Ø
| Ø | |||
 Ø i Helvetica og Bodoni | |||
| Bruk | |||
|---|---|---|---|
| Skriftsystem | Latinsk skrift | ||
| Opphavsspråk | Latin | ||
| Fonetisk bruk | ø œ | ||
| Unicode | U+00F8 | ||
| Historie | |||
| Utvikling | Utvikla frå Œ eller frå ligatur av O og I
| ||
| Anna | |||
| Skriveretning | Venstre til høgre | ||
| Alfabetet | |||||
| A | B | C | D | E | |
| F | G | H | I | J | |
| K | L | M | N | O | |
| P | Q | R | S | T | |
| U | V | W | X | Y | |
| Z | Æ | Ø | Å | ||
Ø er ein vokal som blir brukt til å skriva dansk, norsk, færøysk og sørsamisk. Han er den tjueåttande bokstaven i det norske alfabetet, eit tillegg til det latinske alfabetet.
Bokstaven oppstod som ei samanskriving av o og e, der midstreken på E blei skriven tvers over O-en. Det gjorde en for å uttrykkje [ø] - ein lyd ein uttaler midt imellom dei to (dvs. at han er både runda som [o] og fremre som [e]). Ө er ein tilsvarande bokstav i det kyrilliske alfabetet, medan Ö blir brukt av fleire andre språk for same lyd.
På dansk og gammaldags norsk kan ø vera eit ord som tyder øy. Ein finn denne tydinga i norske stadnamn som Hankø, Vækerø og Tromsø, og i dei fleste danske øynamna, til dømes Læsø, Samsø og Hans Ø.
I mengdelære tyder Ø den tomme mengda.