(Translated by https://www.hiragana.jp/)
Internationaal Zeerechttribunaal - Wikipedia Naar inhoud springen

Internationaal Zeerechttribunaal

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Internationaal Zeerechttribunaal
(en) International Tribunal for the Law of the Sea (ITLOS)
(fr) Tribunal international du droit de la mer
 
Logo ITLOS
Logo ITLOS
Hoofdkantoor in Hamburg
Hoofdkantoor in Hamburg
Geschiedenis
Opgericht 16 november 1994
Organisatie
Hoofdkantoor Vlag van Duitsland Hamburg
Doel Rechtszaken in het zeerecht
Bestuur
President Vlag van Zuid-Afrika Albert J.Hoffmann
Sinds 2 oktober 2020
Termijnduur 3 jaar
Voorganger Vlag van Zuid-Korea Jin-Hyun Paik
Vicepresident Vlag van IJsland Tomas Heidar
Sinds 2 oktober 2020
Termijnduur 3 jaar
Voorganger Vlag van Malta David Attard
Media
Website ITLOS
 

Het Internationaal Hof voor het recht van de zee Engels: International Tribunal for the Law of the Sea (ITLOS), , Frans: Tribunal international du droit de la mer; in het Nederlands vaak Internationaal Zeerechttribunaal genoemd, hoewel dat niet de naam is die voorkomt in de Nederlandse vertaling van de desbetreffende verdragen) is een internationaal tribunaal dat zich baseert op het VN-zeerechtverdrag van de Verenigde Naties van 1982. Het hof werd in 1994 opgericht[1] en zetelt sinds 1996 in de Duitse havenstad Hamburg, in het stadsdeel Hamburg-Nienstedten. De 21 rechters worden door de verdragspartijen gekozen.

Het hof is niet alleen toegankelijk voor staten die partij bij het VN-zeerechtverdrag zijn. Staten die geen partij bij het verdrag zijn, maar bijvoorbeeld ook intergouvernementele organisaties, private partijen en natuurlijke personen kunnen een beroep op het hof doen als er een overeenkomst bestaat die het hof rechtsmacht verleent.[2]

Het hof verkreeg op 17 december 2006 met VN-Resolutie 51/204 de waarnemende status tijdens de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties, wat deelname aan de vergadering garandeert wanneer het om zaken van het hof gaat.

Huisvesting

[bewerken | brontekst bewerken]

Het gebouw werd in 1997 ontworpen door het architectenbureau Von Branca uit München en in 2000 opgeleverd. De overdracht vond plaats op 3 juli van dat jaar, door de sleuteloverdracht aan Kofi Annan, de toenmalig secretaris-generaal van de Verenigde Naties. De kosten van de bouw bedroegen 123 miljoen mark, waarvan 80% voor rekening van de Duitse Bondsregering kwam en 20% voor Hamburg. De operationele kosten van het hof zelf worden opgebracht door de Verenigde Naties. Tijdens de bouw werd het monument Schröder'sche Villa behouden als onderdeel van bouwplan.

Lidstaten ITLOS
■ Staten met rechters in het ITLOS
■ Staten met voorheen rechters in het ITLOS
■ Andere ondertekenaars van het VN-zeerechtverdrag

Griffier

[bewerken | brontekst bewerken]

De griffier is verantwoordelijk voor alle juridische en administratieve werkzaamheden, voor de beoordeling en inning van bijdragen en voor het beheer van de rekeningen en financiën van het Tribunaal. De griffier is het reguliere communicatiekanaal van en naar het Tribunaal, houdt de lijst van zaken bij en bewaart kopieën van mededelingen en overeenkomsten zoals vereist door het Reglement.

De griffier wordt bijgestaan door de adjunct-griffier, die optreedt als griffier bij afwezigheid van de griffier.

Het Tribunaal kiest zijn griffier voor een termijn van vijf jaar. Het kiest een adjunct-griffier voor een termijn van vijf jaar; het kan ook een assistent-griffier kiezen. Het Gerecht kan voorzien in de benoeming van de andere functionarissen die nodig zijn.

Land Naam Periode Taak
Vlag van Sri Lanka Sri Lanka Gritakumar E. Chitty 1996 - 2001 Griffier
Vlag van België België Philippe Gautier 2001 - 2019 Griffier
Vlag van Chili Chili Ximena Hinrichs Oyarce 2019 Griffier
Vlag van Frankrijk Frankrijk Antoine Ollivier 2019 Adjunct Griffier

Huidige rechters

[bewerken | brontekst bewerken]
Zie Lijst van rechters van het Internationale Zeerechttribunaal voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

De volgende rechters zijn momenteel aan het hof verbonden:

Land Naam Aantreden President Vicepresident
Vlag van Kaapverdië Kaapverdië José Luis Jesus[3] 1999 2008 - 2011
Vlag van Polen Polen Stanisław Pawlak[4] 2005
Vlag van Japan Japan Shunji Yanai[5] 2005 2011 - 2014
Vlag van Tanzania Tanzania James L. Kateka[6] 2005
Vlag van Zuid-Afrika Zuid-Afrika Albert J.Hoffmann[7] 2005 2020 - 2023[8] 2011 - 2014
Vlag van Algerije Algerije Boualem Bouguetaia[9] 2008 2014 - 2017
Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea Jin-Hyun Paik[10] 2009 2017 - 2020[8]
Vlag van Malta Malta David Attard[11] 2011 2017 - 2020[8]
Vlag van Oekraïne Oekraïne Markiyan Z. Kulyk[12] 2011
Vlag van Mexico Mexico Alonso Gómez-Robledo Verduzco[13] 2014
Vlag van IJsland IJsland Tomas Heidar[14] 2014 2020 - 2023[8]
Vlag van Paraguay Paraguay Óscar Cabello Sarubbi[15] 2017
Vlag van India India Neeru Chadha[16] 2017
Vlag van Thailand Thailand Kriangsak Kittichaisaree[17] 2017
Vlag van Rusland Rusland Roman A. Kolodkin[18] 2017
Vlag van Nederland Nederland Liesbeth Lijnzaad[19] 2017
Vlag van Chili Chili Maria Teresa Infante Caffi[20] 2020
Vlag van China China Jieliog Duan[21] 2020
Vlag van Jamaica Jamaica Kathy-Ann Brown[22] 2020
Vlag van Italië Italië Ida Caracciolo[23] 2020
Vlag van Kameroen Kameroen Maurice K. Kamga[24] 2020

Oud Rechters

[bewerken | brontekst bewerken]
Land Naam Gestart President Vicepresident Gestopt
Vlag van Tanzania Tanzania Joseph Warioba 1996 1999
Vlag van China China Zhao Lihai 1996 2000
Vlag van Belize Belize Edward Arthur Laing 1996 2001
Vlag van IJsland IJsland Guðmundur Eiríksson 1996 2002
Vlag van Trinidad en Tobago Trinidad en Tobago Lennox Fitzroy Ballah 2002 2003
Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk David Heywood Anderson 1996 2005
Vlag van Ghana Ghana Thomas Mensah 1996 1996 - 1999 2005
Vlag van Kroatië Kroatië Budislav Vukas 1996 2002 - 2005 2005
Vlag van Japan Japan Soji Yamamoto 1996 2005
Vlag van Tunesië Tunesië Mohamed Mouldi Marsit 1996 2005
Vlag van China China Xu Guangjian 2001 2007
Vlag van Kameroen Kameroen Paul Engo 1996 2008
Vlag van Rusland Rusland Anatoly Kolodkin 1996 2008
Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea Choon-ho Park 1996 2008
Vlag van Argentinië Argentinië Hugo Caminos 1996 2011
Vlag van Italië Italië Tullio Treves 1996 2011
Vlag van Bulgarije Bulgarije Alexander Yankov 1996 2011
Vlag van Grenada Grenada Dolliver Nelson 1996 2002 - 2005 1999 - 2002 2014
Vlag van Australië Australië Helmut Türk 2005 2008 - 2011 2014
Vlag van Brazilië Brazilië Vicente Marotta Rangel 1996 2015
Vlag van Brazilië Brazilië Antonio Cachapuz de Medeiros[25] 2016 2016
Vlag van Libanon Libanon Joseph Akl 1996 2005 - 2008 2017
Vlag van Rusland Rusland Vladimir Golitsyn 2008 2014 - 2017 2017
Vlag van India India P. Chandrasekhara Rao 1996 1999 - 2002 2017
Vlag van Duitsland Duitsland Rüdiger Wolfrum 1996 2005 - 2008 1996 - 1999 2017
Vlag van Frankrijk Frankrijk Jean-Pierre Cot 2002 2020
Vlag van Argentinië Argentinië Elsa Kelly 2011 2020
Vlag van Trinidad en Tobago Trinidad en Tobago Anthony Lucky 2003 2020
Vlag van Senegal Senegal Tafsir Malick Ndiaye 1996 2020
Vlag van China China Gao Zhiguo 2008 2020

Rechters ad hoc

[bewerken | brontekst bewerken]

Indien in het Gerecht of een kamer geen rechter is opgenomen die de nationaliteit heeft van een partij bij het geschil, kan die partij een persoon kiezen om zitting te nemen als rechter. Mochten er meerdere partijen zijn met hetzelfde belang, dan worden zij hiervoor als slechts één partij beschouwd. Rechters moeten ad hoc voldoen aan de voorwaarden van de leden, zoals bepaald in de artikelen 2, 8 en 11 van het Statuut. Zij nemen deel aan de zaak waarvoor zij worden gekozen op grond van volledige gelijkheid met de andere rechters en hebben voorrang na de leden van het Tribunaal en in volgorde van anciënniteit van leeftijd.[26]

Sinds de oprichting van het Tribunaal zijn in de volgende gevallen ad hoc rechters gekozen:

Zaak Partijen Eis Rechter Namens land
Zuidelijke blauwvin tonijn gevallen[27] Vlag van Australië Australië <=> Vlag van Japan Japan Voorlopige maatregelen Vlag van Australië Ivan Shearer Vlag van Australië Australië
Vlag van Nieuw-Zeeland Nieuw-Zeeland
Vlag van Nieuw-Zeeland Nieuw-Zeeland Vlag van Japan Japan
Zaak betreffende de instandhouding en de duurzame exploitatie van zwaardvisbestanden in het zuidoostelijke deel van de Stille Oceaan[28] Vlag van Chili Chili tegen <=> Vlag van Europa Europese Unie Vlag van Chili Francisco Orrego Vicuña Vlag van Chili Chili
De zaak "Grand Prince"[29] Vlag van Belize Belize <=> Vlag van Frankrijk Frankrijk Onmiddellijke vrijlating Vlag van Frankrijk Jean-Pierre Cot Vlag van Frankrijk Frankrijk
De zaak "MOX Plant"[30] Vlag van Ierland Ierland <=> Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk Voorlopige maatregelen Vlag van Mexico Alberto Székely Vlag van Ierland Ierland
De "Volga" zaak[31] Vlag van Rusland Rusland <=> Vlag van Australië Australië Onmiddellijke vrijlating Vlag van Australië Ivan Shearer Vlag van Australië Australië
Zaak betreffende landaanwinning door Singapore in en rond de Straat van Johor[32] Vlag van Maleisië Maleisië <=> Vlag van Singapore Singapore Voorlopige maatregelen Vlag van Bangladesh Kamal Hossain Vlag van Maleisië Maleisië
Vlag van Verenigde Staten Bernard H. Oxman Vlag van Singapore Singapore
Geschil betreffende de afbakening van de zeegrens tussen Bangladesh en Myanmar in de Golf van Bengalen[33] Vlag van Bangladesh Bangladesh <=> Vlag van Maleisië Maleisië Vlag van Ghana Thomas Mensah Vlag van Bangladesh Bangladesh
Vlag van Verenigde Staten Bernard H. Oxman Vlag van Maleisië Maleisië
De zaak M/V "Virginia G"[34] Vlag van Panama Panama <=> Vlag van Guinee-Bissau Guinee-Bissau Vlag van Italië Tullio Treves Vlag van Panama Panama
Vlag van Portugal José Manuel Sérvulo Correia Vlag van Guinee-Bissau Guinee-Bissau
De zaak "ARA Libertad"[35] Vlag van Argentinië Argentinië <=> Vlag van Ghana Ghana Voorlopige maatregelen Vlag van Ghana Thomas A. Mensah Vlag van Ghana Ghana
De "Arctic Sunrise" zaak[36] Vlag van Nederland Nederland <=> Vlag van Rusland Rusland Voorlopige maatregelen Vlag van Verenigd Koninkrijk David H. Anderson Vlag van Nederland Nederland
Geschil betreffende de afbakening van de zeegrens tussen Ghana en Ivoorkust in de Atlantische Oceaan[37] Vlag van Ghana Ghana <=> Vlag van Ivoorkust Ivoorkust Vlag van Ghana Thomas A. Mensah Vlag van Ghana Ghana
Vlag van Frankrijk Ronny Abraham Vlag van Ivoorkust Ivoorkust
Het "Enrica Lexie"-incident[38][39] Vlag van Italië Italië <=> Vlag van India India Vlag van Italië Francesco Francioni Vlag van Italië Italië
De M/V "Norstar"-zaak[40] Vlag van Panama Panama <=> Vlag van Italië Italië Vlag van IJsland Gudmundur Eiriksson Vlag van Panama Panama
Vlag van Italië Tullio Treves Vlag van Italië Italië
De zaak M/T "San Padre Pio"[41] Vlag van Zwitserland Zwitserland <=> Vlag van Nigeria Nigeria Voorlopige maatregelen Vlag van Zwitserland Anna Petrig Vlag van Zwitserland Zwitserland
Vlag van Verenigde Staten Sean David Murphy Vlag van Nigeria Nigeria
Geschil over de afbakening van de zeegrens tussen Mauritius en de Malediven in de Indische Oceaan[42] Vlag van Mauritius Mauritius <=> Vlag van Malediven Malediven Vlag van Nederland Nicolaas Schrijver Vlag van Mauritius Mauritius
Vlag van Verenigde Staten Bernard H. Oxman Vlag van Malediven Malediven
De zaak M/T "San Padre Pio" (Nr. 2)[43] Vlag van Zwitserland Zwitserland <=> Vlag van Nigeria Nigeria Vlag van Zwitserland Anna Petrig Vlag van Zwitserland Zwitserland
Vlag van Verenigde Staten Sean David Murphy Vlag van Nigeria Nigeria
[bewerken | brontekst bewerken]
Zie de categorie International Tribunal for the Law of the Sea van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Internationaal_Zeerechttribunaal&oldid=65016621"