[bewerken | brontekst bewerken]
- Hoofdstuk 1: (Eerste hoofdstuk over mythen) Kami no Yo no Kami no maki.
- Hoofdstuk 2: (Tweede hoofdstuk over mythen) Kami no Yo no Shimo no maki.
- Hoofdstuk 3: (Keizer Jimmu) Kamuyamato Iwarebiko no Sumeramikoto.
- Hoofdstuk 4:
- (Keizer Suizei) Kamu Nunakawamimi no Sumeramikoto.
- (Keizer Annei) Shikitsuhiko Tamatemi no Sumeramikoto.
- (Keizer Itoku) Ōyamato Hikosukitomo no Sumeramikoto.
- (Keizer Kosho) Mimatsuhiko Sukitomo no Sumeramikoto.
- (Keizer Koan) Yamato Tarashihiko Kuni Oshihito no Sumeramikoto.
- (Keizer Korei) Ōyamato Nekohiko Futoni no Sumramikoto.
- (Keizer Kogen) Ōyamato Nekohiko Kunikuru no Sumramikoto.
- (Keizer Kaika) Wakayamato Nekohiko Ōbibi no Sumeramikoto.
- Hoofdstuk 5: (Keizer Sujin) Mimaki Iribiko Iniye no Sumeramikoto.
- Hoofdstuk 6: (Keizer Suinin) Ikume Iribiko Isachi no Sumeramikoto.
- Hoofdstuk 7:
- Hoofdstuk 8: (Keizer Chuai) Tarashi Nakatsuhiko no Sumeramikoto.
- Hoofdstuk 9: (Regent keizerin Jingu) Okinaga Tarashihime no Mikoto.
- Hoofdstuk 10: (Keizer Ojin) Homuda no Sumeramikoto.
- Hoofdstuk 11: (Keizer Nintoku) Ōsasagi no Sumeramikoto.
- Hoofdstuk 12:
- Hoofdstuk 13:
- Hoofdstuk 14: (Keizer Yuryaku) Ōhatsuse no Waka Takeru no Sumeramikoto.
- Hoofdstuk 15:
- Hoofdstuk 16: (Keizer Buretsu) Ohatsuse no Waka Sasagi no Sumeramikoto.
- Hoofdstuk 17: (Keizer Keitai) Ōdo no Sumeramikoto.
- Hoofdstuk 18:
- Hoofdstuk 19: (Keizer Kimmei) Amekuni Oshiharaki Hironiwa no Sumeramikoto.
- Hoofdstuk 20: (Keizer Bidatsu) Nunakakura no Futo Tamashiki no Sumeramikoto.
- Hoofdstuk 21:
- Hoofdstuk 22: (KeizerinSuiko) Toyomike Kashikiya Hime no Sumeramikoto.
- Hoofdstuk 23: (KeizerJomei) Okinaga Tarashi Hihironuka no Sumeramikoto.
- Hoofdstuk 24: (Keizerin Kogyoku) Ame Toyotakara Ikashi Hitarashi no Hime no Sumeramikoto.
- Hoofdstuk 25: (KeizerKotoku) Ame Yorozu Toyohi no Sumeramikoto.
- Hoofdstuk 26: (Keizerin Saimei) Ame Toyotakara Ikashi Hitarashi no Hime no Sumeramikoto.
- Hoofdstuk 27: (Keizer Tenji) Ame Mikoto Hirakasuwake no Sumeramikoto.
- Hoofdstuk 28: (Keizer Temmu, eerste hoofdstuk) Ama no Nunakahara Oki no Mahito no Sumeramikoto, Kami no maki.
- Hoofdstuk 29: (Keizer Temmu, tweede hoofdstuk) Ama no Nunakahara Oki no Mahito no Sumeramikoto, Shimo no maki.
- Hoofdstuk 30: (Keizerin Jito) Takamanohara Hirono Hime no Sumeramikoto.
Bibliografie[bewerken | brontekst bewerken]
- Vande Walle, Willy. "Een geschiedenis van Japan: Van samurai tot soft power" (Leuven: Acco, 2007).
- H. Varley, Paul. "Japanese Culture: a short history" (Tokio: Tuttle, 1974). XI.
- Hellemans, Karel (Dr.). "Inleiding tot de Japanse cultuur" (Leuven: 2006).
- Aston, W. G. "Nihongi: Chronicles of Japan from the Earliest of Times to A.D. 697" (Tokyo: Tuttle, 1985).
- Choi, Jae-Seok. "Ancient Korea-Japan Relations and the Nihonshoki" (Oxford:The Bardwell Press, 2008).
- Morton, W. Scott en Olenik, J. Kenneth. "Japan: Its History and Culture" (New York: McGraw Hill Professional, 2004).
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is (gedeeltelijk) overgenomen van de pagina Nihonshoki (
日本書紀 ) op de wiki van Japanse geschiedenis van de opleiding Japanse studies aan de KU Leuven, die onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding – GelijkDelen 2.0 valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar voor een lijst met auteurs.
Voetnoten
- ↑ Men beschouwt de Kojiki als het oudste boek over de Japanse geschiedenis. Het dateert uit de Nara-periode en in Japan beschouwt men het als een klassieker.
- ↑ Amaterasu (
天 照 ) is in de Japanse mythologie de godin van de zon - ↑ Silla was een van de drie koninkrijken van het oude Korea. Het heeft bestaan van 57 v.Chr. tot 935
- ↑ Ō no Yasumaro (
太安万侶 ? ?-723) was een Japanse edelman, kroniekschrijver, schrijver. Hij is zeer bekend om het vervolledigen van de Nihonshoki. - ↑ Prince Kawashima was een zoon van de voormalige keizer Tenji
- ↑ Het is een account gemaakt door een ambtenaar die de T'ang-dynastie in China heeft bezocht. Daarnaast wordt een geschiedenis van de Koreaanse monnik Tohyön van het koninkrijk Koguryö in de Ilbon Segi (J: Nihon Seiki) beschreven.
- ↑ De geleerden waren op de vlucht voor de vernietiging van het koninkrijk Baekje
- ↑ Susanoo is de jongere broer van Amaterasu.
- ↑ De Manyoushuu is de oudste bestaande collectie van Japanse poëzie, samengesteld ergens in de Nara of begin Heian periode. Deze bloemlezing is een van de meest vereerde uit de Japanse poëtische compilaties. Men gelooft dat de laatste samensteller Otomo no Yakamochi was.