dwangbevel

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  dwangbevel    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• dwang·be·vel

Woordherkomst en -opbouw

• samenstelling van  dwang  en  bevel 

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	dwangbevel	dwangbevelen
verkleinwoord

Zelfstandig naamwoord

het dwangbevel o

1. een namens de overheid uitgevaardigd schriftelijk bevel, gericht aan een persoon of rechtspersoon. Door dat 'bevel' verkrijgt het betreffende overheidsorgaan de mogelijkheid om een geldsom bij de betrokken persoon te incasseren.

   • Soms weet je niet half hoeveel risico je loopt bij dingen die doodgewoon lijken. Je bent met vakantie en je geeft je paspoort aan de receptioniste van het hotel waar je een kamer gereserveerd hebt. „Momentje”, zegt ze. „Ik maak even een kopie.” Maar natuurlijk. Een half jaar later krijg je een rekening van 10.000 euro voor een appartement dat iemand anders op jouw naam gehuurd heeft. Of je krijgt een dwangbevel namens de bank waar op jouw naam een lening is afgesloten. Betalen!  

Gangbaarheid

• Het woord dwangbevel staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "dwangbevel" herkend door:

98 %	van de Nederlanders;
97 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.