Wendland
Wendland – region historyczno-geograficzny w północnych Niemczech, obejmujący w przybliżeniu powiat Lüchow-Dannenberg w Dolnej Saksonii wraz z okolicami, aż do Pustaci Lüneburskiej. Termin Wendland został po raz pierwszy użyty około 1700 roku przez pastora Christiana Henninga, autora Vocabularium Venedicum, na określenie terenów nad lewym brzegiem dolnej Łaby, gdzie miejscowa ludność wciąż używała jeszcze języka drzewiańsko-połabskiego. Największymi miastami regionu są Wustrow, Lüchow, Dannenberg i Hitzacker. Główną rzeką Wendlandu jest Jeetze, będąca dopływem stanowiącej wschodnią granicę regionu Łaby.
| Państwa | |
|---|---|
| Ważniejsze miejscowości | |
Położenie na mapie
| |
| 52°57′59,23″N 11°09′01,17″E/52,966453 11,150325 | |
We wczesnym średniowieczu obszary dzisiejszego Wendlandu stanowiły ośrodek osadnictwa Drzewian. Region jeszcze u schyłku wieków średnich zachował swój słowiański charakter, a rozpoczęta w XII wieku kolonizacja niemiecka (tzw. Ostsiedlung) przebiegała tutaj opornie, na co wpłynęły znaczne oddalenie od głównych szlaków komunikacyjnych oraz geograficzna izolacja pasmem Hohe Geest od zachodu i bagnami od południa. Do XVIII wieku wśród miejscowej ludności przetrwał połabski język i obyczaj, przez co stanowił Wendland jedyną obok Łużyc enklawę Słowiańszczyzny w nowożytnych Niemczech. Świadectwem słowiańskiej przeszłości są w Wendlandzie liczne nazewnictwo miejscowe pochodzenia słowiańskiego oraz charakterystyczne wsie o układzie okolnicy.
Galeria
edytuj-
Mapa administracyjna powiatu Lüchow-Dannenberg -
Mapa drogowa Wendlandu -
Mapa parku przyrodniczego Elbhöhen-Wendland -
Panorama Wendlandu -
Wieś o układzie okolnicy, położona w pobliżu Lüchow -
Wjazd do miasta Meußließen
Zobacz też
edytujBibliografia
edytuj- Słownik starożytności słowiańskich. T. 6, cz. 2. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1980.