Wykałaczka

Najlepsze wykałaczki są na placu Pigalle

Hans Kloss o Wykałaczkach.

Wykałaczka – cienki i zaostrzony na końcach podłużny przedmiot w kształcie zapałki, służący do wykałania i wykaławywania kawałków kału jedzenia. Dodatkowo pomocny do kołkowania (w zasadzie kałaczkowania) potraw, które nie chcą się dobrowolnie ułożyć na talerzu jak zrolowane mięso czy wielowarstowe kompozycje z warzyw.

Z uwagi na swój oryginalny kształt i zabójcze własności nazwę tą przyjęto także dla mieczy.

Historia

Wykałaczka Szoguna

Wykałaczki w kulcie Voodoo

Geneza wykałaczki tonie w pomrokach, niekoniecznie dziejów, na co wskazuje jej nazwa. Dość powiedzieć, że najstarsze zachowane drewniane egzemplarze odnaleziono w pompejańskich latrynach. Inna hipoteza nawiązuje do znalezisk w jaskiniach koło Kielc, gdzie znaleziono kości z nadzianymi miednicami neardentalczyków o niewyjaśnionym zastosowaniu.

Ewolucja wykałaczki w kierunku broni do walki z brakiem higieny postępowała gwałtownie w czasie Średniowiecza. Gwarowe określenie wykałaczka na wszelkiego typu miecze i szpady wskazuje, skąd miecznicy czerpali natchnienie. Przykłady z Dalekiego Wschodu wskazują na równoległą ewolucję wykałaczek.

Z bliżej nieznanych przyczyn w dobie Oświecenia wykałaczki pojawiły się na pańskich stołach służąc do grzebania między zębami. Niesprawdzona teoria głosi, że miało to związek z kuchnią i marną jakością jedzenia, kojarzącą się z produktem uwiecznionym w nazwie.

W związku z pojawieniem się drewnianych sławojek wzrosła dostępność wykałaczek, które powstawały jako produkt uboczny korzystania z drewnianej armatury.

Dziś posiadają bardzo szeroką gamę kształtów, kolorów i bardzo wiele zastosowań. Kultowo wykorzystuje się wykałaczki w kulcie Voodoo. Natomiast najostrzejsze są w KFC. A Zuzanna lubi je tylko jesienią.

Budowa

Typowa wykałaczka składa się z:

• ostrza
• części wdziewnej
• śródwykałaczki
• części zdziewnej
• ostrza

Uniwersalna konstrukcja wykałaczki pozwala także na odwrotność kolejności powyższych składowych.