Rainer Schüttler

Rainer Schüttler
Państwo	Niemcy
Data i miejsce urodzenia	25 kwietnia 1976 ; Korbach
Wzrost	180 cm
Gra	praworęczna, oburęczny bekhend
Status profesjonalny	1995
Zakończenie kariery	październik 2012
	Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	4
Najwyżej w rankingu	5 (26 kwietnia 2004)
Australian Open	F (2003)
Roland Garros	4R (2003)
Wimbledon	SF (2008)
US Open	4R (2003)
	Gra podwójna
Wygrane turnieje	4
Najwyżej w rankingu	40 (11 lipca 2005)
Australian Open	2R (2004, 2007, 2010–2011)
Roland Garros	QF (2007)
Wimbledon	QF (2005)
US Open	2R (2003, 2004, 2006–2008)
Dorobek medalowy
	Reprezentacja Niemcy
	Igrzyska olimpijskie
	Strona internetowa

Rainer Schüttler (ur. 25 kwietnia 1976 w Korbach) – niemiecki tenisista, srebrny medalista igrzysk olimpijskich w Atenach (2004) w grze podwójnej, reprezentant w Pucharze Davisa.

Kariera tenisowa

Występował jako tenisista zawodowy od 1995 roku do 2012 roku^[1]. Jego pierwszym znaczącym sukcesem było wygranie turnieju rangi ATP World Tour w Ad-Dausze na początku sezonu 1999, gdzie w drodze po końcowy sukces pokonał m.in. Gorana Ivaniševicia i Tima Henmana. Rok później dotarł w Ad-Dausze do finału, ale musiał w nim uznać wyższość Fabrica Santoro.

W 2001 roku Niemiec wygrał singlowy turniej w Szanghaju, gdzie w finale pokonał Szwajcara Michela Kratochvila oraz deblowe zawody w Stuttgarcie. Partnerem deblowym Schüttlera był wówczas Guillermo Cañas. Ponadto awansował do finałów singlowych rozgrywek w Hongkongu (porażka z Marcelo Ríosem) oraz Petersburgu (porażka z Maratem Safinem).

Sezon 2002 Niemiec zakończył z jednym singlowym finałem, na ziemnych kortach w Monachium, gdzie w meczu finałowym nie sprostał Junusowi al-Ajnawiemu. Na początku 2003 roku dotarł do finału turnieju wielkoszlemowego, Australian Open. Odniósł w Melbourne Park kilka znaczących zwycięstw, pokonując m.in. Richarda Krajicka, Davida Nalbandiana i w półfinale Andy’ego Roddicka. W finale uległ Andre Agassiemu w trzech setach. Do końca sezonu triumfował w Lyonie, po zwycięstwie w finale nad Arnaudem Clémentem oraz Tokio, gdzie wygrał spotkanie finałowe z Sébastienem Grosjeanem. Ponadto zagrał w finale gry pojedynczej w Costa do Sauipe (porażka ze Sjengiem Schalkenem) oraz gry podwójnej, razem z Michaelem Kohlmannem, w Petersburgu. Na koniec sezonu zakwalifikował się do turnieju Tennis Masters Cup, gdzie osiągnął półfinał, w którym po raz kolejny w sezonie uległ Agassiemu.

W kwietniu 2004 roku Niemiec awansował do finału singla rozgrywek ATP Masters Series w Monte Carlo, eliminując po drodze m.in. Lleytona Hewitta oraz Carlosa Moyę; w finale został pokonany przez Guillermo Corię. We wrześniu, razem z Nicolasem Kieferem, zdobył srebrny medal podczas igrzysk olimpijskich w Atenach. Niemiecka para pokonała m.in. hinduski debel rozstawiony z nr 5. – Mahesh Bhupathi-Leander Paes, jednak w finale przegrała z duetem Fernando González-Nicolás Massú nie wykorzystując czterech piłek meczowych.

Kolejny deblowy finał Schüttler rozegrał w lipcu 2005 roku w Gstaad, będąc w parze z Michaelem Kohlmannem, jednak finałowe spotkanie przegrał z Czechami Františkiem Čermákiem i Leošem Friedlem. W 2006 roku zawodnik niemiecki doszedł ponownie z Kohlmannem, do finału turnieju w Halle, jednak nie sprostał zespołowi Fabrice Santoro-Nenad Zimonjić. W lutym 2007 roku, tym razem już z Chrisem Haggardem, osiągnął finał debla w San José, lecz został pokonany przez Erica Butoraca i Jamiego Murraya.

Rok 2008 Schüttler ukończył z dwoma wygranymi turniejami w grze podwójnej, w Houston, w parze z Ernestsem Gulbisem oraz Monachium wspólnie z Michaelem Berrerem. Ponadto w czerwcu doszedł do półfinału Wimbledonu w grze pojedynczej, eliminując m.in. w Jamesa Blake’a; przegrał z Rafaelem Nadalem.

Od roku 1998 reprezentował Niemcy w Pucharze Davisa, rozgrywając łącznie dla zespołu 15 pojedynków singlowych, z których 9 wygrał, z kolei w deblu zanotował 3 porażki.

Schüttler posiadał opinię gracza mało błyskotliwego, ale imponującego przygotowaniem fizycznym i szybkością. Najwyżej sklasyfikowany w rankingu singlistów był na 5. miejscu pod koniec kwietnia 2004 roku, natomiast w zestawieniu deblistów w lipcu 2005 roku zajmował 40. pozycję.

Finały w turniejach ATP World Tour

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup / ATP Finals
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold / ATP Tour 500
ATP International Series / ATP Tour 250

Gra pojedyncza (4–8)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Zwycięzca	1.	10 stycznia 1999	Doha	Twarda	Tim Henman	6:4, 5:7, 6:1
Finalista	1.	11 kwietnia 1999	Ćennaj	Twarda	Byron Black	4:6, 6:1, 3:6
Finalista	2.	9 stycznia 2000	Doha	Twarda	Fabrice Santoro	6:3, 5:7, 0:3 krecz
Zwycięzca	2.	23 września 2001	Szanghaj	Twarda	Michel Kratochvil	6:3, 6:4
Finalista	3.	30 września 2001	Hongkong	Twarda	Marcelo Ríos	6:7(3), 2:6
Finalista	4.	28 października 2001	Petersburg	Twarda (hala)	Marat Safin	6:3, 3:6, 3:6
Finalista	5.	5 maja 2002	Monachium	Ceglana	Junus al-Ajnawi	4:6, 4:6
Finalista	6.	26 stycznia 2003	Australian Open, Melbourne	Twarda	Andre Agassi	2:6, 2:6, 1:6
Finalista	7.	14 września 2003	Costa do Sauípe	Twarda	Sjeng Schalken	2:6, 4:6
Zwycięzca	3.	5 października 2003	Tokio	Twarda	Sébastien Grosjean	7:6(5), 6:2
Zwycięzca	4.	12 października 2003	Lyon	Dywanowa (hala)	Arnaud Clément	7:5, 6:3
Finalista	8.	25 kwietnia 2004	Monte Carlo	Ceglana	Guillermo Coria	2:6, 1:6, 3:6

Gra podwójna (4–5)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Zwycięzca	1.	22 lipca 2001	Stuttgart	Ceglana	Guillermo Cañas	Michael Hill Jeff Tarango	4:6, 7:6(1), 6:4
Finalista	1.	26 października 2003	Petersburg	Twarda (hala)	Michael Kohlmann	Julian Knowle Nenad Zimonjić	6:7(1), 3:6
Zwycięzca	2.	9 stycznia 2005	Ćennaj	Twarda	Lu Yen-hsun	Mahesh Bhupathi Jonas Björkman	7:5, 4:6, 7:6(4)
Finalista	2.	22 sierpnia 2004	Ateny	Twarda	Nicolas Kiefer	Fernando González Nicolás Massú	2:6, 6:4, 6:3, 6:7(7), 4:6
Finalista	3.	10 lipca 2005	Gstaad	Ceglana	Michael Kohlmann	František Čermák Leoš Friedl	6:7(6), 6:7(11)
Finalista	4.	18 czerwca 2006	Halle	Trawiasta	Michael Kohlmann	Fabrice Santoro Nenad Zimonjić	0:6, 4:6
Finalista	5.	18 lutego 2007	San José	Twarda (hala)	Chris Haggard	Eric Butorac Jamie Murray	5:7, 6:7(6)
Zwycięzca	3.	20 kwietnia 2008	Houston	Ceglana	Ernests Gulbis	Pablo Cuevas Marcel Granollers	7:5, 7:6(3)
Zwycięzca	4.	4 maja 2008	Monachium	Ceglana	Michael Berrer	Scott Lipsky David Martin	7:5, 3:6, 10–8

Starty wielkoszlemowe (gra pojedyncza)

Turniej	1998	1999	2000	2001	2002	2003	2004	2005	2006	2007	2008	2009	2010	2011	2012	Wygrane turnieje	Bilans w turnieju
Australian Open	–	1R	2R	4R	3R	F	1R	2R	1R	1R	2R	1R	2R	1R	–	0 / 13	15–13
French Open	–	1R	1R	1R	2R	4R	1R	1R	1R	–	1R	1R	1R	1R	–	0 / 12	4–12
Wimbledon	1R	2R	3R	2R	3R	4R	3R	1R	1R	–	SF	2R	2R	2R	–	0 / 13	19–13
US Open	–	1R	3R	2R	1R	4R	1R	2R	1R	1R	1R	1R	1R	–	–	0 / 12	7–12
Bilans spotkań	0–1	1–4	5–4	5–4	5–4	15–4	2–4	2–4	0–4	0–2	6–4	1–4	2–4	1–3	0–0	N/A	45–50

Przypisy

↑ James Buddell: Schuettler Retires From Professional Tennis After 17-Year Career s. atpworldtour.com, 11 października 2012. [dostęp 2012-11-09]. (ang.).

Bibliografia

Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2014-09-28] (ang.).
Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2014-09-28] (ang.).
Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2014-09-28] (ang.).

[1] James Buddell: Schuettler Retires From Professional Tennis After 17-Year Career s. atpworldtour.com, 11 października 2012. [dostęp 2012-11-09]. (ang.).

[1]