(Translated by https://www.hiragana.jp/)
Europese kampioenschappen baanwielrennen 2014 - Wikipedia Naar inhoud springen

Europese kampioenschappen baanwielrennen 2014

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf EK baanwielrennen 2014)
Europese kampioenschappen baanwielrennen 2014
Vélodrome Amédée Detraux (2014)
Vélodrome Amédée Detraux (2014)
Gehouden in Vlag van Frankrijk Baie-Mahault
(Vélodrome Amédée Détraux)
Editie 5
Jaar 2014
Data 16 t/m 19 oktober
Sport Baanwielrennen
Organisator UCI
Evenementen 19
Officiële website
Navigatie
2013     2015
Portaal  Portaalicoon   Sport

De Europese kampioenschappen baanwielrennen 2014 waren de vijfde editie van de Europese kampioenschappen baanwielrennen die georganiseerd worden door de UCI. Ze werden van 16 t/m 19 oktober 2014 gehouden op de onoverdekte wielerbaan Vélodrome Amédée Détraux te Baie-Mahault in het Franse overzeese departement Guadeloupe. Er stonden negentien onderdelen op het programma.

Het feit dat de Europese kampioenschappen feitelijk in Noord-Amerika werden gehouden leidde bij enkele bonden tot zorgen over hogere kosten.[1] Enkele dagen voor het begin van het kampioenschap de deden Duitse coaches hun beklag over het warme en vochtige weer op het Caribische eiland;[2] verder zou de 333 meter lange betonnen wielerbaan te weinig op een standaard-velodroom lijken.[2] De Franse wielrenner Grégory Baugé, die van Guadeloupse afkomst is,[1] won goud op de sprint en zilver op de teamsprint.[3]

De Nederlandse baanploeg won vier medailles, Elis Ligtlee en Shanne Braspennincx wonnen op de eerste dag een bronzen plak op de teamsprint.[4][5] Ligtlee won haar tweede medaille door op de 500 meter tijdrit tweede te worden.[3] Op de afsluitende zondag won Matthijs Büchli zilver op de keirin voor mannen terwijl Shanne Braspennincx de bronzen medaille bij de vrouwen won.[6][7] Theo Bos, de oud-wereldkampioen die tijdens zijn carrière als wegwielrenner een tijdelijke overstap terug naar de baan maakte kon geen potten breken.[4][5][8]

De Belgische ploeg won eveneens vier medailles, op de vrijdag werd Otto Vergaerde Europees kampioen op de scratch voor mannen en won Kelly Druyts zilver in de puntenkoers voor vrouwen.[9] Op de afsluitende zondag werden nog twee zilveren medailles behaald, Kenny De Ketele werd samen met Otto Vergaerde tweede in de koppelkoers en Jolien D'Hoore werd tweede in het omnium.[10]

Datum Onderdeel
Donderdag 16 oktober Teamsprint mannen
Ploegenachtervolging mannen
Scratch mannen
Teamsprint vrouwen
Ploegenachtervolging vrouwen
Puntenkoers vrouwen
Vrijdag 17 oktober Puntenkoers mannen
Scratch vrouwen
Zaterdag 18 oktober Tijdrit mannen
Sprint mannen
Achtervolging mannen
Omnium mannen
Tijdrit vrouwen
Sprint vrouwen
Zondag 19 oktober Keirin mannen
Madison mannen
Keirin vrouwen
Achtervolging vrouwen
Omnium vrouwen

Medaillewinnaars

[bewerken | brontekst bewerken]
Onderdeel Goud Zilver Brons
Sprint Vlag van Frankrijk Grégory Baugé Vlag van Polen Damian Zieliński Vlag van Duitsland Robert Förstemann
Teamsprint Vlag van Duitsland Duitsland
Tobias Wächter
Robert Förstemann
Joachim Eilers
Vlag van Frankrijk Frankrijk
Grégory Baugé
Michaël D'Almeida
Kévin Sireau
Vlag van Rusland Rusland
Denis Dmitrjev
Nikita Sjoersjin
Pavel Jakoesjevski
Keirin Vlag van Duitsland Joachim Eilers Vlag van Nederland Matthijs Büchli Vlag van Rusland Denis Dmitrjev
Tijdrit (1 kilometer) Vlag van Verenigd Koninkrijk Callum Skinner Vlag van Duitsland Joachim Eilers Vlag van Frankrijk Quentin Lafargue
Omnium Vlag van Italië Elia Viviani Vlag van Verenigd Koninkrijk Jonathan Dibben Vlag van Spanje Unai Elorriaga
Ploegenachtervolging Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk
Jonathan Dibben
Owain Doull
Ed Clancy
Andy Tennant
Vlag van Duitsland Duitsland
Henning Bommel
Kersten Thiele
Nils Schomber
Theo Reinhardt
Vlag van Rusland Rusland
Aleksej Koerbatov
Ivan Kovaljov
Jevgeni Kovaljov
Aleksandr Serov
Achtervolging Vlag van Verenigd Koninkrijk Andy Tennant Vlag van Rusland Aleksandr Jevtoesjenko Vlag van Duitsland Kersten Thiele
Puntenkoers Vlag van Frankrijk Benjamin Thomas Vlag van Italië Liam Bertazzo Vlag van Duitsland Henning Bommel
Scratch Vlag van België Otto Vergaerde Vlag van Spanje Eloy Teruel Vlag van Verenigd Koninkrijk Ed Clancy
Koppelkoers Vlag van Oostenrijk Oostenrijk
Andreas Müller
Andreas Graf
Vlag van België België
Otto Vergaerde
Kenny De Ketele
Vlag van Frankrijk Frankrijk
Morgan Kneisky
Vivien Brisse
Onderdeel Goud Zilver Brons
Sprint Vlag van Rusland Anastasia Vojnova Vlag van Spanje Tania Calvo Barbero Vlag van Duitsland Kristina Vogel
Teamsprint Vlag van Rusland Rusland
Elena Brejniva
Anastasia Vojnova
Vlag van Duitsland Duitsland
Kristina Vogel
Miriam Welte
Vlag van Nederland Nederland
Elis Ligtlee
Shanne Braspennincx
Keirin Vlag van Duitsland Kristina Vogel Vlag van Rusland Elena Brejniva Vlag van Nederland Shanne Braspennincx
Tijdrit (500 meter) Vlag van Rusland Anastasia Vojnova Vlag van Nederland Elis Ligtlee Vlag van Duitsland Miriam Welte
Omnium Vlag van Verenigd Koninkrijk Laura Trott Vlag van België Jolien D'Hoore Vlag van Duitsland Anna Knauer
Ploegenachtervolging Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk
Laura Trott
Katie Archibald
Ciara Horne
Elinor Barker
Vlag van Rusland Rusland
Tamara Balabolina
Evgenia Romanyuta
Irina Molicheva
Aleksandra Goncharova
Vlag van Italië Italië
Simona Frapporti
Beatrice Bartelloni
Tatiana Guderzo
Silvia Valsecchi
Achtervolging Vlag van Verenigd Koninkrijk Katie Archibald Vlag van Duitsland Mieke Kröger Vlag van Litouwen Vilija Sereikaite
Puntenkoers Vlag van Polen Eugenia Bujak Vlag van België Kelly Druyts Vlag van Italië Elena Cecchini
Scratch Vlag van Rusland Evgenia Romanyuta Vlag van Frankrijk Laurie Berthon Vlag van Italië Elena Cecchini

Medaillespiegel

[bewerken | brontekst bewerken]
 Plaats  Land Goud Goud Zilver Zilver Brons Brons Totaal
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk 6 1 1 8
2 Vlag van Rusland Rusland 4 3 3 10
3 Vlag van Duitsland Duitsland 3 4 6 13
4 Vlag van Frankrijk Frankrijk 2 2 2 6
5 Vlag van België België 1 3 0 4
6 Vlag van Italië Italië 1 1 3 5
7 Vlag van Polen Polen 1 1 0 2
8 Vlag van Oostenrijk Oostenrijk 1 0 0 1
9 Vlag van Nederland Nederland 0 2 2 4
10 Vlag van Spanje Spanje 0 2 1 3
11 Vlag van Litouwen Litouwen 0 0 1 1
Totaal 19 19 19 57
 Gastland
[bewerken | brontekst bewerken]