uso

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  uso    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈuzo / (2 lettergrepen)

Woordafbreking

• uso

Woordherkomst en -opbouw

• van Italiaans uso, in de betekenis "wisselgebruik" aangetroffen vanaf 1578

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	uso	uso's
verkleinwoord	-	-

Zelfstandig naamwoord

het uso o

1. (handel) standaardtermijn waarbinnen een wissel betaald moet worden

   ▸ ⧖ Men merkt altyd den tyd aan, waar op de Wisselbrieven moesten betaald worden, welke op vier manieren is. De eerste is, wanneer de Brieven een betaling op zo vele dagen zicht mede brengen. De twede het betalen op genoemden dag; dat is, by voorbeeld den 10 Mei, of enen anderen dag. De derde is, op een uso, of twe. Uso betekent een maand. De vierde op zicht, dat is, dat de Wisselbrieven door hen, op wien ze getrokken zyn, op ’t ogenblik moeten worden betaald, waar op ze hun vertoond worden.

2. (juridisch) (verouderd) handelsgebruik dat zo gangbaar is dat het als een wettelijke norm beschouwd kan worden

   ▸ ⧖ Ende opdat dese ordre ende andre g'emaneerde placcaten doch te beter souden mogen worden gemainteneert, is goetgevonden den bij d.E. Heer Van Goens gesteld ende beëdichden secretaris deses Raedts, Abraham Gabbema, bij desen op approbatie ende nader goetvinden onser Heeren Meesters te substitueren tot fiscus ende lantschout provisioneel ende hem te laten genieten d' emolumenten naer uso daertoe staende, om te beter op alles te mogen toesien.

Hyperoniemen

• [1] betalingstermijn
• [2] gewoonterecht

Typische woordcombinaties

• [2] naar uso

Uitdrukkingen en gezegden

• [2] a uso
  zoals gebruikelijk

Gangbaarheid

• Het woord 'uso' staat niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "uso" herkend door:

13 %	van de Nederlanders;
26 %	van de Vlamingen.

Baskisch

Zelfstandig naamwoord

uso

1. (duifachtigen) duif

Spaans

Werkwoord

vervoeging van
usar

uso

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd (presente) van usar