Fiord (telewizor)
GZR „Fiord” 17 – polski telewizor lampowy czarno-biały, monofoniczny. Urządzenie produkowały w latach 1968–1969 Gdańskie Zakłady Radiowe T-18[1].
| Producent | |
|---|---|
| Dane techniczne | |
| Zasilanie |
220 V -10% +5% |
| Pobór mocy |
200 W |
| Wysokie napięcie |
14–16 kV |
| Głośniki |
jeden |
Budowę odbiornika opisano m.in. w czasopiśmie Radioamator i Krótkofalowiec nr 1968/5. Konstrukcję opracowano we współpracy polskich zakładów elektronicznych (Warszawskie Zakłady Telewizyjne, GEZAR, Diora) unifikując podzespoły odbiorników[2]. Przetwornikiem elektrowizyjnym jest kineskop 17 calowy o kącie odchylania 110° (typ AW 43-88 lub AW 43-881). Wymiary obrazu 270 × 360 mm[3].
Jeden głośnik po prawej stronie obudowy, w okolicy przełącznika kanałów. Moc znamionowa toru audio 1,5 W przy zniekształceniach 10%[3].
Jako elementy aktywne, przetwarzające sygnały elektryczne, wykorzystano lampy elektronowe (16 sztuk[2]), w większości całoszklane nowalowe o dziewięciu szpilkach: PCC88, PCF82, PCL 84, 3xEF80, EAA91, EBF89, PY88, ECH84, PCL85, EY86, PL84 oraz lampę PL36[3]. Natężenie prądu żarzenia zastosowanych lamp, połączonych szeregowo, wynosi 0,3 A[2]. Zastosowano trzy diody germanowe (DOG61 – prostownik napięcia anodowego, 2xDOG62 – detektor fonii). Telewizor jest wyposażony w: układ automatycznego utrzymywania kontrastu, układ eliminacji zakłóceń i układ korekcji wyrazistości obrazu[3].
Odbiornik przystosowany jest do odbioru sygnału w 12 kanałach OIRT w I, II i III zakresie, z możliwością wbudowania głowicy na IV i V pasmo (pozostawiono miejsce i wbudowano przełącznik). Wejście antenowe przystosowane było do kabla symetrycznego o impedancji 300 omów[3].
Przypisy
edytuj- ↑ Katalog starych telewizorów [online], telewizor.eu [dostęp 2023-02-10].
- ↑ a b c Radioamator i krótkofalowiec 1968/5, Przegląd schematów. Odbiornik telewizyjny Fiord 17, Adam Sztorc. skan 1, skan 2, skan 3, skan 4
- ↑ a b c d e Aleksy Brodowski, Jerzy Chabłowski, Jerzy Auerbach: Radio i telewizja. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1971, s. 116-117, seria: Ilustrowana Encyklopedia dla Wszystkich.
Bibliografia
edytuj- Aleksy Brodowski, Jerzy Chabłowski, Jerzy Auerbach: Radio i telewizja. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1971, s. 116-117, seria: Ilustrowana Encyklopedia dla Wszystkich.