Suchorośla: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 22:05, 4 lut 2017

Suchorośla, suchorosty, sklerofity (gr. sklēros – twardy, phyton – roślina) – kserofity przystosowane do życia w warunkach gorących i suchych za sprawą bardzo wydajnej gospodarki wodnej. W przeciwieństwie do sukulentów nie są przystosowane do gromadzenia wody w okresach, kiedy jest jej pod dostatkiem. Ich adaptacje związane są z możliwością znacznego ograniczenia transpiracji w okresie niedostatku wody i bardzo intensywną gospodarką wodną w okresach jej dostępności^[1]. Posiadają bardzo rozwinięty i głęboki system korzeniowy, którego masa zwykle jest dużo większa od masy pędu nadziemnego. Dzięki temu a także wysokiej wartości osmotycznej soku komórkowego i dużej liczbie szparek – rośliny te pobierają wówczas wielkie ilości wody z podłoża. Ciśnienie osmotyczne w ich komórkach czasami wynosi nawet 100 atm^[2].

Sklerofity przystosowane są do drastycznego redukowania transpiracji (strat wody) poprzez redukowanie powierzchni liści (nierzadko są ich całkowicie pozbawione, często liście są łuskowato-igiełkowate), pokrycie ich grubą warstwą kutykuli^[3], wykształcenie wielowarstwowej epidermy, umieszczanie szparek w zagłębieniach lub osłonięcie ich kutnerem^[4]. Liście są twarde, wzmocnione silnie rozwiniętą tkanką wzmacniającą i są długotrwałe – żyją do kilku lat^[3]. Często funkcję asymilacyjną u sklerofitów pełnią zielone łodygi, nierzadko spłaszczone w postaci gałęziaków^[4].

Istnieją też anatomiczne przystosowania w budowie wewnętrznej tkanek. Zazwyczaj sklerofity mają grube blaszki liściowe, a mezofil jest zwarty, z niewielką ilością przestworów międzykomórkowych. Dominuje w nim miękisz palisadowy i odmiennie niż u większości innych roślin występuje on często po obydwu stronach blaszki liściowej, a miękiszu gąbczastego często brak^[5].

↑ Alicja Szweykowska, Jerzy Szweykowski (red.): Słownik botaniczny. Warszawa: Wiedza Powszechna, 2003, s. 821. ISBN 83-214-1305-6.
↑ J. Tołpa, S. Radomski: Botanika dla Techników Rolniczych. Warszawa: PWRiL, 1971. ISBN 978-83-89648-71-6.
↑ ^a ^b Zbigniew Podbielkowski, Maria Podbielkowska: Przystosowania roślin do środowiska. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1992, s. 153. ISBN 83-02-04299-4.
↑ ^a ^b Strasburger E., Noll F., Schenck H., Schimper A.F.W.: Botanika. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1972, s. 248-249.
↑ J. Szweykowska, J. Szweykowski: Botanika. Tom I. Morfologia. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2005. ISBN 83-01-13946-3.

{{Przypisy}} Nieprawidłowe pola: przypisy.

[slownik-1] Alicja Szweykowska, Jerzy Szweykowski (red.): Słownik botaniczny. Warszawa: Wiedza Powszechna, 2003, s. 821. ISBN 83-214-1305-6.

[botanika-2] J. Tołpa, S. Radomski: Botanika dla Techników Rolniczych. Warszawa: PWRiL, 1971. ISBN 978-83-89648-71-6.

[podbielkowski-3] Zbigniew Podbielkowski, Maria Podbielkowska: Przystosowania roślin do środowiska. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1992, s. 153. ISBN 83-02-04299-4.

[strasburger-4] Strasburger E., Noll F., Schenck H., Schimper A.F.W.: Botanika. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1972, s. 248-249.

[Szweykowski-5] J. Szweykowska, J. Szweykowski: Botanika. Tom I. Morfologia. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2005. ISBN 83-01-13946-3.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 [[Plik:Colletia paradoxa (Villa Hanbury, Italy) 2.jpg|thumb|200px|Sklerofit – [[kolecja krzyżowa]]]]
-'''Suchorośla, suchorosty, sklerofity''' ([[język grecki|gr.]] ''sklēros'' – twardy, ''phyton'' – roślina) – [[kserofity]] przystosowane do życia w warunkach gorących i suchych za sprawą bardzo wydajnej [[Gospodarka wodna roślin|gospodarki wodnej]]. W przeciwieństwie do [[Sukulenty|sukulentów]] nie są przystosowane do gromadzenia wody, w okresach kiedy jest jej pod dostatkiem. Ich adaptacje związane są z możliwością znacznego ograniczenia [[Transpiracja|transpiracji]] w okresie niedostatku wody i bardzo intensywną gospodarką wodną w okresach jej dostępności{{r|slownik}}. Posiadają bardzo rozwinięty i głęboki system korzeniowy, którego masa zwykle jest dużo większa od masy pędu nadziemnego. Dzięki temu, a także wysokiej [[ciśnienie osmotyczne|wartości osmotycznej]] [[Wakuola|soku komórkowego]] i dużej ilości [[Aparat szparkowy|szparek]] – rośliny te pobierają wówczas wielkie ilości wody z podłoża. Ciśnienie osmotyczne w ich komórkach czasami wynosi nawet 100 atm{{r|botanika}}.
+'''Suchorośla, suchorosty, sklerofity''' ([[język grecki|gr.]] ''sklēros'' – twardy, ''phyton'' – roślina) – [[kserofity]] przystosowane do życia w warunkach gorących i suchych za sprawą bardzo wydajnej [[Gospodarka wodna roślin|gospodarki wodnej]]. W przeciwieństwie do [[Sukulenty|sukulentów]] nie są przystosowane do gromadzenia wody w okresach, kiedy jest jej pod dostatkiem. Ich adaptacje związane są z możliwością znacznego ograniczenia [[Transpiracja|transpiracji]] w okresie niedostatku wody i bardzo intensywną gospodarką wodną w okresach jej dostępności{{r|slownik}}. Posiadają bardzo rozwinięty i głęboki system korzeniowy, którego masa zwykle jest dużo większa od masy pędu nadziemnego. Dzięki temu a także wysokiej [[ciśnienie osmotyczne|wartości osmotycznej]] [[Wakuola|soku komórkowego]] i dużej liczbie [[Aparat szparkowy|szparek]] – rośliny te pobierają wówczas wielkie ilości wody z podłoża. Ciśnienie osmotyczne w ich komórkach czasami wynosi nawet 100 atm{{r|botanika}}.
 Sklerofity przystosowane są do drastycznego redukowania transpiracji (strat wody) poprzez redukowanie powierzchni [[liść|liści]] (nierzadko są ich całkowicie pozbawione, często liście są łuskowato-igiełkowate), pokrycie ich grubą warstwą [[Kutykula|kutykuli]]{{r|podbielkowski}}, wykształcenie wielowarstwowej [[epiderma|epidermy]], umieszczanie szparek w zagłębieniach lub osłonięcie ich [[kutner]]em{{r|strasburger}}. Liście są twarde, wzmocnione silnie rozwiniętą [[Tkanka wzmacniająca|tkanką wzmacniającą]] i są długotrwałe – żyją do kilku lat{{r|podbielkowski}}. Często funkcję asymilacyjną u sklerofitów pełnią zielone [[łodyga|łodygi]], nierzadko spłaszczone w postaci [[gałęziak]]ów{{r|strasburger}}.
-Istnieją też anatomiczne przystosowania w budowie wewnętrznej tkanek. Zazwyczaj sklerofity mają grube blaszki liściowe, a [[mezofil]] jest zwarty, z niewielką ilością przestworów międzykomórkowych. Dominuje w nim [[miękisz palisadowy]] i odmiennie niż u większości innych roślin występuje on często po obydwu stronach blaszki liściowej, a [[miękisz gąbczasty|miękiszu gąbczastego]] często brak{{r|Szweykowski}}
+Istnieją też anatomiczne przystosowania w budowie wewnętrznej tkanek. Zazwyczaj sklerofity mają grube blaszki liściowe, a [[mezofil]] jest zwarty, z niewielką ilością przestworów międzykomórkowych. Dominuje w nim [[miękisz palisadowy]] i odmiennie niż u większości innych roślin występuje on często po obydwu stronach blaszki liściowej, a [[miękisz gąbczasty|miękiszu gąbczastego]] często brak{{r|Szweykowski}}.
 {{Przypisy|przypisy=