Język fryzyjski

Język fryzyjski (zach. fryz. frysk, wsch. fryz. fräisk, dialekty pn. fryz. friisk, fresk, freesk, frasch, fräisch, freesch), właśc. języki fryzyjskie – zbiorcze określenie na grupę blisko spokrewnionych języków wywodzących się ze starofryzyjskiego, a którymi posługują się Fryzowie. Fryzyjski składa się z wielu dialektów grupowanych w trzy języki: zachodniofryzyjski, wschodniofryzyjski i północnofryzyjski.

Frysk

Obszar	Holandia, Niemcy
Liczba mówiących	350–750 tys.
Pismo/alfabet	zmodyfikowane łacińskie
Klasyfikacja genetyczna
Języki indoeuropejskie Języki germańskie Języki zachodniogermańskie Języki anglo-fryzyjskie Język fryzyjski
Status oficjalny
język urzędowy	Fryzja (region w Holandii)
Organ regulujący	Fryske Akademy
Ethnologue	2 prowincjonalny↗
Kody języka
ISO 639-1	fy
ISO 639-2	fri
Glottolog	fris1239
GOST 7.75–97	фри 750
WALS	fri
SIL	FRY
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata Wikipedia w języku zachodniofryzyjskim Słownik języka zachodniofryzyjskiego w Wikisłowniku
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Po fryzyjsku mówi ok. 400–600 tys. osób, głównie w Holandii w prowincji Fryzja, a także w niemieckich landach Dolna Saksonia (gmina Saterland) i Szlezwik-Holsztyn (Fryzja Północna), w tym na Wyspach Fryzyjskich i Helgolandzie

Ogólna charakterystyka

Język fryzyjski jest podobny do staroangielskiego (także do współczesnego angielskiego), niderlandzkiego i dolnoniemieckiego.

Język fryzyjski należy do grupy języków zachodniogermańskich, jest silnie zróżnicowany terytorialnie i nie występuje w postaci jednolitego języka ponaddialektalnego. Najstarsze zabytki tego języka pochodzą z XIII–XV wieku. Od XVI wieku oficjalnym językiem kulturalnym były niderlandzki i niemiecki. Językiem literatury ludowej był zachodni dialekt Kleifries. Właśnie w tym języku pisał Gysbert Japiks – twórca podstaw literatury zachodniofryzyjskiej.

W Niderlandach, w użyciu jest język zachodniofryzyjski, używa się również holenderskiego i tzw. fryzyjsko–miejskiego, który jest mieszanką holenderskiego i fryzyjskiego. Istnieje również język literacki (standert frysk). Fryzowie mieszkający w Niemczech mówią językami północnofryzyjskim (na zachodnim wybrzeżu Szlezwika – Holsztynu) i wschodniofryzyjskim (w Dolnej Saksonii, jego ostatnim szczątkiem jest dialekt z okolic Saterlandu). Ponadto używają języków niemieckiego, dolnoniemieckiego i duńskiego.

Współczesny zasięg języka fryzyjskiego

Bibliografia

• Metzler Lexikon Sprache. Stuttgart - Weimar: Verlag J.B. Metzler, 2000, 2. Aufl. ISBN 3-476-01519-X.
• Języki indoeuropejskie pod red. Leszka Bednarczuka, t. II. Warszawa: PWN, 1988. ISBN 83-01-05763-7. S. 793-797.