(Translated by https://www.hiragana.jp/)
Manhàs — Wikipèdia Vejatz lo contengut

Manhàs

Aqueth article qu'ei redigit en gascon.
Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.

Vilatge d'Occitània
Manhàs
Magnas
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
La glèisa.
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 43° 53′ 44″ N, 0° 43′ 52″ E
Superfícia 3,19 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
207 m
170 m
124 m
Geografia politica
País  Gasconha
Estat Bandièra de França França
Region
76
Occitània
Departament
32
Gers Armas deu Departament de Gers
Arrondiment
322
Condòm
Canton
3225
Florença-Lomanha (Sent Clar abans 2015)
Intercom
243200482
CC de las Bastidas de Lomanha
Cònsol Philippe de Galard
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
59 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

90 ab.
Densitat 22,88 ab./km²
Autras informacions
Còde postal 32380
Còde INSEE 32223

Manhàs[1][2][3],[4],[5],[6] (Magnas en francés) qu'ei ua comuna gascoa d'Occitània situada dens lo departament de Gers e la region d'Occitània, ancianament de Mieidia-Pirenèus.

Comunas a l'entorn.

Perimètre deu territòri

[modificar | Modificar lo còdi]
Comunas confrontantas de Manhàs
Leitora
Manhàs Sent Clar
Castèthnau d'Arbiu

Segon Dauzat e Rostaing, Manhàs que vengueré d'un nom latin d'òme, Magnius, o benlèu Mannius, damb lo sufixe -acum [7], latinizacion del sufixe gallés -āco(n). Manhàs èra donc probablament ua anciana grana propietat antica qui avè per mèste Magnius, o eventualament Mannius. Lo problèma es pr'aquò lo d'un sufixe -āco(n) e d'una finala en -às.
Segon Negre, Manhàs que vengueré deu mot gascon manhe « maine, bordalat, quartièr », dab lo sufixe aumentatiu -às, donc « vilatge gròs » [8].
Delamarre considèra que Magn(i)os pòt tanben estar un nom gallic, qui avè lo sens de « l'arròca » [9].

Administracion

[modificar | Modificar lo còdi]
Lista deus cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
març de 2001 2026 Philippe de Galard divèrs dreta agricultor
  2001      
Totas las donadas son pas encara conegudas.
  • Avant la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra deu canton de Sent Clar; es adara deu canton de Fleurance-Lomagne (en francés), donc de Florença-Lomanha.


modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 73, totala:

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
209 176 218 209 231 187 221 205

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
209 205 201 161 163 161 127 130 123

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
98 109 97 110 103 90 89 87 87

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
77
71
57
40
61
48
63
65
67
91
2009 2010
69
93
74
92
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • En 2018 la populacion qu'èra de 59 abitants e la densitat qu'èra de 18,5 ab/km².

Lòcs e monuments

[modificar | Modificar lo còdi]

Personalitats ligadas damb la comuna

[modificar | Modificar lo còdi]

Véser tanben

[modificar | Modificar lo còdi]

Ligams extèrnes

[modificar | Modificar lo còdi]

Nòtas e referéncias

[modificar | Modificar lo còdi]
  1. Institut d'Estudis Occitans, Comission Toponimica Occitana, Luòcs, basa de donadas de toponimia occitana. Cèrca «Manhàs».
  2. «Grafia d'après la mapa de las comunas de Gers en gascon». del siti oficial del departament de Gers. (fr)
  3. Pojada, Patrici. Repertòri toponimic de las comunas de la region Miègjorn-Pirenèus. Nouvelles Éditions Loubatières, 2009. ISBN 978-2-86266-573-3. 
  4. «Toponimia occitana».
  5. Congrès permanent de la lenga occitana. «Top'Òc: Diccionari toponimic occitan».
  6. Institut d'Estudis Occitans. «BdTopoc–Geoccitania».
  7. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 422, a Magnac-Bourg
  8. Ernest Nègre, Toponymie générale de la France, 1990-98, vol. III, p. 1411, par. 25841
  9. Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 186 e 301