(Translated by https://www.hiragana.jp/)
Mounir Samuel - Wikipedia Naar inhoud springen

Mounir Samuel

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Monique Samuel)
Mounir Samuel
Mounir Samuel in 2020
Algemene informatie
Volledige naam Mounir Cornelis Theodor Samuel
Geboren 30 september 1989
Geboorteplaats Amersfoort
Land Vlag van Nederland Nederland
Vlag van Egypte Egypte
Beroep schrijver, publicist, journalist, artiest
Werk
Jaren actief 2007-heden
Bekende werken Mozaïek van de revolutie,

Dagboek van een zoekend christen,
Dansen tussen golven traangas,
Liefde is een rebelse vogel

Onderscheidingen Kleurrijke Prijs 2012,
Dick Scherpenzeel aanmoedigingsprijs jong journalistiek talent 2013,
Lira Correspondent Aanmoedigingsprijs 2015
Website
Portaal  Portaalicoon   Literatuur

Mounir Samuel (Amersfoort, 30 september 1989) is een Nederlands politicoloog, publicist, Midden-Oostencorrespondent en auteur met een Egyptische achtergrond.[1]

Samuel heeft een Egyptische vader en een Nederlandse moeder.[2] Hij werd protestants-christelijk opgevoed, maar omarmde ook zijn koptisch-orthodoxe achtergrond.[2]

Samuel studeerde politicologie aan de Universiteit Leiden en UC San Diego en International Relations and Diplomacy aan de Universiteit Leiden en het Clingendael Instituut. Hij trad voor het eerst in de openbaarheid toen hij tweemaal de eerste prijs Nederlands proza van de El Hizjra-Literatuurprijs won (een literaire prijs voor jongeren met een Marokkaanse/Arabische achtergrond). In 2007 won hij deze voor (een deel van) zijn roman Voorbij de horizon, en in 2008 met een kort verhaal, De laatste slangendans.

Tijdens de revolutie in Egypte, begin 2011, brak hij in de landelijke media door vanwege zijn kennis over dat land en het Midden-Oosten. Ook begon hij met het schrijven van artikelen voor diverse landelijke kranten. Hij werd bekend als regelmatig terugkerend commentator in het programma Pauw & Witteman, waar hij opviel toen hij op 11 februari 2011, de dag van het aftreden van de Egyptische president Hosni Mubarak, buikdanste op tafel.[3][4] Sindsdien is hij te zien geweest in diverse televisieprogramma's.

In het voorjaar van 2012 verscheen zijn boek Mozaïek van de Revolutie. Hierin schrijft Samuel over zijn reis die hij na de uitbraak van de Arabische revoluties door het Midden-Oosten maakte en combineert hij persoonlijke ervaringen met historische informatie en analyses over de maatschappelijke ontwikkelingen in de regio. Het boek werd in 2013 genomineerd voor de Bob den Uyl-prijs en vormde de basis voor de documentaire De vrijheid van Tahrir: de revolutie van de jeugd van de VPRO.[5] Ook won hij de Dick Scherpenzeel-aanmoedigingsprijs voor jong journalistiek talent in Nederland en Vlaanderen.[6]

Op 29 juli 2013 deed Samuel in het programma Knevel & Van den Brink een handreiking aan moslims in Nederland en riep hij naar aanleiding van aanhoudende bedreigingen op tot dialoog en vrede. Hij deed de oproep deels in het Arabisch en gaf aan niet islamofoob te zijn. Samuel deed ook uitspraken over de Moslimbroederschap, en werd naar aanleiding van deze uitspraken bedreigd.[7]

Samuel werkte als 'fly-in correspondent' Midden-Oosten en Noord-Afrika voor De Correspondent (midden 2013 tot midden 2014) en De Groene Amsterdammer. Hij verbleef hiervoor vaak langere tijd bij mensen thuis en nam zo goed als mogelijk de couleur locale aan. Zo maakte hij ook een reportage over het leven van Afro-Amerikanen in achterstandswijken in New York, nadat hij enkele maanden in een achterstandswijk in Brooklyn verbleef.[8] Zijn werk werd tot tweemaal toe bekroond met de hoogste journalistieke onderscheiding in Nederland en Vlaanderen voor correspondenten onder de dertig jaar.

Samuel richt zich voor De Groene Amsterdammer op sociale revoluties en maatschappelijke verandering. Ook publiceert hij regelmatig in NRC Handelsblad. In september 2016 verscheen zijn literaire debuut Liefde is een rebelse vogel. In 2017 schreef hij op de website van De Groene Amsterdammer een verslag van zijn deelname aan de ramadan, dat viraal ging. In zijn boek God is groot schreef hij over zijn ervaringen en de impact van de islam op mens en samenleving.[9]

Zijn boek Je mag ook niets meer zeggen - Een nieuwe taal voor een nieuwe tijd verscheen op 20 september 2023 bij uitgeverij Nieuw Amsterdam.[10] De reacties op het boek waren wisselend. In NRC en de Volkskrant kreeg het boek drie sterren of bolletjes (van de vijf), waarbij NRC schreef dat Samuel in zijn enthousiasme "dreigt (...) een tikje dogmatisch te worden" en dat hij "in zijn streven volledig te zijn (...) het onderscheid tussen hoofd- en bijzaken een beetje uit het oog [lijkt] te zijn verloren"[11] en de Volkskrant opmerkte dat het boek "eenvoudige, bijna ontroerende tips" bevat, maar dat die de lezer bijna ontgaan "in dit overvolle boek".[12] Volgens Het Parool deed "de opzet van het boek schools aan", maar is het "daarmee ook toegankelijk voor een breed scala aan lezers" en is het "een moedig en vooruitstrevend boek dat iedereen aan het denken zet".[13] Emeritus hoogleraar Nederlandse taalkunde Ludo Beheydt noemde het boek op de website Neerlandistiek "onverdraagzaam, zelfingenomen, betuttelend en ontoegankelijk" en zei over het niveau van het werk "Gelukkig zegt de auteur al in het woord vooraf: "Ik ben geen taalwetenschapper". Want anders zou je je als taalwetenschapper schamen."[14] Volgens Xan Koster en Judith de Hont in De Reactor gebruikte Samuel het woord 'validisme' consequent verkeerd, waardoor zij zich afvroegen "welke rol de redacteur in het schrijfproces heeft gehad" en "waarom er geen taalexpert, zoals een vertaler, bij het redactieproces betrokken [is] geweest" en dat het geen goed idee was om Francis Galton en zijn werk over eugenetica op te voeren als bronnen. Daarnaast stelden zij dat Samuel, ondanks zijn expliciet doel om niemand uit te sluiten, lezers uitsluit die "sceptisch staan tegenover elke vorm van macht en centraal gezag" en haalt hij "te pas, maar vaker te onpas, zijn christelijke overtuigingen aan in het boek" en is het boek onvoldoende wetenschappelijk onderbouwd.[15] Het boek werd genomineerd voor de Taalboekenprijs, een prijs die sinds 2019 jaarlijks wordt toegekend door Genootschap Onze Taal, het Algemeen-Nederlands Verbond en dagblad Trouw.[16][17][18]

Mounir Samuel is geboren als Mounira Cornelia Theodora Samuel en was tot 2015 bekend als Monique Samuel. Samuel trouwde in december 2008 met een man, maar viel al vanaf vijftienjarige leeftijd op vrouwen/meisjes[19] en besloot in het voorjaar van 2011 tot een scheiding en om, in eigen woorden, "met beide benen uit de kast" te komen.[20] Hij maakte in juni 2015 bekend genderqueer te zijn en voortaan als man door het leven te gaan. Hij gaf aan zijn naam te veranderen van zijn vroegere officiële voornaam Mounira in Mounir.[21][22]

Op zijn dertiende kreeg Samuel de oogziekte ziekte van Stargardt, een jeugdvariant van maculadegeneratie waardoor zijn zicht steeds verder achteruit gaat en in 2023 nog zo'n 8% was.[11][23][24]

Bijdragen aan