srom

srom (język polski)

wymowa:

IPA: [srɔ̃m], AS: [srõm], zjawiska fonetyczne: nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) anat. seks. zewnętrzne żeńskie narządy płciowe; zob. też srom w Wikipedii

(1.2) przest. (dziś książk.) wstyd, zniewaga

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	srom	sromy
dopełniacz	sromu	sromów
celownik	sromowi	sromom
biernik	srom	sromy
narzędnik	sromem	sromami
miejscownik	sromie	sromach
wołacz	sromie	sromy

przykłady:

(1.1) Wiele kobiet nie lubi rozmawiać o swoim sromie.

(1.2) Joachim z wielkim sromem i smętkiem odszedwszy, mowił sam k' sobie: „Coż mam teraz działać?” → Joachim z wielkim wstydem i smutkiem odszedłszy, mówił sam do siebie: „Co mam teraz robić?”

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) st.pol. kiep

(1.2) st.pol. sromota

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. sromota ż, sromotność ż

czas. sromać się, zasromać się, zasromać, sromać

przym. sromotny, sromowy, sromieźliwy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Części ciała

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) vulva, fanny; (1.2) shame
• arabski: (1.1) فرج m (farǧ)
• baskijski: (1.1) bulba, alu
• esperanto: (1.1) vulvo
• francuski: (1.1) vulve ż
• hiszpański: (1.1) vulva ż
• macedoński: (1.1) вулва ż
• niemiecki: (1.1) Vulva ż
• nowogrecki: (1.1) αιδοίο n
• rapanui: (1.1) komari
• śląski niemiecki: (1.1) Futt
• ukraiński: (1.1) ву́льва ż
• wilamowski: (1.1) fu̇tt ż, pić ż

źródła:

srom (język kaszubski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) wstyd

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) òsława, sromòta, wstid

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. sromac sã

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: