stuiteren

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  stuiteren    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• stui·te·ren

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘knikkeren’ voor het eerst aangetroffen in 1706
• frequentatief gevormd uit stuiten met het achtervoegsel -er

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
stuiteren	stuiterde	gestuiterd
zwak -d	volledig

Werkwoord

stuiteren

1. ergatief herhaaldelijk vanaf de bodem kaatsend opspringen

   • Een van de knikkers was van de tafel gestuiterd. 

Gangbaarheid

• Het woord stuiteren staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "stuiteren" herkend door:

100 %	van de Nederlanders;
98 %	van de Vlamingen.