Terran R
| Terran R | ||
|---|---|---|
| Algemeen | ||
| Type | Deels herbruikbare heavy-lift klasse draagraket | |
| Producent | Relativity Space | |
| Land | Verenigde Staten | |
| Jaar | 2026 | |
| Maten | ||
| Diameter | 5,5 meter | |
| Lengte | 82 meter | |
| Trappen | 2 | |
| Nuttige lading | ||
| Nuttige lading LEO | 23.500 kg (met boosterlanding) 33.500 kg (wegwerpmodus) | |
| Nuttige lading GTO | 5500 kg (met booster landing) | |
| Lanceergeschiedenis | ||
| Lanceerbasis | Cape Canaveral Space Force Station Lanceercomplex 16 | |
| 1ste trap | ||
| Motor | 13 Aeon-R | |
| Thrust | 1148 kN per motor op zeeniveau 14.919 kN totaal | |
| Brandstof | Methalox methaan en vloeibare zuurstof | |
| 2de trap | ||
| Motor | Aeon-vac | |
| Thrust | 1241 kN | |
| Brandstof | Methalox | |
De Terran R is een deels herbruikbare draagraket die in ontwikkeling is bij het Amerikaanse lanceerbedrijf Relativity Space. Deze raket, die bedoeld is voor vrachten tot 23.500 kilogram, valt in de heavy lift-klasse. Deze vrachtcapaciteit vertekent enigszins; zou de eerste trap in wergwerpmodus vliegen dan zou het een raket voor vrachten tot 33.500 kilogram zijn.[1][2] De ontwikkeling van de Terran R werd bekendgemaakt op 25 februari 2021.[3] De eerste vlucht wordt op zijn vroegst in 2026 verwacht.
Ontwerp
[bewerken | brontekst bewerken]
De tweetrapsraket wordt net als Relativity’s eerste raket, de Terran 1, geprint in een van de Stargates, de grootste 3D-printers voor metaal in de wereld die door Relativity werden ontwikkeld. Verschil daarbij is dat voor de Terran R een horizontale 3D-printer is ontwikkeld[4] terwijl de Terran 1 verticaal wordt geprint. Een verticale printer zou bij het formaat van de Terran R een veel hogere productiefaciliteit vereisen. Ook de motoren worden in een 3D-printer geproduceerd.
De diameter van de raket werd in het aanvankelijke conceptontwerp van 2021 gegeven op 4,87 meter bij ongeveer 66 meter. De raket deed toen sterk denken aan een vroeg conceptontwerp van SpaceX’ Starship uit 2017 dat bekend stond als BFR en een soortgelijk vluchtprofiel volgen.
In april 2023 werd een herzien ontwerp bekendgemaakt. De raket wordt ongeveer 82 meter lang en de diameter zal ongeveer 5,5 meter zijn. Om de raket van de fabriek in het Californische Long Beach naar de testinstallatie op het Stennis Space Center in Mississippi en Lanceercomplex 16 op het Cape Canaveral Space Force Station te verplaatsten zal deze per schip over zee en door het Panamakanaal varen.
Eerste trap
[bewerken | brontekst bewerken]De eerste trap wordt voortgestuwd door dertien Aeon-R-vloeibarebrandstofmotoren die op methalox, oftewel vloeibaar methaan en vloeibare zuurstof, werken. De Aeon-R wordt volgens Tim Ellis de effectiefste raketmotor met een open verbrandingscyclus ooit.[5] De motor Aeon-R kan een stuwkracht van 1048 kilonewton leveren. Bij een eerste presentatie van het ontwerp in juni 2021 werden zeven motoren getoond[6] maar een jaar later gaf Relativity’s CEO Tim Ellis aan dat het er meer zouden worden, maar zonder een getal te noemen.[1] Op 12 april 2023 werd het aantal van dertien bekendgemaakt. Plannen waarbij de Aeon-R zich voor de introductievlucht van de Terran R reeds had moeten bewijzen als hoofdmotor van de eerste trap van de Terran 1 waarvan de tweede variant door een enkele Aeon-R zou worden voortgestuwd, werden in april 2023 samen met de verdere ontwikkeling van de Terran 1 opgegeven
De eerste trap manoeuvreert zich naar een landingsplaats of landingsschip met behulp van rastervinnen en maakt een propulsieve verticale landing.
Tweede trap
[bewerken | brontekst bewerken]De tweede trap wordt aangedreven door een enkele Aeon-vac-motor.
In het eerste conceptontwerp zou de tweede trap herbruikbaar zijn en was deze met twee aeroflaps uitgerust waarmee de upperstage in horizontale positie richting de landingsplaats moest kunnen manoeuvreren. Na een afdaling door de atmosfeer waarbij op de aerodynamica zou worden geremd volgde dan een verticale propulsieve landing. De neuskegel moest open en dicht kunnen en werd in dat ontwerp niet van de tweede trap losgekoppeld.
Bij de ontwerp update van van 12 april 2023 waren de aeroflaps verdwenen en is de tweede trap voorlopig niet meer herbruikbaar. Ook is de neuskegel niet langer een vast onderdeel van de tweede trap. Een herbruikbare tweede trap wordt voor een later stadium niet uitgesloten.
Boekingen
[bewerken | brontekst bewerken]- De eerste boeking, die in juni 2022 bekend werd gemaakt bestaat uit meer dan tien lanceringen voor OneWeb. Het gaat om de tweede generatie OneWeb internetsatellieten. Met dit contract is 1,2 miljard dollar gemoeid.[1]
- Ten tijde van de bovenstaande boeking waren er al vier andere lanceercontracten afgesloten. De namen van die klanten waren nog niet vrijgegeven.
- Op 19 juli 2022 kondigden Relativity en Impulse Space aan dat de Terran R een marslander van Impuls, die de eerste commerciële marslanding ooit moet uitvoeren gaat lanceren. Deze lancering zal op zijn vroegst in 2024 plaatsvinden.[7]
- ↑ a b c (en) Relativity Space inks deal with OneWeb, reaches $1.2B in Terran R launch contracts, TechCrunch, 30 juni 2022
- ↑ (en) Tweet van Relativity Space, Twitter, 12 april 2023
- ↑ (en) Michael Sheetz, Relativity Space unveils a reusable, 3D-printed rocket to compete with SpaceX's Falcon 9, CNBC, 25 februari 2021
- ↑ (en) Tweet van Relativity Space, Twitter, 24 oktober 2022
- ↑ (en) Tweet van Tim Ellis, 6 december 2022
- ↑ (en) This is Terran R, YouTubekanaal Relativity Space, 8 juni 2021
- ↑ (en) Relativity and Impulse Space Announce the First Commercial Mission to Mars, Youtubekanaal Relativity, 19 juli 2022