Brzeczka: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m →Brzeczka w piwowarstwie: drobne redakcyjne |
m →Zobacz też: drobne merytoryczne |
||
| Linia 11: | Linia 11: | ||
W miodosytnictwie brzeczką nazywamy roztwór wodny miodu (z dodatkiem [[zioła|ziół]] lub bez) poddany syceniu (warzeniu, gotowaniu) w celu uzyskania półproduktu do produkcji [[miód pitny|miodów pitnych]]. |
W miodosytnictwie brzeczką nazywamy roztwór wodny miodu (z dodatkiem [[zioła|ziół]] lub bez) poddany syceniu (warzeniu, gotowaniu) w celu uzyskania półproduktu do produkcji [[miód pitny|miodów pitnych]]. |
||
==Zobacz też== |
==Zobacz też== |
||
* [[ekstrakt brzeczki podstawowej]] |
|||
* [[piwo]] |
|||
* [[słód]] |
* [[słód]] |
||
* [[miód pitny]] |
* [[miód pitny]] |
||
Wersja z 23:43, 16 wrz 2010
Brzeczka w piwowarstwie
Brzeczka (w miodosytnictwie zwana też syta) - półprodukt stosowany przy produkcji piwa przygotowywany ze słodu jęczmiennego, chmielu, wody oraz ewentualnie innych surowców niesłodowanych takich jak cukier, glukoza, miód, syropy owocowe. Brzeczka jest cieczą klarowną, która jest efektem filtracji zacieru. W warzelni brzeczka gotowana jest z dodatkiem chmielu, następnie schładzana, filtrowana i zadawana drożdżami w celu przeprowadzenia fermentacji. Wyróżniamy brzeczkę przednią i brzeczkę nastawną.[1]
- Brzeczka przednia to wodny roztwór ekstraktu słodowego czyli zacieru, powstałego z ziarna w wyniku procesu zacierania w kadzi zaciernej, a następnie poddanego filtracji w kadzi filtracyjnej w celu uzyskania klarownej cieczy.[2]
- Brzeczka nastawna (podstawowa) to brzeczka po gotowaniu zacieru słodowego z chmielem, poddana filtracji i schłodzona do temperatury nastawnej, czyli odpowiedniej do zadania drożdży w celu poddania jej fermentacji.[2]
Brzeczka w miodosytnictwie
W miodosytnictwie brzeczką nazywamy roztwór wodny miodu (z dodatkiem ziół lub bez) poddany syceniu (warzeniu, gotowaniu) w celu uzyskania półproduktu do produkcji miodów pitnych.
Zobacz też
- ↑ Leszek Rum: Ilustrowany leksykon piwa. Poznań: Wydawnictwo Kurpisz, 2005, s. 78. ISBN 83-89738-20-1.
- ↑ a b Ziemowit Fałat, Renata Górska, Paweł Plinta, Andrzej Sadownik, Dariusz Wojtala: Przewodnik piwosza. Bielsko-Biała: 2002, s. 40. ISBN 83-7304-030-7.
Literatura
Ziemowit Fałat: Wszystko o piwie. Ad Oculos 2005 ISBN 83-87907-88-X
Grzegorz Sieczkowski (opr.): Piwo klasztorne i domowe. Baobab & Rhetos 2005 ISBN 83-89642-07-7
Szablon:Portal
Szablon:Napoje stub
