Ingeborga Duńska

Ingeborga Duńska, fr. Ingeborg, Isambour, Ingeburge, Ingelburge, lub Isemburge de Danemark (ur. 1175 - 29 lipca 1236, w Corbeil) - córka Waldemara I Wielkiego - króla Danii, i Zofii Mińskiej, siostra króla Kanuta VI i króla Waldemara II. Królowa Francji jako druga żona Filipa II Augusta.

Ślub Ingeborgi i Filipa miał miejsce 15 sierpnia 1193. Filip był wdowcem, jego pierwsza żona - Izabella z Hainaut zmarła w 1190. Dzień po ślubie Filip nagle nabrał "obrzudzenia" do Ingeborgi - nie wiemy dlaczego tak się stało. Król odmówił koronowania żony i postanowił natychmiast się rozwieść. 5 listopada 1193 specjalna rada zwołana w Compiègne, zgodziła się na przeprowadzenie rozwodu.

Ingeborga sprzeciwiła się tej decyzji, więc Filip zamknął ją w klasztorze, w Saint-Maur-des-Fossés i wystąpił do papieża o anulowanie małżeństwa z powodu jego nieskonsumowania. Ingeborga jednak utrzymywała, że do konsumpcji doszło, dlatego papież Celestyn III, a później i Innocenty III nie przychylili się do prośby króla. Filip nie przejął się tym i w czerwcu 1196 poślubił Agnieszkę z Meran. Kościół nie uznał tego małżeństwa, król Francji został ekskomunikowany - w grudniu 1199. Filip opierał się przez 9 miesięcy. W końcu gdy zaczęły się niepokoje wśród ludu i możnych, odesłał Agnieszkę. Ekskomunika została uchylona we wrześniu 1200, jednak Ingeborga nadal była więziona - przeniesiono ją do zamku w Étampes. Do ostatecznego pogodzenia się żony i męża papież doprowadził dopiero w 13 lat później (1213) - Filip zamierzał zagarnąć dla siebie koronę Anglii i potrzebował poparcia Danii. Od tego czasu Ingeborga spędziła większość życia w klasztorze, w Saint-Jean-de-l’Ile - który zresztą ufundowała. Znajdował się on blisko Corbeil, Essonne.

Ingeborga zmarła w 1236, przeżyła swojego męża o ponad 14 lata.