aresztowanie
aresztowanie (język polski)
edytuj- wymowa:
- IPA: [ˌarɛʃtɔˈvãɲɛ], AS: [areštovãńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni…• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza mianownik aresztowanie dopełniacz aresztowania celownik aresztowaniu biernik aresztowanie narzędnik aresztowaniem miejscownik aresztowaniu wołacz aresztowanie
- przykłady:
- (1.1) Mój kolega zaciągnął się do legii cudzoziemskiej, aby uniknąć aresztowania za popełnione przestępstwo.
- (1.1) Było to po głośnej aferze aresztowania posłów opozycji i w uszach dźwięczały mi jeszcze tak wyraźnie gorzkie słowa ojca, rozczarowanego boleśnie dyktatorskim posunięciem Piłsudskiego, że odmówiłem[1].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) aresztowanie podejrzanego
- (1.2) aresztowanie statku / okrętu / jachtu
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. areszt m, aresztowany m, aresztowana ż, aresztant m, aresztantka ż
- czas. aresztować ndk./dk.
- przym. aresztancki
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- rzecz. odczas. od aresztować
- uwagi:
- tłumaczenia:
- arabski: (1.1) سجن ,اسر
- bułgarski: (1.1) арестуване n
- francuski: (1.1) arrestation ż
- hiszpański: (1.1) arresto m, detención ż
- nowogrecki: (1.1) σύλληψη ż
- źródła:
- ↑ Jeremi Przybora, Przymknięte oko opaczności, 1995, Narodowy Korpus Języka Polskiego.