wierzch

wierzch (język polski)

wymowa:

IPA: [vʲjɛʃx], AS: [vʹi ̯ešχかい], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.• i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) górna lub zewnętrzna powierzchnia czegoś

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wierzch	wierzchy
dopełniacz	wierzchu	wierzchów
celownik	wierzchowi	wierzchom
biernik	wierzch	wierzchy
narzędnik	wierzchem	wierzchami
miejscownik	wierzchu	wierzchach
wołacz	wierzchu	wierzchy

przykłady:

(1.1) Kolejną teczkę położyłem na wierzchu sterty.

składnia:

kolokacje:

(1.1) z wierzchu • na wierzchu

synonimy:

antonimy:

(1.1) spód

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wierzchowy mzw/mos, nawierzchnia ż, wierzchowiec mzw

przym. wierzchni, wierzchowy

przysł. wierzchem

związki frazeologiczne:

jechać wierzchem • patrz na wierzch, jakim kto wewnątrz

etymologia:

prasł. *vŕ̥chъ

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) top, surface, dłoni back, buta upper
• chiński standardowy: (1.1) 背せ (bèi)
• esperanto: (1.1) supro
• rosyjski: (1.1) верх m
• ukraiński: (1.1) верх m
• włoski: (1.1) superficie ż

źródła: