Stefan Pollo
Stefan Pollo (ur. 1 stycznia 1898 we Lwowie) – polski działacz niepodległościowy i społeczny, doktor praw, sędzia, prokurator, notariusz, oficer Wojska Polskiego.
| Data i miejsce urodzenia |
1 stycznia 1898 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie | |
| Odznaczenia | |
    
| |
Życiorys
edytujUrodził się 1 stycznia 1898 we Lwowie, w rodzinie Stefana i Marii z Bojkowskich[1]. Był bratem Mieczysława, ps. „Połański” (ur. 1899), działacza niepodległościowego, urzędnika[2][3][4].
Ukończył gimnazjum w rodzinnym mieście oraz Wydział Prawa i Filozofii Uniwersytetu Jana Kazimierza (1921)[1]. W latach 1912–1914 był członkiem Drużyn Bartoszowych[1]. W 1914 służył w II Brygadzie Legionów Polskich[1]. Od 1916 służył wojsku austriackim[1]. Należał do Polskiej Organizacji Wojskowej[1]. Uczestniczył w obronie Lwowa, ranny, przebywał w niewoli ukraińskiej[1]. Po uwolnieniu z niewoli służył w Wojsku Polskim[1].
16 sierpnia 1923, po aplikacji, został mianowany sędzią powiatowym w Delatynie[5]. 17 maja 1927 został mianowany podprokuratorem przy Sądzie Okręgowym w Stanisławowie[6]. Później został przy tym sądzie wiceprokuratorem[7][8], a następnie notariuszem w Kołomyi[1]. Obowiązki zawodowe łączył z działalnością społeczną. Pełnił funkcję członka Zarządu Związku Inwalidów Wojennych we Lwowie, członka Zjednoczenia Ekonomicznego Polskich Inwalidów Wojennych tamże, prezesa zarządu powiatowego Związku Strzeleckiego, członka zarządu Związku Peowiaków i członka Towarzystwa Szkoły Ludowej[9]. We wrześniu 1938 minister spraw wewnętrznych powołał go na funkcję komisarza wyborczego w Okręgu nr 67 Kołomyja[10].
W 1934 jako porucznik piechoty pospolitego ruszenia pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Stanisławów. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VI. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[11].
14 grudnia 1940 przybył do Samodzielnego Obozu Oficerskiego w Rothesay[12].
Był żonaty z Vereną Ragan, nauczycielką, z którą miał syna Iwo (1927–2005), chemika, rektora Politechniki Lubelskiej[13].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Niepodległości – 6 czerwca 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”, zamiast omyłkowo nadanego Medalu Niepodległości[14] (15 czerwca 1932)[15][16][17]
- Krzyż Walecznych[18]
- Srebrny Krzyż Zasługi – 11 sierpnia 1937 „za zasługi na polu pracy społecznej”[19]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[18]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[18]
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f g h i Łoza 1938 ↓, s. 585.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-10-26].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-10-26].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-10-26].
- ↑ Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Sprawiedliwości”. 19, s. 499, 1923-10-01. Warszawa: Ministerstwo Sprawiedliwości..
- ↑ Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Sprawiedliwości”. 13, s. 282, 1927-07-01. Warszawa: Ministerstwo Sprawiedliwości..
- ↑ Kirkiczenko i Kraczkiewicz 1931 ↓, s. 81.
- ↑ Kirkiczenko i Kraczkiewicz 1932 ↓, s. 88.
- ↑ Łoza 1938 ↓, s. 585–586.
- ↑ Monitor Polski nr 219 z 24 września 1938
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 256.
- ↑ Rozkaz dzienny ↓, Nr 97 z 17 grudnia 1940.
- ↑ Waksmundzka-Hajnos 2005 ↓, s. 13.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 93, poz. 128.
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 140, poz. 172.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-10-26].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-10-26].
- ↑ a b c Łoza 1938 ↓, s. 586.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 187, poz. 309.
Bibliografia
edytuj- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Komenda Stacji Zbornej Oficerów Rothesay. Rozkazy dzienne 1940–1941, sygn. R.8. Instytut Polski i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie. [dostęp 2023-06-30].
- Jerzy Kirkiczenko, Marian Kraczkiewicz: Kalendarz sądowy na rok 1931. Warszawa: Ferdynand Hoesick, 1931.
- Jerzy Kirkiczenko, Marian Kraczkiewicz: Kalendarz sądowy na rok 1932. Warszawa: Ferdynand Hoesick, 1932.
- Stanisław Łoza: Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1938.
- Monika Waksmundzka-Hajnos. Profesor Iwo Pollo. „Podhalanin”. 3–4 (13–14), 2005. Zarząd Główny Związku Podhalan. ISSN 1731-4852.