Charles Vandenhove
| Charles ridder Vandenhove | ||||
|---|---|---|---|---|
.jpg)
| ||||
Vandenhove in 2010
| ||||
| Persoonsinformatie | ||||
| Nationaliteit | .svg){kind=small} België
| |||
| Geboortedatum | 3 juli 1927 | |||
| Geboorteplaats | Teuven | |||
| Overlijdensdatum | 22 januari 2019 | |||
| Overlijdensplaats | Luik | |||
| Beroep | Architect | |||
| Werken | ||||
| Belangrijke gebouwen | Centre Hospitalier Universitaire de Liège, Luik | |||
| RKD-profiel | ||||
| ||||
Charles ridder Vandenhove (Teuven, 3 juli 1927 – Luik, 22 januari 2019) was een Belgisch architect. Het architectenbureau Charles Vandenhove et associés is gevestigd in Luik.
Biografie
[bewerken | brontekst bewerken]Charles Vandenhove werd geboren in Teuven in de Voerstreek als zoon van de landbouwer Marie-Jean Vandenhove en Maria-Ida Spitz.
In 1945 studeerde hij af aan de Luikse hogeschool Saint-Luc en in 1951 aan de hogeschool voor architectuur La Cambre in Brussel. Hij was een generatiegenoot van architect Lucien Kroll, met wie hij tot in 1957 geassocieerd was.
Vandenhove verwierf grote naambekendheid met zijn ontwerpen voor de universiteitscampus Sart-Tilman van de Universiteit van Luik in de jaren 70, meer bepaald het universitaire ziekenhuis, een boekenmagazijn en een complex met labo's en een studentenresidentie Lucien Brull, een 45-meter hoge toren. Een sporthal voor voetbalclub Standard Luik is ook van zijn hand. Bij het project Cour Saint-Antoine in de binnenstad van Luik, liet Vandenhove zien dat moderne, functionalistische ideeën kunnen samengaan met respect voor het historische weefsel van oude steden.
Vanaf de jaren 90 kreeg hij ook opdrachten in het buitenland: in Parijs het Théâtre des Abesses en in Nederland ruim 20 woonprojecten in diverse steden. In Vlaanderen bouwde Vandenhove een paviljoen voor het Middelheimpark te Antwerpen en was een gevelfragment in Gent tijdens het kunstevenement Chambres d'Amis van zijn hand.
Charles Vandenhove trouwde in 1957 met Jeanne Belvaux (1916-2007). Het gezin bleef kinderloos.
In 2004 verkreeg hij persoonlijke opname in de Belgische adel, met de titel ridder. Op 19 maart 2016 werd hij benoemd tot doctor honoris causa aan de universiteit van Luik.[1]
Vandenhove als kunstkenner en -verzamelaar
[bewerken | brontekst bewerken]In een inspirende samenwerking tussen kunstenaar en architect, werkte Vandenhove in de jaren 80 en 90 samen met kunstenaars als Sol LeWitt (voor het ontwerp van de koninklijke loge en de inkomhal van de Brusselse Muntschouwburg), Daniel Buren en Giulio Paolini aan o.a. het academisch ziekenhuis in Luik, de Koninklijke Schouwburg in Den Haag. Ook bij de renovatie en inrichting van zijn woonhuis, het 16e-eeuwse stadspaleis Hôtel Torrentius in Luik, waren kunstenaars nauw betrokken.
In 2007 gaf het verzamelaarsechtpaar Charles en Jeanne Vandenhove een deel van zijn kunstverzameling in langdurige bruikleen aan het Bonnefantenmuseum te Maastricht. De verzameling, ondergebracht in de Stichting Charles Vandenhove, vond in 2012 zijn vaste stek in een nieuwe behuizing in Gent, in de schaduw van Henri Van de Veldes Boekentoren. Een 180-tal werken uit zijn collectie schonk hij aan de UGent.[2]
Kenmerk van zijn architectuur
[bewerken | brontekst bewerken]Vandenhove's architectuur beperkt zich tot het essentiële en oogt tijdloos en uitgepuurd. Wars van ornament spreken beton, hout en baksteen voor zich. Bart Verschaffel van UGent zegt in dit verband: Vandenhove spelt de architectuur. Alle elementen, zoals treden, muurvlakken, kolommen en plinten zijn duidelijk afgelijnd en afzonderlijk behandeld. In de jaren '80 van de XXe eeuw werkte hij vaak met de klassieke vormentaal, zoals zuilen en fronton zonder in de postmodernistische val te trappen. Veel van Vandenhoves woongebouwen worden gekenmerkt door halfronde zinken daken, Franse balkons en Louvre-luiken. Verschaffel stelt in dit verband: Vandenhove citeert niet ironisch en is evenmin een neoclassicus. Werkte hij met kapitelen of raamlijsten, dan ontwierp hij die zelf.
Projecten
[bewerken | brontekst bewerken]- Centre Hospitalier Universitaire de Liège, Luik, Sart-Tilman, 1962-1987
- Sporthal Standard, Luik, 1968
- Universiteitssporthal Luik, Sart-Tilman, 1972
- Renovatie en nieuwbouw Hors-Château en Cour Saint-Antoine, Luik, 1978-85
- Renovatie Hôtel Torrentius, Luik, 1981
- Renovatie Munttheater, Brussel, 1986
- Woningbouw Zieken-Huygenspark Stationsbuurt Den Haag, 1987, 1992
- Renovatie en uitbreiding Koninklijke Schouwburg, Den Haag, 1991, 1999
- Appartementengebouw de Liefde, Bilderdijkstraat, Amsterdam, 1992
- Woningbouw Charles Vos-cour, Maastricht, 1993
- Appartementengebouwen Bassecour, Wageningen, 1993-1997
- Renovatie Théâtre de la ville - rue des Abbesses, Parijs, 1996
- Woningbouw Kanunnikkencour, Maastricht, 1996
- Paleis van Justitie, 's-Hertogenbosch, 1998
- Woningbouw Poort van Breda, Breda, 1999
- Appartementengebouw De Croissant en woningen op de Bocht van Guinea, Den Haag, 1999
- Plaats Royaal, grootscheepse verbouwing van bankgirocentrale aan de Sloterkade, Amsterdam, 2000
- Faculteitsgebouw Rijksuniversiteit Groningen, 2001
- Appartementengebouw Statenplein, Dordrecht, 2003
- Woningbouw Getsewoud, Nieuw-Vennep, 2002
- Sociale Antenne OCMW, Brussel (Laken), 2003
- Gemeentehuis Ridderkerk, 2004
- Catharinahuis Eindhoven, 2004
- Appartementengebouw De Kölleminder, Venlo, 2006
- Appartementengebouw Maison Céramique, Maastricht-Céramique, 2009
Fotogalerij
[bewerken | brontekst bewerken]-
Uitbreiding Koninklijke Muntschouwburg, Brussel -
Uitbreiding Thêatre des Abbesses, Parijs -
Uitbreiding Koninklijke Schouwburg, Den Haag -
De Croissant, Den Haag -
Charles Vos-cour, Maastricht -
Kanunnikencour, Maastricht -
Poort van Breda -
Statenplein, Dordrecht
Publicaties
[bewerken | brontekst bewerken]- Charles Vandenhove, L'architecture et l'architecte, 1976.
- Charles Vandenhove: Art in Architecture. Ludion, Gent 2005, ISBN 90-5544-546-0
Literatuur
[bewerken | brontekst bewerken]- Bart VERSCHAFFEL, Charles Vandenhove: Projects/Projecten 1995-2000. NAi Publ., Rotterdam 2000, ISBN 90-5662-181-5
- Geert BEKAERT e.a., Charles Vandenhove: art and architecture. Renaissance du Livre, Tournai 1998, ISBN 2-8046-0012-2
- Geert BEKAERT, Charles Vandenhove, 1985-1995, NAI Uitg., Rotterdam 1994, ISBN 90-72469-72-0
- Pierre MARDAGA, Charles Vandenhove: Une architecture de la densité, Liège 1985, ISBN 2-87009-231-8
- E. MEZIL, Charles Vandenhove, art in architecture, 2005.
- P. HENRION, Morceaux choisis, oeuvres de la collection Vandenhove, 2011.
- Humbert DE MARNIX DE SAINTE-ALDEGONDE, État présent de la noblesse belge, Annuaire de 2013, Brussel, 2013.
- Francis STRAUVEN, In memoriam Charles Vandenhove, in: A+, nr. 277, april/mei 2019.
Externe link
[bewerken | brontekst bewerken]- ↑ A+ Architecture in Belgium (gepubliceerd 22/03/2016)
- ↑ Geert Sels, De architect die niet hield van opsmuk, in: De Standaard, 24 januari 2019, blz D5.