Kleine buisneusvleerhond
| Kleine buisneusvleerhond IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2020) | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Paranyctimene raptor Tate, 1942 | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Verspreidingsgebied | |||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||
Kleine buisneusvleerhond op  Wikispecies
| |||||||||||||
| |||||||||||||
De kleine buisneusvleerhond (Paranyctimene raptor) is een vleermuis uit het geslacht Paranyctimene die voorkomt op Nieuw-Guinea. Deze soort is gerapporteerd in grote delen van dat eiland en op het nabijgelegen eiland Salawati, maar de recente ontdekking van Paranyctimene tenax maakt de identiteit van die exemplaren onzeker. Er zijn slechts drie exemplaren die met zekerheid P. raptor vertegenwoordigen, alle drie gevangen in Papoea-Nieuw-Guinea.
De kleine buisneusvleermuis is kleiner dan P. tenax. Dat is het beste te zien aan de voorarmlengte (47 tot 50,5 mm bij P. raptor; 51,0 tot 54,9 mm bij P. tenax) en de schedellengte (23,3-24,0 tegen 25,4-27,2 mm). Daarnaast is er een aantal verschillen in de morfologie van de schedel en het gebit. De staartlengte bedraagt 13 tot 17,0 mm, de oorlengte 11 tot 12,8 mm, de achtervoetlengte 10 tot 12,0 mm, de tibialengte 18,6 tot 19,4 mm en het gewicht 19 tot 22 g.
- Bergmans, W. 2001. Notes on distribution and taxonomy of Australasian bats. I. Pteropodinae and Nyctimeninae (Mammalia, Megachiroptera, Pteropodidae). Beaufortia 51(8):119-152.
- Simmons, N.B. 2005. Order Chiroptera. Pp. 312-529 in Wilson, D.E. & Reeder, D.M. (eds.). Mammal Species of the World: a taxonomic and geographic reference. 3rd ed. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 2 vols., 2142 pp. ISBN 0-8018-8221-4
· 
· 