Polifonia: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
-wypunktowanie |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Polifonia''' ({{greka|πολυφωνία}} ''polyphonia'', wiele |
'''Polifonia''' ({{greka|πολυφωνία}} ''polyphonia'', wiele dżwięków) – rodzaj [[faktura (muzyka)|faktury muzycznej]], w której równocześnie dwa lub więcej głosów prowadzonych jest niezależnie od siebie. Szczytowym osiągnięciem polifonii jest twórczość [[Johann Sebastian Bach|Johanna Sebastiana Bacha]]. |
||
Z punktu widzenia pokrewieństwa między głosami wyróżnić można dwa rodzaje polifonii: [[imitacja|imitacyjną]] i kontrastową. Technika imitacyjna jest starsza, powstała w [[średniowiecze|średniowieczu]], jej formą jest [[kanon (muzyka)|kanon]]. W okresie [[renesans]]u rozwinęła się polifonia fugowana, oparta na [[kontrapunkt (muzyka)|kontrapunkcie]] podwójnym (i wielokrotnym). Strukturą muzyczną opartą na tej technice jest [[fuga (muzyka)|fuga]]. |
Z punktu widzenia pokrewieństwa między głosami wyróżnić można dwa rodzaje polifonii: [[imitacja|imitacyjną]] i kontrastową. Technika imitacyjna jest starsza, powstała w [[średniowiecze|średniowieczu]], jej formą jest [[kanon (muzyka)|kanon]]. W okresie [[renesans]]u rozwinęła się polifonia fugowana, oparta na [[kontrapunkt (muzyka)|kontrapunkcie]] podwójnym (i wielokrotnym). Strukturą muzyczną opartą na tej technice jest [[fuga (muzyka)|fuga]]. |
||
Wersja z 15:59, 24 paź 2019
Polifonia (stgr. πολυφωνία polyphonia, wiele dżwięków) – rodzaj faktury muzycznej, w której równocześnie dwa lub więcej głosów prowadzonych jest niezależnie od siebie. Szczytowym osiągnięciem polifonii jest twórczość Johanna Sebastiana Bacha.
Z punktu widzenia pokrewieństwa między głosami wyróżnić można dwa rodzaje polifonii: imitacyjną i kontrastową. Technika imitacyjna jest starsza, powstała w średniowieczu, jej formą jest kanon. W okresie renesansu rozwinęła się polifonia fugowana, oparta na kontrapunkcie podwójnym (i wielokrotnym). Strukturą muzyczną opartą na tej technice jest fuga.
Drugą podstawą dokonywania systematyki jest stosunek linii melodycznych względem siebie. Jednej linii melodycznej może być przeciwstawiona jedna, dwie lub trzy frazy melodyczne.