Ecclesia en Synagoge
Ecclesia en Synagoge is in de iconografie van de Westerse kunst een allegorische voorstelling van het Oude en Nieuwe Testament. Volgens anderen is het ook een voorstelling van de joodse religie tegenover de christelijke. Zij worden voorgesteld als twee vrouwenfiguren, vaak aan weerszijden geplaatst van een crucifix.
Sinds de 9e eeuw verschenen zij als volgers van het kruis en werden sinds de 13e eeuw ook als zelfstandige figuren behandeld.
Ecclesia
[bewerken | brontekst bewerken]De iconografie van de Ecclesia (Latijn = kerk) is een naar het Kruis toegewende vrouwengestalte met kroon (overgenomen van de synagoge), kelk en kruisvaan als symbool van de voltooiing en de enige ware triomferende Kerk. De beelden komen vaak voor aan kerkportalen en altaren (Straatsburg); in de 15e en 16e eeuw ook in de schilder- en prentkunst.
Synagoge
[bewerken | brontekst bewerken]De Synagoge (een allegorische verbeelding van een joods bedehuis) wordt afgebeeld als een geblinddoekte dame (als de voorbereiding en/of het niet zien van de Ware Verlosser) met een (gebroken) lans (soms met spons met edik of azijn) en met afgewend gezicht. In de linkerhand (soms) de tafelen der wet, maar dan ondersteboven. Zij staat als symbool voor het anti-judaïsme en de gebroken lans als nederlaag.
