ordonar

Occitan

Etimologia

Del latin ordinare « metre en òrdre, rengar, dispausar en òrdre »

Prononciacion

/uɾduˈna/, /uɾduˈna/

Sillabas

or|do|nar

Vèrb

ordonar

1. Dispausar segent un òrdre.
2. Comandar ; prescriure ; donar d'òrdres.
3. (religion) Conferir a un seminarista los òrdres de la Glèisa.

Variantas dialectalas

• ordenar

Derivats

• ordonança
• ordonançar
• desordonar

Traduccions

alemand: ordnen (de), anordnen (de) anglés: order (en) basc: agindu (eu) catalan: ordenar (ca)

espanhòl: ordenar (es) francés: ordoner (fr) italian: ordinare (it) portugués: ordenar (pt)