(Translated by https://www.hiragana.jp/)
Je vais bien, ne t'en fais pas - Wikipedia Naar inhoud springen

Je vais bien, ne t'en fais pas

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Je vais bien, ne t'en fais pas
Alternatieve titel(s) Don't Worry, I'm Fine
Regie Philippe Lioret
Producent Christophe Rossignon
Scenario Philippe Lioret
Olivier Adam
Hoofdrollen Mélanie Laurent
Kad Merad
Muziek Nicola Piovani
AaRON
Montage Andréa Sedlackova
Cinematografie Sacha Wiernik
Première 2006
Genre drama
Speelduur 100 minuten
Taal Frans
Land Vlag van Frankrijk Frankrijk
Budget € 4 700 000
Opname­locaties Parijs, Vigneux-sur-Seine, Montgeron en Savigny-sur-Orge
Aantal bezoekers 901 700 (Frankrijk)
Gewonnen prijzen 2 : César voor beste acteur in een bijrol (Kad Merad) en voor beste jong vrouwelijk talent (Mélanie Laurent) (2007)
Overige nominaties 3 : voor de César voor beste film, César voor beste regisseur en César voor beste scenario (2007)
Kijkwijzer
Bewerk dit op Wikidata
Bewerk dit op Wikidata
(en) IMDb-profiel
MovieMeter-profiel
(mul) TMDb-profiel
(en) AllMovie-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film

Je vais bien, ne t'en fais pas is een Franse film van Philippe Lioret die werd uitgebracht in 2006. Het is een verfilming van de gelijknamige roman van Olivier Adam, die meeschreef aan het scenario.

Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud of de afloop van het verhaal.

De 19-jarige Lili komt terug uit Spanje waar ze haar vakantie heeft doorgebracht. Ze verneemt van haar ouders dat haar tweelingbroer Loïc is vertrokken na een fikse ruzie met zijn vader. Lili vindt een hevige woordenwisseling in verband met het opruimen van Loïcs kamer een onvoldoende reden om de deur van het ouderlijk huis zomaar achter zich dicht te slaan. Haar ouders geven slechts vage antwoorden op haar vragen.

Loïc laat nog steeds niets van zich horen en Lili wordt met de dag ongeruster. Ze stopt met eten en moet wat later in een psychiatrische kliniek opgenomen worden.

Wanneer er eindelijk een brief van haar broer in de bus valt knapt ze weer op en mag ze de kliniek verlaten. Ze krijgt af en toe geruststellende brieven vanuit meerdere plaatsen in Frankrijk. Toch voelt ze aan dat er iets niet klopt. Op haar beurt verlaat ze het ouderlijk huis en gaat ze op zoek naar haar broer.