(Translated by https://www.hiragana.jp/)
Liz Cheney - Wikipedia Naar inhoud springen

Liz Cheney

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Liz Cheney
Elizabeth Lynne Cheney
Elizabeth Lynne Cheney
Geboren 28 juli 1966
Madison, Wisconsin
Kieskring Wyoming
Politieke partij Republikeinse Partij
Partner Philip Perry
Beroep Politicus, advocaat
Handtekening Handtekening
Website Officiële website
Lid van het Huis van Afgevaardigden voor
het At-large congresdistrict van Wyoming
Aangetreden 3 januari 2017
Einde termijn 3 januari 2023
Voorganger Cynthia Lummis
Opvolger Harriet Hageman
Portaal  Portaalicoon   Politiek

Elizabeth Lynne Cheney[1] (Madison, Wisconsin, 28 juli 1966)[2] is een Amerikaanse advocaat en politicus die van 2017 tot en met 2023 de volksvertegenwoordiger in het Huis van Afgevaardigden voor Wyoming was. Cheney is voormalig voorzitter van de House Republican Conference, de op twee na hoogste positie in het Republikeinse leiderschap van het Huis van Afgevaardigden.[3][4]

Cheney is de oudste dochter van Lynne Cheney en voormalig vicepresident Dick Cheney. Ze bekleedde verschillende functies op het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken tijdens de regering van George W. Bush. Ze is politiek actief geweest namens de Republikeinse Partij en is mede-oprichter van Keep America Safe, een non-profitorganisatie die zich bezighoudt met nationale veiligheidskwesties. Ze was een kandidaat voor de verkiezing van 2014 voor de Senaat van de Verenigde Staten in Wyoming, waarbij ze de drievoudig zittende Mike Enzi uitdaagde voordat ze zich terugtrok uit de race. In het Huis van Afgevaardigden bekleedt ze sinds 2017 de zetel die van 1979 tot 1989 door haar vader werd bekleed.[5] Op 16 augustus 2022 verloor Cheney de hernominatie voor de geplande tussentijdse verkiezingen (midterms) op 8 november in de Republikeinse voorverkiezingen van de door Donald Trump gesteunde Harriet Hageman.[6] Haar termijn als volksvertegenwoordiger loopt hierdoor af op 3 januari 2023.

Cheney staat bekend om haar harde opvattingen op het gebied van buitenlands beleid en is kritisch over het buitenlands beleid van het kabinet-Trump.[7][8][9][10] Hoewel ze in 2019 nog weigerde voor de afzetting van president Trump bij zijn eerste afzettingsprocedure te stemmen, was Cheney een van de tien Republikeinen die stemden om Trump af te zetten bij zijn tweede procedure in 2021 na de bestorming en bezetting van het Capitool op 6 januari 2021.

Levensloop

[bewerken | brontekst bewerken]

Privéleven

[bewerken | brontekst bewerken]

Liz Cheney werd geboren op 28 juli 1966, in Madison, Wisconsin, als oudste van twee dochters van de latere vicepresident Dick Cheney en Lynne Vincent.[11][12] Bij haar geboorte studeerden haar ouders aan de Universiteit van Wisconsin-Madison. Haar jongere zus, Mary Cheney, werd ook geboren in Madison. Cheney volgde een deel van haar basisschoolopleiding in Casper, Wyoming, terwijl haar vader in die staat succesvol campagne voerde voor de enige zetel van die staat in het Huis van Afgevaardigden. Na zijn verkiezing bracht het gezin zijn tijd door in zowel Casper als Washington, DC.[13] Cheney studeerde af aan McLean High School (1984), waar ze cheerleader was. Ze behaalde haar Bachelor of Arts (BA) aan Colorado College, de alma mater van haar moeder, met een afstudeerscriptie met de titel "The Evolution of Presidential War Powers" (1988).[14][2] Ze behaalde haar juridische graad aan de University of Chicago Law School (1996).[15]

Cheneys relatie met haar jongere zus Mary Cheney leed publiekelijk schade nadat Liz in haar (niet-succesvolle) campagne voor de Senaat in 2014 verklaarde dat ze het homohuwelijk niet ondersteunt, terwijl Mary getrouwd is met een vrouw.[16][17] Mary zei dat ze de kandidatuur van haar zus niet zou steunen[18] en in 2015, toen haar werd gevraagd of zij en haar zus hun relatie hadden hersteld, zei ze: "Ik hoef daar geen antwoord op te geven."[19]

Liz Cheney is getrouwd met Philip Perry, een partner bij het advocatenkantoor Latham & Watkins in Washington, DC. Ze trouwden in 1993 in Wyoming. Zij en Perry hebben vijf kinderen.[20]

Vroege carrière

[bewerken | brontekst bewerken]

Voordat zij rechten ging studeren, werkte Cheney vijf jaar voor het ministerie van Buitenlandse Zaken en tussen 1989 en 1993 bij het US Agency for International Development. Vervolgens werkte ze bij Armitage Associates LLP, een adviesbureau opgericht door Richard Armitage, toen een voormalig ambtenaar van het ministerie van Defensie en een Iran-Contra-agent die later diende als onderminister van Buitenlandse Zaken.[21]

Na haar rechtenstudie heeft Cheney als advocaat gewerkt bij het advocatenkantoor White & Case en als advocaat en adviseur internationaal recht bij de International Finance Corporation.[22] Ze heeft ook gediend als speciale assistent van de onderminister van Buitenlandse Zaken voor hulp aan de voormalige Sovjet-Unie, en als USAID-officier op de Amerikaanse ambassades in Boedapest en Warschau.[23]

Ministerie van Buitenlandse Zaken

[bewerken | brontekst bewerken]

Plaatsvervangend adjunct-staatssecretaris voor Nabije Oosten-aangelegenheden

[bewerken | brontekst bewerken]

In 2002 werd Cheney benoemd tot plaatsvervangend adjunct-staatssecretaris voor Nabije Oosten-aangelegenheden,[23][24] een reeds bestaande vacante post met een "economische portefeuille", een mandaat om investeringen in de regio te stimuleren. Te midden van rapporten, waaronder een redactioneel artikel in de New York Times door Paul Krugman, dat de baan speciaal voor haar was gecreëerd (als dochter van de toenmalige vicepresident), zei de woordvoerder van het ministerie van Buitenlandse Zaken Richard Boucher dat ze was aanbevolen door de toenmalige minister van Buitenlandse Zaken Colin Powell.[25][26] De Sunday Times (Londen) meldde dat Cheneys benoeming "het meest intrigerende teken was dat Amerika de hervorming van het Midden-Oosten serieus neemt" en "een maatstaf voor de ernst waarmee de regering Midden-Oostenprogramma's voor alfabetisering, onderwijs en hervorming nam".[27] De benoeming volgde op gepubliceerde beleidsverdelingen tussen het kantoor van de vicepresident en het ministerie van Buitenlandse Zaken voor het Midden-Oostenbeleid.

Bush-Cheney-herverkiezingscampagne 2004

[bewerken | brontekst bewerken]
Cheney bij de inauguratie van George Bush als president en haar vader als vicepresident in januari 2005

Na twee jaar dienst verliet Cheney haar post bij het ministerie van Buitenlandse Zaken in 2003 om te dienen in de herverkiezingscampagne van haar vader in 2004. Ze nam deel aan het "W Stands for Women"-initiatief van de campagne om zich op vrouwelijke kiezers te richten.[28]

Plaatsvervangend adjunct-staatssecretaris voor het Nabije Oosten

[bewerken | brontekst bewerken]

Op 14 februari 2005 keerde ze terug naar het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken en werd ze benoemd tot eerste plaatsvervangend adjunct-staatssecretaris voor het Nabije Oosten en coördinator voor bredere initiatieven in het Midden-Oosten en Noord-Afrika.[29][30] Cheney ondersteunde de adjunct-staatssecretaris voor het Nabije Oosten, C. David Welch, en coördineerde de multilaterale inspanningen ter bevordering en ondersteuning van democratie en uitbreiding van onderwijs en economische kansen in het Midden-Oosten en Noord-Afrika. Cheney hield toezicht op de lancering van twee semi-onafhankelijke stichtingen, het Fund of the Future (ter waarde van $100 miljoen), om kapitaal te verschaffen aan kleine bedrijven, en de Foundation of the Future (ter waarde van $55 miljoen), ter bevordering van persvrijheid en democratie.[31]

Iran Syria Policy and Operations Group

[bewerken | brontekst bewerken]

Cheney leidde ook de Iran Syria Policy and Operations Group (ISOG), opgericht in maart 2006, een eenheid binnen het Bureau of Near Eastern Affairs van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken.

In april 2006 publiceerde de New York Times een verhaal dat kritisch was over Cheneys werk, in het bijzonder met betrekking tot Iran. Het International Republican Institute, een subsidieprogramma dat wordt beheerd door de afdeling van Cheney in samenwerking met een bij de Republikeinse Partij aangesloten stichting, kreeg bijzondere aandacht.[32] De Times beweerde dat toen de groep controversieel werd, en critici zeiden dat ze geheime acties beramen die zouden kunnen escaleren tot oorlog met Iran en Syrië, de groep tegen mei 2006 werd ontbonden.

Carrière na het ministerie van Buitenlandse Zaken

[bewerken | brontekst bewerken]

Cheney was in juni 2007 samen met Spencer Abraham en George Allen een van de drie nationale co-voorzitters van de presidentiële campagne van Fred Thompson in 2008.[33] Nadat Thompson uit de race was gestapt, kondigde Cheney op 27 januari 2008 aan dat ze zou gaan werken voor de presidentiële campagne van Mitt Romney als senior adviseur buitenlands beleid.[34]

In oktober 2009 lanceerden Liz Cheney, William Kristol en Deborah Burlingame als bestuursleden de non-profit Keep America Safe om "informatie te verstrekken aan bezorgde Amerikanen over kritieke nationale veiligheidskwesties".[35] Het kreeg sterke kritiek van conservatieve advocaten, van wie velen voor de regering-Bush hadden gewerkt, na de campagne tegen "The Al Qaeda 7", zeven advocaten van het ministerie van Justitie in de regering-Obama die eerder gedetineerden in Guantánamo hadden verdedigd.[36] Kort daarna verdween alle informatie over de organisatie van internet.[37]

In januari 2012 werd Cheney ingehuurd als medewerker voor Fox News. Ze was commentator bij shows zoals Hannity en Fox News Sunday.[38] Het netwerk beëindigde haar contract in juli 2013 nadat ze haar voornemen had aangekondigd om zich in 2014 kandidaat te stellen voor de Senaat namens Wyoming.[39]

Kandidatuur Amerikaanse Senaat

[bewerken | brontekst bewerken]
Liz Cheney voert campagne voor de Amerikaanse Senaat in Buffalo, Wyoming

Op 16 juli 2013 kondigde Cheney aan dat ze in 2014 kandidaat zou zijn om namens de staat Wyoming naar de Senaat te gaan als Republikein, waarbij ze de zittende Republikeinse senator Mike Enzi uitdaagde.[40] De Nationale Republikeinse Senatoriale Commissie zei dat het Enzi zou steunen, zoals gebruikelijk.[41] Cheney zou naar verwachting veel geld inzamelen, maar maakte zich zorgen over het feit dat ze pas in het najaar van 2012 naar Wyoming verhuisd was.[42] In de video waarin ze haar kandidatuur aankondigde, merkte ze op dat de familie Cheney voor het eerst naar Wyoming kwam in 1852. Haar vader diende van 1979 tot 1989 in Wyoming in het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden.

In haar eerste campagne-optreden in Cheyenne zei Cheney: "We hoeven niet bang te zijn om obstructionisten te worden genoemd. Het belemmeren van het beleid van president Obama en zijn agenda is eigenlijk geen belemmering; het is patriottisme."[43] Cheney beweerde dat Obama "letterlijk de oorlog had verklaard" aan het eerste en tweede amendement van de Amerikaanse grondwet (vrijheid van meningsuiting en het recht op wapenbezit) en aan de belangen van boeren en energiewerkers in Wyoming die te maken kregen met regelgeving van de Amerikaanse Environmental Protection Agency.

In augustus 2013 riep het conservatieve tijdschrift Newsmax Cheney uit tot een van de "25 meest invloedrijke vrouwen in de GOP" (Republikeinse Partij).[44]

Cheneys campagne werd ontsierd door kritiek op haar agressieve standpunten op het gebied van buitenlands beleid en de openbare ruzie met haar zus Mary over haar uitgesproken verzet tegen het homohuwelijk. Enzi's aanhoudende populariteit maakte het voor Cheney moeilijk om de Republikeinse kiezers in Wyoming te bereiken. Op 6 januari 2014 kondigde Cheney aan dat ze zich had teruggetrokken uit de race, onder vermelding van gezondheidsproblemen in het gezin.[20][45]

Amerikaanse Huis van Afgevaardigden

[bewerken | brontekst bewerken]

2016

[bewerken | brontekst bewerken]
Cheney in 2016

Nadat de zittende volksvertegenwoordiger namens Wyoming Cynthia Lummis haar pensionering in de herfst van 2015 aankondigde, kondigde Cheney aan dat ze overwoog om zich in 2016 kandidaat te stellen. Het is dezelfde positie die haar vader tien jaar heeft bezet. Op 1 februari 2016 kondigde Cheney haar kandidatuur formeel aan voor de enige zetel van Wyoming in het Huis. Ze werd algemeen beschouwd als de koploper voor de zetel.[46] Ze werd gekozen met meer dan 60% van de stemmen bij de verkiezingen.

2018

[bewerken | brontekst bewerken]

Bij de verkiezingen van 2018 werd Cheney herkozen in het Huis van Afgevaardigden. Op 14 november werd Cheney door het Republikeinse membership gekozen als voorzitter van de House Republican Conferentie voor het 116e Congres. In deze functie was ze de derde Republikein in de kamer, na Minority Leader Kevin McCarthy en Minority Whip Steve Scalise en de hoogste Republikeinse vrouw in het Congres.[47]

2020

[bewerken | brontekst bewerken]

Cheney versloeg Blake Stanley in de Republikeinse voorverkiezingen met 73% van de stemmen, en Democraat Lynnette Gray Bull bij de algemene verkiezingen met 69% van de stemmen.[48]

Ambtsperiode en standpunten

[bewerken | brontekst bewerken]

Cheney werd op 3 januari 2017 beëdigd, met een Republikeinse meerderheid in beide huizen van het Amerikaanse Congres. Ze was mede-sponsor van wetgeving die een einde zou maken aan de bescherming van grijze wolven in de Endangered Species Act.[49]

Op 7 maart 2019, inmiddels met een Democratische meerderheid in het Huis, voegde Cheney zich bij 22 Republikeinse vertegenwoordigers in oppositie tegen HR183, die "antisemitisme als hatelijke uitingen van onverdraagzaamheid" en "anti-moslimdiscriminatie en onverdraagzaamheid" veroordeelde. Critici van het wetsvoorstel geven uiting aan hun bezorgdheid over het feit dat het te breed is, omdat het aanvankelijk bedoeld was om opmerkingen van Ilhan Omar te bestraffen, en haar naam en opmerkingen werden van het wetsvoorstel verwijderd. 

In mei 2019 zei Cheney dat Peter Strzok en een andere FBI-agent die persoonlijke sms-berichten stuurden waarin ze verschillende politici (onder wie president Donald Trump) kleineerden, klonken alsof ze een 'staatsgreep' planden en zich mogelijk schuldig maakten aan 'verraad'.[50]

Liz Cheney met Dick Cheney en Robert Aderholt in november 2018

Als voorzitter op een House Republican Conference in augustus 2019 verklaarde Cheney dat de succesvolle rechtszaak (Crow Tribe et al v. Zinke ) door inheemse stammen en milieuactivisten om de grizzlybeer in Greater Yellowstone terug te brengen naar de Endangered Species Act "niet gebaseerd was op wetenschap of feiten" maar gemotiveerd door aanklagers "met de bedoeling onze Westerse manier van leven te vernietigen". Haar verklaringen haalden zich het commentaar van inheemse stamnaties en milieuactivisten op de hals. Inheemse naties beschouwen de grizzly als heilig en zij en milieuactivisten hebben hun bezorgdheid geuit over de jacht op trofeeën, belangen in vee en houtkap, en de gas-, steenkool- en oliewinning.[51][52]

Cheney veroordeelde de Turkse invasie van de Koerdische gebieden in Syrië, die mogelijk werd gemaakt door het besluit van president Trump om de Amerikaanse strijdkrachten terug te trekken die dienden als buffer tussen Turkije en de Koerdische gebieden in Syrië, en verklaarde dat "de VS onze bondgenoot de Koerden in de steek laat, die ISIS (Islamitische Staat) ter plaatse bestreed en hielp bij het beschermen van het Amerikaanse thuisland. Deze beslissing helpt Amerika's tegenstanders Rusland, Iran en Turkije, en maakt de weg vrij voor een heropleving van ISIS."[53] Cheney gaf de Democratische Partij en het afzettingsonderzoek naar Trump gedeeltelijk de schuld van de acties van Turkije en zei: "Het was geen toeval dat de Turken dit moment kozen om over de grens te walsen."[54][55]

Bij een Republikeinse Huisconferentie in juli 2020 (te midden van de COVID-pandemie) werd Cheney bekritiseerd door sommige collega-Republikeinen, onder wie Jim Jordan van Ohio en Andy Biggs van Arizona, vanwege het verdedigen van de belangrijkste epidemiologisch adviseur Anthony Fauci en haar steun voor de tegenstander van Kentucky-afgevaardigde Thomas Massie bij zijn Republikeinse voorverkiezingen.[56]

Cheney sprak haar steun uit voor het Israëlische plan om delen van Palestijns grondgebied in de bezette Westelijke Jordaanoever te annexeren.[57] Ze ondertekende een brief gericht aan de Israëlische premier Benjamin Netanyahu die "de onwankelbare alliantie tussen de Verenigde Staten en Israël" bevestigt.[58]

Cheney nabij Douglas, Wyoming, op 31 juli 2019

In september 2020 vroeg Cheney het ministerie van Justitie om onderzoek te doen naar milieugroeperingen zoals de NRDC, Sea Change en de Sierra Club.[59]

Cheney ondertekende een brief waarin ze de verwijdering van de Democraat Eric Swalwell uit de House Intelligence Committee eiste nadat hij in opspraak kwam toen hij het doelwit bleek te zijn geweest van een vermoedelijke Chinese spionne.[60] Ze bekritiseerde ook de rol van de Chinese Communistische Partij rond COVID-19 en maakte zich sterk om "de afhankelijkheid van de Chinese regering te beëindigen".[61][62]

Op 12 januari 2021, na de bestorming van het Capitool van de Verenigde Staten tijdens de bekrachtiging van de winst van Joe Biden, kondigde Cheney aan dat ze zou stemmen voor de impeachment van president Donald Trump voor zijn rol bij het aanzetten tot de bestorming. Cheney zei dat Trump "de vlammen [van de rel] aanstak" en niets deed om het te stoppen. Door te zeggen dat "er nog nooit een groter verraad is geweest door een president van de Verenigde Staten van zijn ambt en zijn eed", kondigde ze haar steun aan voor de afzetting.[63][64] Negen andere Republikeinen sloten zich bij haar aan op 13 januari.[65] Ze was de hoogste Republikein die voor afzetting stemde.

In mei 2021 werd Cheney door haar Republikeinse collega's weggestemd als voorzitter van de House Republican Conference. Ze was bij hen in diskrediet geraakt door haar steun voor de tweede afzettingsprcedure van Donald Trump.[66]

Controverse

[bewerken | brontekst bewerken]

Wetenschapper Bud Goodall Jr. heeft Cheney een "complotpropagandist" genoemd.[67] Ze heeft verdedigers van samenzweringstheorieën over het burgerschap van Barack Obama verdedigd.[68][69] In 2009 hield ze de keynote tijdens een diner georganiseerd door het Center for Security Policy, een op samenzwering gerichte, door het Southern Poverty Law Center (een Amerikaanse non-profitorganisatie) als haatgroep gekarakteriseerde groep[70] onder leiding van Frank Gaffney.[71]

Referenties

[bewerken | brontekst bewerken]
  1. ↑ The Library of Congress, LC Linked Data Service: Authorities and Vocabularies (Library of Congress). id.loc.gov. Gearchiveerd op 10 november 2020. Geraadpleegd op 15 januari 2021.
  2. ↑ a b Current Biography Yearbook 2010. H. W. Wilson, Ipswich, MA (2010), "Cheney, Liz", 103–107. ISBN 9780824211134.
  3. ↑ (en) Republican Conference Chairmen | US House of Representatives: History, Art & Archives. history.house.gov. Gearchiveerd op 8 januari 2019. Geraadpleegd op 7 januari 2019.
  4. ↑ Taylor, Jessica, A Guide To Who's Who In House Leadership For The 116th Congress. NPR.org (6 januari 2019). Gearchiveerd op 1 februari 2019. Geraadpleegd op 7 januari 2019.
  5. ↑ Rahman, Rema, "Liz Cheney Wins Wyoming House Seat", Roll Call. Geraadpleegd op 9 november 2016.
  6. ↑ VRT NWS, Republikeinse Liz Cheney verliest voorverkiezing in Wyoming na kritiek op Donald Trump. vrtnws.be (17 augustus 2022). Gearchiveerd op 17 augustus 2022. Geraadpleegd op 17 augustus 2022.
  7. ↑ (en) Ferris, Sarah, Liz Cheney rises amid GOP rubble. POLITICO. Geraadpleegd op 2 juni 2019.
  8. ↑ DeBonis, Mike, "Liz Cheney confronts a dilemma and the GOP wonders: How high can she go?", The Washington Post, 11 mei 2019. Gearchiveerd op 12 januari 2021. Geraadpleegd op 14 januari 2021.
  9. ↑ (en) Martin, Jonathan, "Dick Cheney and Daughter Push Hawkish Stances for G.O.P. Hopefuls", The New York Times, 1 juni 2015. Gearchiveerd op 13 februari 2020. Geraadpleegd op 2 juni 2019.
  10. ↑ (en) Washington, Josh Glancy, "Like father, like daughter: Liz Cheney soars as Republican hawk", The Sunday Times, 3 februari 2019. Gearchiveerd op 30 juni 2019. Geraadpleegd op 2 juni 2019.
  11. ↑ Cheney, Liz. Biographical Directory of the United States Congress. Gearchiveerd op 7 januari 2021. Geraadpleegd op 12 januari 2021.
  12. ↑ Mead Gruver, "Liz Cheney: Time for 'new generation' in US Senate", 16 juli 2013. Gearchiveerd op 21 augustus 2013. Geraadpleegd op 5 september 2013.
  13. ↑ Cheney balks at carpetbagger talk. Casper Star-Tribune (17 juli 2013). Geraadpleegd op 31 december 2013.
  14. ↑ (en) Elizabeth L. Cheney (1988). The Evolution of Presidential War Powers. Colorado College..
  15. ↑ Liz Cheney '96 to Run for Wyoming Senate Seat | University of Chicago Law School. www.law.uchicago.edu. Geraadpleegd op 15 januari 2021.
  16. ↑ Clark, Meredith, Liz Cheney sparks family feud with anti-gay marriage remarks. MSNBC. NBCUniversal (17 november 2013). Geraadpleegd op 24 december 2018.
  17. ↑ Camia, Catalina, "Cheney sisters spar over gay marriage on social media", USA Today, Gannett Company, 18 november 2013. Geraadpleegd op 24 december 2018.
  18. ↑ Zengerle, Jason, The Race That Broke the Cheneys. Politico. Capitol News Company (20 november 2013). Geraadpleegd op 24 december 2018.
  19. ↑ Brightman, Kendall, Mary Cheney: 'I'm Darth Vader's daughter'. Politico. Capitol News Company (22 januari 2015). Geraadpleegd op 24 december 2018.
  20. ↑ a b Sullivan, Sean, "Liz Cheney to end Wyoming Senate bid, citing family health issues", The Washington Post, 6 januari 2014. Geraadpleegd op 21 april 2015.
  21. ↑ Leiby, Richard, "Liz Cheney's Wyoming strategy", The Washington Post, 4 augustus 2013. Geraadpleegd op 18 augustus 2016.
  22. ↑ (en) Biography. Congresswoman Liz Cheney. Gearchiveerd op 12 mei 2021. Geraadpleegd op 15 januari 2021.
  23. ↑ a b (en) Bureau of Public Affairs Department Of State. The Office of Electronic Information, Selection of Elizabeth Cheney as Principal Deputy Assistant Secretary of State For Near Eastern Affairs and Coordinator for Broader Middle East and North Africa Initiatives. 2001-2009.state.gov. Geraadpleegd op 15 januari 2021.
  24. ↑ Gellman, p. 37
  25. ↑ State Department Post for Cheney Daughter (2 maart 2002).
  26. ↑ Milbank, Dana, In Appointments, Administration Leaves No Family Behind. The Washington Post (12 maart 2002). Geraadpleegd op 14 januari 2021.
  27. ↑ Allen-Mills, Tony, Cheney Family Try a New Peace Tack. The Sunday Times (11 september 2003). Geraadpleegd op 14 januari 2021.
  28. ↑ Allen, Mike, The Five (or More) W's,. The Washington Post (13 mei 2004). Geraadpleegd op 14 januari 2021.
  29. ↑ Boucher, Richard, Selection of Elizabeth Cheney as Principal Deputy Assistant Secretary of State for Near Eastern Affairs and Coordinator for Broader Middle East and North Africa Initiatives. US State Department. US State Department. Geraadpleegd op 12 november 2016.
  30. ↑ Kamen, Al, A Newly Meaningful Relationship?. The Washington Post (14 februari 2005). Geraadpleegd op 14 januari 2021.
  31. ↑ Akeel, Maha, Correcting Perceptions About American Is My Job:; Liz Cheney. Arab News (16 november 2005). Geraadpleegd op 14 januari 2021.
  32. ↑ (en) Weisman, Steven R., "U.S. Program Is Directed at Altering Iran's Politics", The New York Times, 15 april 2006. Geraadpleegd op 14 januari 2021.
  33. ↑ Karen Hanretty, "Fred Thompson announces his Presidential Campaign," Thompson campaign press release, October 8, 2007.
  34. ↑ Press Releases | Mitt Romney for President. Mittromney.com. Gearchiveerd op 15 februari 2012. Geraadpleegd op 6 mei 2012.
  35. ↑ "Mission Statement" Keep America Safe, 2009. Archived copy. Gearchiveerd op 13 juli 2011. Geraadpleegd op 10 april 2010.
  36. ↑ Smith, Ben, "Republicans scold Liz Cheney", Politico, 3 augustus 2010. Geraadpleegd op 28 december 2014.
  37. ↑ "Liz Cheney-Founded Neocon Group Quietly Scrubbed From The Internet", Think Progress, 17 juli 2013. Geraadpleegd op 28 december 2014.
  38. ↑ Bill O'Reilly, WELCOME! Liz Cheney Joins Fox News as Contributor. Nation.foxnews.com (1 oktober 2006). Gearchiveerd op 7 september 2017. Geraadpleegd op 31 december 2013.
  39. ↑ Fox News Terminates Liz Cheney's Contract As Paid Contributor In Light Of Senate Run. Mediaite (16 juli 2013). Geraadpleegd op 31 december 2013.
  40. ↑ Camina, Catalina, "Dick Cheney's daughter jumps into Wyo. Senate race", USA Today, 16 juli 2013. Geraadpleegd op 16 juli 2013.
  41. ↑ "Liz Cheney to challenge US Senator Mike Enzi of Wyoming", Fox News. Geraadpleegd op 17 juli 2013.
  42. ↑ Martin, Jonathan, "Liz Cheney to Challenge Senator Michael Enzi of Wyoming", The New York Times. Geraadpleegd op 17 juli 2013.
  43. ↑ Trevor Brown, "Liz Cheney promises stiff opposition to President Obama"[dode link]. wyomingnews.com. Geraadpleegd op 19 juli 2013.
  44. ↑ Meyers, Jim, Newsmax Exclusive: The 25 Influential Women of the GOP (31 juli 2013). Geraadpleegd op 8 januari 2014.
  45. ↑ Martin, Jonathan, "Liz Cheney Quits Wyoming Senate Race", The New York Times, 6 januari 2014. Geraadpleegd op 6 januari 2014.
  46. ↑ Hancock, Laura, "Liz Cheney leading in GOP primary for U.S. House, over 50 percent undecided", Casper Star-Tribune, 27 juli 2016.
  47. ↑ Gruver, Mead, "Liz Cheney poised for ascent into Republican leadership", 12 november 2018. Geraadpleegd op 14 november 2018.
  48. ↑ Statewide Candidates Official Summary Wyoming General Election - November 3, 2020. Wyoming Secretary of State. Geraadpleegd op 11 november 2020.
  49. ↑ Geuss, Megan, "Republican-controlled government sees chance to weaken Endangered Species Act", Ars Technica, 18 januari 2017. Geraadpleegd op 11 maart 2017.
  50. ↑ (en) Zilbermints, Regina, Liz Cheney: Statements by agents investigating Trump 'could well be treason'. TheHill (26 mei 2019). Geraadpleegd op May 26, 2019.
  51. ↑ Brulliard, Karin, Court restores federal protections for Yellowstone-area grizzly bears. The Washington Post. Geraadpleegd op 2 augustus 2019.
  52. ↑ Online staff, REP. CHENEY ACCUSES TRIBES OF "DESTROYING OUR WESTERN WAY OF LIFE" OVER SACRED GRIZZLY PROTECTIONS. Native News Online. Geraadpleegd op 2 augustus 2019.
  53. ↑ Ozkan, Mert, "Turkey opens ground assault on Syria's Kurds; U.S. Republicans turn on Trump", 9 oktober 2019.
  54. ↑ (en) Miller, Hayley, Liz Cheney: Impeachment Inquiry Partly To Blame For Turkey's Invasion Of Syria. Huffington Post (14 oktober 2019). Geraadpleegd op 15 oktober 2019.
  55. ↑ (en) Lemon, Jason, Liz Cheney tells Fox News Turkey invaded Syria because Democrats launched impeachment inquiry against Trump. Newsweek (14 oktober 2019). Geraadpleegd op 15 oktober 2019.
  56. ↑ Zanona, Melanie, House conservatives pile on Cheney at GOP conference meeting. Politico (21 juli 2020). Geraadpleegd op 13 januari 2021.
  57. ↑ Kampeas, Ron, "Republicans sign letter backing Israel’s right to set its own borders", The Times of Israel, 23 juni 2020.
  58. ↑ Zonszein, Mairav, "Democrats Can’t Allow Israel to Pursue Annexation Without Consequences", Foreign Policy, 20 juli 2020.
  59. ↑ Frazin, Rachel, "Cheney asks DOJ to probe environmental groups", The Hill, 17 september 2020.
  60. ↑ "Rep. Swalwell under fire for connection with alleged Chinese spy, blames Trump for report", Fox News, 9 december 2020. Gearchiveerd op 11 december 2020.
  61. ↑ Giang-Paunon, Stephanie, "Liz Cheney says Swalwell represents ‘national security hazard,' urges Pelosi to take action", Fox News, 18 december 2020.
  62. ↑ "EDITORIAL: Chinese infiltration: Taiwan can help", Taipei Times, 18 december 2020.
  63. ↑ (en) "No. 3 House Republican Liz Cheney to vote to impeach Trump, says there’s “never been a greater betrayal” by a president", Washington Post. Gearchiveerd op 13 januari 2021. Geraadpleegd op 12 januari 2021.
  64. ↑ (en) Prokop, Andrew, Rep. Liz Cheney just backed impeaching Trump — and even Mitch McConnell may be open to it. Vox (12 januari 2021). Geraadpleegd op 13 januari 2021.
  65. ↑ "These 10 House Republicans voted to impeach Trump on Wednesday", CNN, 13 januari 2021. Geraadpleegd op 13 januari 2021.
  66. ↑ Trump-kritiek kost Republikeinse prominent Cheney haar positie. nos.nl. Geraadpleegd op 12 mei 2021.
  67. ↑ Goodall, H.L. (2016). Counter-Narrative: How Progressive Academics Can Challenge Extremists and Promote Social Justice. Routledge, pp. 71. ISBN 1315431483.
  68. ↑ Walsh, Joan, "Liz Cheney defends the Birthers", Salon, 23 juli 2009. Geraadpleegd op 13 januari 2021.
  69. ↑ Benen, Steve, "Birther madness", Washington Monthly, 22 juli 2009. Geraadpleegd op 13 januari 2021.
  70. ↑ Center for Security Policy. splcenter.org. Southern Poverty Law Center. Geraadpleegd op 13 januari 2021.
  71. ↑ Liz Cheney at the Freedom Flame: Educating Obama. centerforsecuritypolicy.org. Center for Security Policy. Geraadpleegd op 13 januari 2021.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Liz_Cheney&oldid=67368203"