crit

Occitan

Etimologia

A partir del latin *quiritare.

Prononciacion

['krit]

França (Bearn) : escotar « crit »

Sillabas

crit (1)

Nom comun

crit masculin

1. Son fòrt emés amb la boca per exprimir colèra o irritacion.
2. Son plan agut sovent causat per la paur.

Parents

• crida
• cridadís
• cridaire
• cridar

Traduccions

alemand: anglés: shout (en), yell (en) [1]; scream (en) [2] basc: breton: bulgar: catalan: crit (ca) chèc: danés: espanhòl: grito (es) esperanto: krio (eo) estonian: finlandés: francés: cri (fr)

ido: indonesian: italian: grido (it) leton: lituanian: neerlandés: ongrés: polonés: portugués: romanés: suedés: turc: ucraïnian: