New Morning
| New Morning | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Studioalbum van Bob Dylan | |||||||
| (Albumhoes op en.wikipedia.org) | |||||||
| Uitgebracht | 21 oktober 1970 | ||||||
| Opgenomen | 1-5 juni en 12 augustus | ||||||
| Genre | Folkrock, countryrock | ||||||
| Duur | 35:21 | ||||||
| Label(s) | Columbia | ||||||
| Producent(en) | Bob Johnston (in naam), Al Kooper werkelijk. | ||||||
| Chronologie | |||||||
| |||||||
| (en) MusicBrainz-pagina | |||||||
| |||||||
New Morning is het 11e studioalbum van Bob Dylan. Het werd uitgebracht op 21 oktober 1970 en is een album waarin onderwerpen als de liefde voor het landleven, voor zijn vrouw Sara en het gezinsleven overheersen.[1] Dylan breekt met de opnamestudio in Nashville en zijn vaste sessiemuzikanten aldaar en keert terug naar New York. Dylan breekt ook met producer Bob Johnston, die Leonard Cohen op een Europese tour ging vergezellen. Het feitelijke productiewerk werd gedaan door Al Kooper.
Voorloper
[bewerken | brontekst bewerken]Op 1 mei 1970 kwam George Harrison naar de Columbiastudio B om samen met Dylan, bassist Charlie Daniels en drummer Russ Kunkel een aantal oude nummers en covers op te nemen, alsmede 3 nummers, die Dylan geschreven had voor een toneelstuk van Archibald MacLeish. Omdat Harrison geen werkvergunning had in de VS konden de opnames niet echt gebruikt worden.[2][3] Een aantal van de opgenomen songs zou een maand later wel gebruikt worden voor de echte opnames.
De opnames
[bewerken | brontekst bewerken]De opnames vonden onder leiding van Al Kooper plaats van 1 tot 5 juni in de Columbiastudio E in New York. Op 12 augustus werden van een aantal nummers nieuwe takes opgenomen. Extra muzikanten die naast Daniels en Kunkel meewerkten waren de gitaristen Ron Cornelius en Buzz Feiten, multi-instrumentalist David Bromberg, drummer Billy Mundi en de achtergrondzangeressen Hilda Harris, Albertine Robinson en Maeretha Stewart. Al Kooper speelde piano, orgel, gitaar en hoorn. Hoewel Al Kooper het meeste producerwerk deed, werd Bob Johnston op het album - wegens contractuele zaken - vermeld als de producer. Een vermelding van Koopers productiewerk werd per abuis vergeten.
De nummers
[bewerken | brontekst bewerken]- "If Not for You" is een liefdeslied voor Dylans vrouw Sara, waarin hij geniet van zijn huiselijk leven en de natuur.
- "Day of the Locusts" is een lied over de ceremonie die Dylan moest ondergaan toen hij een eredoctoraat kreeg op de Princeton-universiteit. In de verte hoort hij het lied van de sprinkhaan.
- "Time Passes Slowly" is oorspronkelijk geschreven voor het toneelstuk "Scratch" van Archibald MacLeish. Dylan bezingt het landelijk leven in de heuvels.
- "Went to See the Gypsy" is een liedje over een bezoek aan een concert in Las Vegas, waarschijnlijk is Elvis Presley de "gypsy", die voorouders met zigeunerbloed gehad zou hebben.[4]
- "Winterlude" is een liedje waarin Dylan over een meisje zingt dat hem in de winter warmte brengt.
- "If Dogs Run Free" is een lied met een jazzy arrangement geïnspireerd door het gedicht "Dog" van Lawrence Ferlinghetti.
- "New Morning" is net als "Time Passes Slowly" oorspronkelijk geschreven voor het toneelstuk "Scratch" en bezingt het leven op het platteland.
- "Sign on the Window" is een nummer in countrystijl met Dylan op piano, waarin zijn ultieme geluk ligt in een gezin met vier kinderen.
- "One More Weekend" is een bluesrock over geluk en gezinsleven op het plateland. David Bromberg speelt slidegitaar.
- "The Man in Me" is een liefdesverklaring aan Sara, Dylans vrouw.
- "Three Angels" is een gospelachtig lied over drie engelen, die Dylan in New York ziet.
- "Father of Night" is een kort lied gebaseerd op een joods gebed.
De outtakes
[bewerken | brontekst bewerken]Een aantal opnamen werden alsnog uitgebracht op Bob Dylan's Greatest Hits Vol. II, waaronder "When I Paint My Masterpiece", "I Shall Be Released" en "Down In The Flood". In 2013 bracht Columbia in de bootleg series deel 10 uit : Another Self Portrait (1969–1971), waarop de traditionals "Spanish is the Loving Tongue" en "Bring Me A Little Water" naast de eigen compositie "Working On A Guru".
Albumhoes
[bewerken | brontekst bewerken]Op de voorkant van de albumhoes staat een foto van Dylan door Len Siegler, er is geen albumtitel en artiestennaam. Op de achterkant staat een jeugdfoto van Dylan met Victoria Spivey, een blueszangeres die Dylan in 1962 op haar opnamesessie op mondharmonica had begeleid.
Hitnoteringen
[bewerken | brontekst bewerken]Het album bereikte nummer 7 op de Billboard 200[5] en nummer 1 op de UK Albums Chart. In Nederland was de piekpositie nummer 3.[6]
- Externe links en bronnen
- Guesdon, Jean-Michel, Philippe Margotin. Bob Dylan Compleet Het verhaal van de 492 songs. WBooks. ISBN 978-94-625-8154-8. Geraadpleegd op 24 augustus 2024.
- Sounes, Howard, vertaling Gert Jan de Vries. Down The Highway Het leven van Bob Dylan. Het Spectrum. ISBN 90-274-7388-9. Geraadpleegd op 24 augustus 2024.
- Referenties en noten
- ↑ Dylan Compleet blz. 348.
- ↑ Down the Highway blz. 221.
- ↑ "Working on a Guru" verscheen in 2013 op The Bootleg Series Vol. 10: Another Self Portrait (1969–1971).
- ↑ Dylan Compleet blz. 356.
- ↑ Chart History Bob Dylan. Billboard. Geraadpleegd op 20 augustus 2024.
- ↑ Dutch Charts. Geraadpleegd op 21 augustus 2024.