ciągły

ciągły (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈt͡ɕɔ̃ŋɡwɨ], AS: [ćõŋgu̯y], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ą  ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) nieustanny, ciągle trwający

(1.2) regularnie się powtarzający

(1.3) (o kształcie) pozbawiony przerw

(1.4) mat. (o funkcji) taka, której wartości dla „bliskich” sobie argumentów również będą sobie „bliskie”; zob. też funkcja ciągła w Wikipedii

(1.5) mat. topol. (o funkcji) taka, dla której przeciwobraz każdego zbioru otwartego jest zbiorem otwartym

odmiana:

(1.1-5)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	ciągły		ciągła	ciągłe	ciągli	ciągłe
dopełniacz	ciągłego		ciągłej	ciągłego	ciągłych
celownik	ciągłemu		ciągłej	ciągłemu	ciągłym
biernik	ciągłego	ciągły	ciągłą	ciągłe	ciągłych	ciągłe
narzędnik	ciągłym		ciągłą	ciągłym	ciągłymi
miejscownik	ciągłym		ciągłej	ciągłym	ciągłych
wołacz	ciągły		ciągła	ciągłe	ciągli	ciągłe
nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) Przygnębiasz mnie swoim ciągłym narzekaniem.

(1.2) Rozwiodła się z nim z powodu jego ciągłych zdrad małżeńskich.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przysł. ciągle

rzecz. ciągłość ż, ciąganie n

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) continuous
• białoruski: (1.1) пастаянны, бесперапынны
• esperanto: (1.1) kontinua
• francuski: (1.1) continu; (1.3) continu
• gudźarati: (1.1) એકધારું (ēkadhāruṁ)
• hiszpański: (1.1) continuo, incesante; (1.2) continuo; (1.3) continuo; (1.4) continuo
• jidysz: (1.1) כּסדרדיק (kesejderdik), שטענדיק (sztendik)
• niemiecki: (1.1) ständig; (1.2) ständig
• rosyjski: (1.1) постоя́нный, продолжи́тельный, беспреры́вный, непреры́вный, неуста́нный; (1.2) постоя́нный; (1.3) непреры́вный, беспреры́вный
• szwedzki: (1.1) ständig; (1.2) ständig

źródła: