duste

Middelengels

Woordherkomst en -opbouw

• Afgeleid van het Angelsaksische dūst

Zelfstandig naamwoord

duste

1. stof, poeder

Schrijfwijzen

• doste
• doust
• dust
• dyste

Tsjechisch

Uitspraak

• IPA: /dʊstɛ/

Woordafbreking

• dus·te

Werkwoord

duste

1. formeel tweede persoon enkelvoud gebiedende wijs van het imperfectieve werkwoord dusit
2. tweede persoon meervoud gebiedende wijs van het imperfectieve werkwoord dusit