Bucniów
Bucniów (ukr. Буцнів, Bucniw) – wieś na Ukrainie, w obwodzie tarnopolskim, w rejonie tarnopolskim.
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Powierzchnia |
2483 km² |
| Wysokość |
304 m n.p.m. |
| Populacja • liczba ludności |
|
| Nr kierunkowy |
+380 352 |
| Kod pocztowy |
47730 |
Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego  | |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
 49°28′42″N 25°33′58″E/49,478333 25,566111
| |
Znajduje tu się przystanek kolejowy Bucniów, położony na linii Tarnopol – Stryj.
Historia
edytuj
Bucniów (także Buczniów), dawniej miasteczko w ziemi halickiej, był ośrodkiem starostwa niegrodowego obejmującego Bucniów, wioski Poczapińce, Chodaczków, Zabójki, Domamaryńce, Dłużanka, Łośniów, Ostalce, Kleszczowa, Sławcze, utworzonego z części starostwa trembowelskiego.
W XVII w. wzniesiono zamek w Bucniowie[1],
W latach 30. proboszczem parafii rzymskokatolickiej w Buczniowie był ks. Julian Marceli Malinowski[2].
W II Rzeczypospolitej wieś w powiecie tarnopolskim województwa tarnopolskiego.
W latach 1944–1945 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali tutaj w różnych okolicznościach 15 Polaków[3].
Zabytki
edytuj
- Cerkiew Niepokalanego Poczęcia NMP (1744, fundowana przez starostę bucniowskiego Andrzeja Szumlanskiego[4])
- Kościół pw. św. Wojciecha (od 1901 parafialny[5], obecnie cerkiew św. Piotra i Pawła Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego); został zbudowany według projektu lwowskiego architekta Juliana Zachariewicza[6], fundowany przez Teodora Alfreda Serwatowskiego[7].
- zamek w Bucniowie
Starostowie bucniowscy (buczniowscy)
edytuj- Piotr Firlej (zm. 1650)
- Gabriel Silnicki
- Antoni Michał Potocki[8]
- J. Kurdwanowski[9]
- Andrzej Szumlanski
W skład starostwa wchodziły nst. miejscowości: Bucniów, Chodaczków, Dłużanka, Domamaryńce, Kleszczowa, Łośniów, Ostalce, Poczapińce, Sławcze, Zabójki.
Przypisy
edytuj- ↑ Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. T. IV cz. 1. Warszawa: 1880-1902, s. 254.
- ↑ Odznaczenie. „Wschód”. Nr 42, s. 1, 20 marca 1937.
- ↑ Henryk Komański, Szczepan Siekierka, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie tarnopolskim 1939-1946, wyd. 2, Wrocław: Nortom, 2006, s. 361, ISBN 83-89684-61-6, ISBN 978-83-89684-61-5, OCLC 156875487.
- ↑ Aleksander Czołowski, Bohdan Janusz: Przeszłość i zabytki województwa tarnopolskiego. Tarnopol : Pow. Organizacja Nar., 1926, s. 164.
- ↑ Catalogus Universi Venerabilis Cleri Saecularis et Regularis Archidioecesis Leopoliensis rit. lat. pro Anno Domini MCMIII. Leopoli : impressum in Typographia catholica Josephi Chęciński, 1903, s. 139. (łac.)
- ↑ Jan K. Ostrowski: Kościół pw. Św. Wojciecha w Bucniowie. [W:] Materiały do dziejów sztuki sakralnej na ziemiach wschodnich dawnej Rzeczypospolitej. Cz. I : Kościoły i klasztory rzymskokatolickie dawnego województwa ruskiego. T. 16. Kraków : Antykwa, drukarnia Belcaro, 2008, s. 33–41. ISBN 978-83-89273-56-7.
- ↑ Anna Wiekluk: Teodor Alfred Serwatowski (1837–1918). W: Polski Słownik Biograficzny. T. XXXVI. Warszawa — Kraków : Polska Akademia Nauk, Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego, 1995—1996, s. 335.
- ↑ Barbara Grosfeld: Potocki Antoni Michał h. Pilawa (1702—1766). W: Polski Słownik Biograficzny. T. XXVII/4, zeszyt 115. Wrocław — Warszawa — Kraków — Gdańsk — Łódź : Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, 1983, s. 790.
- ↑ Artykuł w PSB o Ignacym Potockim (zm. 1794).
Bibliografia
edytuj- Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Bucniów. W: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. T. IV. cz. 1. Warszawa, 1880–1902, s. 254.
Linki zewnętrzne
edytuj- Bucniów (z Kałasantówką i Seredynką), wieś, powiat tarnopolski, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 433.
- Bucniów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 254., s. 254
- Bucniów na stronie Rady Najwyższej Ukrainy. (ukr.)