Wahadło radiestezyjne: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
zagrożenia |
m Wycofano edycje użytkownika 89.191.147.127 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to Hortensja Bukietowa. |
||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
Wahadło radiestezyjne przybiera różne symetryczne kształty, a najczęściej występuje w postaci [[Stożek (geometria)|stożków]] bądź [[Kula|kul]], które są zawieszone na niesprężystym sznurku lub łańcuszku. Większość wahadełek składa się z 10–20 [[centymetr]]owej nitki i ciężarka o masie 20–50 [[gram]]ów; nie jest to oczywiście regułą. Nowym użytkownikom wahadełka sugeruje się, aby sami wybrali najlepszy dla siebie model. Nie stosuje się raczej wahadełek stalowych, ze względu na ryzyko działań [[Magnetyzm|magnetycznych]]<ref>Książka "Radiestezja" Jean-Lousis Crozier & Jacques Mandorla; ISBN 83-7311-620-6; strony 110-111</ref>. |
Wahadło radiestezyjne przybiera różne symetryczne kształty, a najczęściej występuje w postaci [[Stożek (geometria)|stożków]] bądź [[Kula|kul]], które są zawieszone na niesprężystym sznurku lub łańcuszku. Większość wahadełek składa się z 10–20 [[centymetr]]owej nitki i ciężarka o masie 20–50 [[gram]]ów; nie jest to oczywiście regułą. Nowym użytkownikom wahadełka sugeruje się, aby sami wybrali najlepszy dla siebie model. Nie stosuje się raczej wahadełek stalowych, ze względu na ryzyko działań [[Magnetyzm|magnetycznych]]<ref>Książka "Radiestezja" Jean-Lousis Crozier & Jacques Mandorla; ISBN 83-7311-620-6; strony 110-111</ref>. |
||
== Zagrożenia == |
|||
Używanie wahadełka jako praktyka okultystyczna jest niebezpieczna. Może ona doprowadzić do kłopotów zdrowotnych, duchowych, zniewolenia i opętania demonicznego. |
|||
== Zobacz też == |
== Zobacz też == |
||
Wersja z 22:26, 19 maj 2012
Wahadło radiestezyjne – jeden z podstawowych przyrządów badawczych radiestety. Wahadło to ma służyć do wykrywania różnego typu źródeł domniemanego promieniowania.
Wahadło radiestezyjne przybiera różne symetryczne kształty, a najczęściej występuje w postaci stożków bądź kul, które są zawieszone na niesprężystym sznurku lub łańcuszku. Większość wahadełek składa się z 10–20 centymetrowej nitki i ciężarka o masie 20–50 gramów; nie jest to oczywiście regułą. Nowym użytkownikom wahadełka sugeruje się, aby sami wybrali najlepszy dla siebie model. Nie stosuje się raczej wahadełek stalowych, ze względu na ryzyko działań magnetycznych[1].
Zobacz też
Bibliografia
- Leszek Tulik, "Radiestezja w nowej szacie czyli Homeo-Farmakopunktura", Zabrze, 2006, ISBN 978-83-903947-2-5
- Leszek Tulik, "Homeopatia inaczej", Zabrze, 1991, ISBN 83-85367-03-9
- Mirosław Winczewski, "Radiestezja dla każdego" Studio Astropsychologi, 2004, ISBN 83-7377-134-4
- Leszek Matela, "Radiestezja, nauka, praktyka, ochrona przed szkodliwym promieniowaniem" KOS, 1996, ISBN 83-86757-40-X
- Bernard Britlan, "Przygoda z wahadełkiem" F.H.U Storczyk ISBN 978-83-925491-4-7
- Zbigniew Królicki, "Energia kształtów, czyli radiestezyjne oddziaływanie form geometrycznych" Ravi, 2003, ISBN 83-7229-073-3
- Zbigniew Królicki, "Radiestezja stosowana" Ravi,ISBN 83-7229-074-1
- Franciszek Dąbrowski, "Radiestezja sposób na życie", 2009, ISBN 978-83-86737-39-0
- ↑ Książka "Radiestezja" Jean-Lousis Crozier & Jacques Mandorla; ISBN 83-7311-620-6; strony 110-111