Magister: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana]

Usunięta treść Dodana treść

Jednokolumnowy

Wersja z 15:13, 28 lis 2020

Magister (mgr, z łac. „mistrz, nauczyciel”) – tytuł zawodowy^[1] nadawany przez uczelnie po ukończeniu studiów drugiego stopnia lub jednolitych studiów magisterskich.

Dla uzyskania tytułu magistra niezbędne jest wcześniejsze uzyskanie absolutorium, złożenie pracy dyplomowej i zdanie egzaminu magisterskiego. Jest to również tytuł zwyczajowy używany w stosunku do farmaceutów (podobnie jak tytuł doktora używany w odniesieniu do lekarzy).

Po ukończeniu niektórych kierunków nadawane są tytuły równorzędne tytułowi magistra: tytuł magistra inżyniera po ukończeniu studiów II stopnia dla inżynierów, tytuł lekarza po ukończeniu kierunku lekarskiego, lekarza dentysty po stomatologii oraz lekarza weterynarii po weterynarii. Jest to odstępstwem od Deklaracji Bolońskiej, która stanowi, że po ukończeniu studiów magisterskich absolwent otrzymuje tytuł magistra.

Tytuł magistra w Polsce

Na podstawie obowiązującej do 1982 r. Ustawy z dnia 5 listopada 1958 r. o szkołach wyższych^[2] szkoły wyższe wydawały absolwentom dyplomy stwierdzające ukończenie studiów i nadanie tytułu magistra, magistra-inżyniera lub lekarza. Tytuły nadawane absolwentom studiów zawodowych określała Rada Ministrów w drodze rozporządzenia. Magister nie był wówczas tytułem zawodowym, lecz tytułem związanym z ukończeniem studiów wyższych (z dodaniem specjalności). Dopiero w Ustawie z dnia 4 maja 1982 r. o szkolnictwie wyższym^[3] stopnie magistra, magistra inżyniera i lekarza nazwano tytułami zawodowymi.

Zobacz też

Przypisy

↑ Art. 93 ust. 2 pkt 2 lit. b Ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2018 r. poz. 1668).
↑ Art. 50 Ustawy z dnia 5 listopada 1958 r. o szkołach wyższych (Dz.U. z 1958 r. nr 68, poz. 336).
↑ Art. 9 ust. 1 Ustawy z dnia 4 maja 1982 r. o szkolnictwie wyższym (Dz.U. z 1982 r. nr 14, poz. 113).

Linki zewnętrzne

Rozporządzenie Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 27 września 2018 r. w sprawie studiów (Dz.U. z 2018 r. poz. 1861)
Studia magisterskie

[1] Art. 93 ust. 2 pkt 2 lit. b Ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2018 r. poz. 1668).

[2] Art. 50 Ustawy z dnia 5 listopada 1958 r. o szkołach wyższych (Dz.U. z 1958 r. nr 68, poz. 336).

[3] Art. 9 ust. 1 Ustawy z dnia 4 maja 1982 r. o szkolnictwie wyższym (Dz.U. z 1982 r. nr 14, poz. 113).

[1]

[2]

[3]

@@ Linia 5: / Linia 5: @@
 Dla uzyskania tytułu magistra niezbędne jest wcześniejsze uzyskanie [[Absolutorium (szkolnictwo wyższe)|absolutorium]], złożenie pracy dyplomowej i zdanie egzaminu magisterskiego. Jest to również tytuł zwyczajowy używany w stosunku do [[Farmaceuta|farmaceutów]] (podobnie jak tytuł doktora używany w odniesieniu do lekarzy).
-Po ukończeniu niektórych kierunków nadawane są tytuły równorzędne tytułowi magistra: tytuł [[lekarz]]a po ukończeniu kierunku lekarskiego, [[lekarz dentysta|lekarza dentysty]] po [[stomatologia|stomatologii]] oraz [[lekarz weterynarii|lekarza weterynarii]] po [[Medycyna weterynaryjna|weterynarii]]. Jest to odstępstwem od [[Proces boloński|Deklaracji Bolońskiej]], która stanowi, że po ukończeniu studiów magisterskich absolwent otrzymuje tytuł magistra.
+Po ukończeniu niektórych kierunków nadawane są tytuły równorzędne tytułowi magistra: tytuł [[Magister inżynier|magistra inżyniera]] po ukończeniu studiów II stopnia dla inżynierów, tytuł [[lekarz]]a po ukończeniu kierunku lekarskiego, [[lekarz dentysta|lekarza dentysty]] po [[stomatologia|stomatologii]] oraz [[lekarz weterynarii|lekarza weterynarii]] po [[Medycyna weterynaryjna|weterynarii]]. Jest to odstępstwem od [[Proces boloński|Deklaracji Bolońskiej]], która stanowi, że po ukończeniu studiów magisterskich absolwent otrzymuje tytuł magistra.
 == Tytuł magistra w Polsce ==