(Translated by https://www.hiragana.jp/)
Symfonie nr. 4 (Brahms) - Wikipedia Naar inhoud springen

Symfonie nr. 4 (Brahms)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Symfonie nr. 4
Symfonie nr. 4
Componist Johannes Brahms
Soort compositie symfonie
Gecomponeerd voor symfonieorkest
Toonsoort e-mineur
Opusnummer 98
Compositiedatum 1884-1885
Première 25 oktober 1885, Meiningen
Duur ca. 40 minuten
Vorige werk Zes liederen op. 97: Nachtigall, Auf dem Schiffe, Entführung, Dort in den Weiden, Komm bald, Trennung
Volgende werk Sonate voor cello en piano nr. 2 F-majeur op. 99 (1886)
Oeuvre Oeuvre van Johannes Brahms
Portaal  Portaalicoon   Klassieke muziek
I. Allegro Non Troppo
II. Andante Moderato
III. Allegro Giocoso
IV. Allegro Energico e Passionato

Johannes Brahms begon met het componeren van zijn Vierde Symfonie opus 98 in 1884, een jaar nadat hij zijn derde symfonie voltooid had. Dit romantische en lyrische werk voltooide hij in 1885. Het wordt vaak beschouwd als zijn magnum opus, samen met Ein deutsches Requiem.

Brahms zelf dirigeerde de première in Meiningen op 25 oktober 1885. Het werk werd goed ontvangen en is altijd populair gebleven. Eerder had hij het stuk voor een klein publiek gespeeld in een versie voor twee piano’s. Brahms' vriend Max Kalbeck maakte melding van het feit dat de criticus Eduard Hanslick, nadat hij het eerste deel gehoord had, had gezegd dat hij de hele tijd het gevoel had dat hij van twee ongelooflijk intelligente mensen een pak slaag kreeg.

De symfonie bestaat uit vier delen:

  1. Allegro non troppo (e-mineur)
  2. Andante moderato (e mineur/E-majeur)
  3. Allegro giocoso (C-majeur)
  4. Allegro energico e passionato (e-mineur), in passacaglia-vorm.

Instrumentatie

[bewerken | brontekst bewerken]

De symfonie is georkestreerd voor