Aad van den Heuvel
Aad van den Heuvel | ||||
---|---|---|---|---|
Aad van den Heuvel in 1981
| ||||
Achtergrondinformatie | ||||
Geboren | 28 juni 1935 | |||
Overleden | 10 juni 2020 | |||
Land | Nederland | |||
Beroep | journalist, programmamaker en schrijver | |||
Bekend van | Brandpunt, De Van Speyk Show, of: dan liever de lucht in, De Alles is Anders Show', Ook dat nog! | |||
(en) IMDb-profiel | ||||
|
Aad van den Heuvel (Rotterdam, 28 juni 1935 – Loenen aan de Vecht, 10 juni 2020)[1] was een Nederlands journalist, programmamaker en schrijver.
Levensloop
[bewerken | brontekst bewerken]Van den Heuvel werd geboren in Rotterdam. Na het bombardement op Rotterdam kwamen zijn ouders in Sliedrecht terecht, waar hij opgroeide in een dijkhuis aan de Merwede.[2] Hij wilde eigenlijk net als zijn vader zeeman worden maar hij was kleurenblind. Hij volgde de HBS en studeerde voor sportleraar, maar hij werd freelance sportverslaggever voor diverse kranten.
Omroepcarrière
[bewerken | brontekst bewerken]In 1959 kwam hij bij de KRO langs voor een interview met directeur Jan Castelijns over sport en televisie. Castelijns verkeerde echter in de veronderstelling dat Van den Heuvel kwam solliciteren. Hij werd meteen aangenomen.
Een van zijn eerste verslagen maakte hij in 1961 toen de Berlijnse Muur werd gebouwd. De reportage was aanleiding om een actualiteitenrubriek op te zetten. Als naam voor de nieuwe actualiteitenrubriek suggereerde Van den Heuvel Focus. "Mooi," antwoordde Castelijns, "daar maken we Brandpunt van." En Brandpunt was geboren. Brandpunt maakte in Nederland naam met uitgebreide reportages.
Tot 1973 was Van den Heuvel verslaggever en presentator van Brandpunt en bereisde hij in die hoedanigheid de hele wereld, waarbij hij niet zelden bij terugkeer op Schiphol zelf werd opgewacht door journalisten.[3] Hij vond in 1966 zes uit Breda ontsnapte oorlogsmisdadigers terug.[4] In 1967 interviewde hij de president van Indonesië, Soekarno, vlak voor die werd afgezet. Van Soekarno deed hij zijn geuzennaam op: "Van den Heuvel, ik heb je door". Zijn reportage in de Biafraoorlog maakte de wereld duidelijk wat er tussen Biafra en Nigeria gaande was. Hij maakte er een filmverslag tijdens een luchtaanval aan de overkant van de straat. Hij was in Vietnam tijdens de Vietnamoorlog. In 1968 interviewde hij Martin Luther King op de vooravond van diens dood. Hij maakte een portret van Nobelprijswinnaar Gabriel García Márquez. Zijn mooiste primeur vond hij dat hij zeven oorlogsmisdadigers uit de Tweede Wereldoorlog heeft opgespoord die in 1953 uit de gevangenis van Breda waren gevlucht.[5]
Na 1973 maakte Van den Heuvel een aantal speciale televisieprogramma's, zoals de J.C.J. van Speykshow, Cursief en de De Alles is Anders Show, later gevolgd door De Ver van mijn Bed-show (met Han van der Meer) en KRO's Middageditie. Grote bekendheid bereikte hij eind jaren tachtig met Ook dat nog!. Van den Heuvel was de anchorman van dat humoristische consumentenprogramma, dat verder voornamelijk werd gedragen door Sylvia Millecam, Hans Böhm, Gregor Frenkel Frank en Erik van Muiswinkel (later: Bavo Galama). Niet al zijn pogingen op het gebied van satire lukten. Hij stond in 1977 aan de wieg van het satirisch televisieprogramma De Nieuwsgier van de KRO met onder andere Peter Knegjens en Anne van Egmond,[6] dat echter niet in de smaak viel en na een paar afleveringen werd gestopt. Twintig jaar later probeerde hij het opnieuw. Van den Heuvel werd toen bijgestaan door onder andere Coen van Vrijberghe de Coningh en Fred Florusse.[7] De nieuwe reeks had ook geen succes.[8]
Door zijn vele reizen had Van den Heuvel een ruimere blik op de wereld gekregen. Hij betreurde dat langere reportages over de derde wereld, zoals hij die voor Brandpunt maakte, steeds minder op televisie te zien waren. Die onvrede motiveerde hem tot het oprichten van De Nieuwe Omroep in 2000. In 2004 werd besloten tot een fusie met een andere aspirantomroep, Nútopia, tot De Nieuwe Omroep Nútopia, later LLiNK. In 2005 verkreeg LLiNK een zendmachtiging. De omroep ging in 2010 failliet.
Na een lange afwezigheid verscheen Van den Heuvel in 2012 in het NTR-discussieprogramma De Halve Maan, dat hij samen met Naeeda Aurangzeb presenteerde. Het televisieprogramma liep tot midden 2013.
Op de radio presenteerde Van den Heuvel Met het Oog op Morgen en Op de valreep. Hij schreef een wekelijkse column op het blog Broadcast Magazine.
Persoonlijk
[bewerken | brontekst bewerken]Van den Heuvel was na een scheiding getrouwd met Annette Kentie, Journaal-regisseur, en had twee kinderen, Mark en Caroline, die beiden in de journalistiek werkzaam zijn; Caroline van den Heuvel werkt bij EenVandaag van AVROTROS.
In juni 2020 overleed hij op 84-jarige leeftijd. Hij was al geruime tijd ziek. Op 13 juni was zijn uitvaart in besloten kring.[9] Zijn kinderen maakten in 2022 een documentaire over hem: Dit was Aad, goedenavond.
Prijzen
[bewerken | brontekst bewerken]- Zilveren Nipkowschijf voor Brandpunt (1964)
- Ivoren globe op het Actualiteiten Festival in Cannes (1968) voor het vraaggesprek met Soekarno
- Premio Ondas voor Washington brandt na de moord op Martin Luther King, Barcelona (1968)
- Premio Ondas voor Bommen op Biafra, Barcelona (1969)
- Televizierring voor Ook dat nog! (1990)
Wetenswaardigheden
[bewerken | brontekst bewerken]- Gerrit Komrij noemde hem "de schoolmeester van de KRO".
- Van den Heuvel meende dat vriendelijkheid hem verder bracht dan chagrijn.
- Collega's van Van den Heuvel uit de begintijd van Brandpunt waren onder anderen Ed van Westerloo, Frits van der Poel, Ad Langebent en Willibrord Frequin.
Bibliografie
[bewerken | brontekst bewerken]- De president (2013, roman) ISBN 9789044526363
- De vuile bom (2011, roman) ISBN 9789044518375
- Stille getuigen (2011, verhalenbundel, co-auteur)
- Een zonnig eiland (2009, roman) ISBN 9789044514858
- De oorlogsverslaggever (2008, roman) ISBN 9789044512137
- Dit was Brandpunt, goedenavond (2005) ISBN 9789059114821
- Het Sahararaadsel (2004, roman) ISBN 9029522712
- Het Monet-mysterie (2002, roman) ISBN 9029522267
- De Níeuwe Omroep (2000, actietijdschrift)
- Dromen over Afrika: verhalen, anekdotes, gedichten en illustraties over een kleurrijk continent (1999, verhalen van onder anderen Aad van den Heuvel)
- Een verre moordenaar (1998, roman) ISBN 9029521465
- Van Kenia naar Kaapstad (1993, reisbeschrijving) ISBN 9068061461
- Stenen tijdperk (1992)
- De verdwijning (1987, roman)
- Willem Bosman in goud en slaven (1981, reisverslag) ISBN 9029014679
- Biografie van Aad van den Heuvel. Beeld en Geluid Wiki. Geraadpleegd op 17 juni 2020
- Interview met Aad van den Heuvel. Beeld en Geluid Wiki
- Idealistische televisiejournalist Aad van den Heuvel (84) overleden. NOS. Geraadpleegd op 17 juni 2020
- Televisiemaker Aad van den Heuvel (84) overleden. NRC, 15 juni 2020
- Oeuvre van Aad van den Heuvel. Beeld en Geluid Wiki
- ↑ Overlijdensberichten in Loenen aan de Vecht, Memori.nl
- ↑ Aad van den Heuvel op crime.nl (gearchiveerd)
- ↑ Ter herinnering aan Aad van den Heuvel. Ton Verlind. Geraadpleegd op 17 juni 2020. Gearchiveerd op 20 januari 2021.
- ↑ Brandpunt paraat met ontsnapte oorlogsmisdadigers. Het Vrije Volk, 12 november 1966
- ↑ Aad was ’de schoolmeester van de KRO’. Spreekbuis.nl. Geraadpleegd op 23 juni 2020. Gearchiveerd op 24 juni 2020.
- ↑ Nieuw satirisch KRO-programma. Algemeen Dagblad, 22 februari 1977
- ↑ De Nieuwsgier, 1997 op YouTube. Gearchiveerd op 2 juli 2019.
- ↑ Nieuw mediaprogramma AVRO. Provinciale Zeeuwse Courant, 13 juli 1999. Gearchiveerd op 17 juni 2020.
- ↑ Voormalig televisiemaker Aad van den Heuvel overleden. AD (15 juni 2020). Gearchiveerd op 15 juni 2020. Geraadpleegd op 15 juni 2020.