Ansprand
Ansprand (ur. ok. 657 – zm. 712) był królem Longobardów przez krótki czas w 712 roku. Przedtem był księciem Asti oraz regentem w czasie małoletności Liutperta (700-701). Został pokonany pod Novarą przez Raginperta i wygnany w czasie późniejszej walki o sukcesję. Uciekł w 702 na dwór Teodeberta księcia Bawarii.
W 711 powrócił z wielką armią od księcia Bawarii. Wielu Austriaków (ludzi z Wenecji i wschodu) przyłączyło się do wracającego regenta i wywiązała się bitwa niedaleko Pawii, między jego siłami a wojskami króla Ariperta II, króry uzurpacją zagarnął tron. Król uciekł do stolicy przed wbierającą przeciw niemu falą, zrabował skarbiec i próbował uciec nocą do Galii. Utonął w rzece Ticino, a Anspranda ogłoszono władcą.
Wstąpił na tron w marcu a w czerwcu zmarł, pozostawiając w królestwie jedynego żyjącego syna Liutpranda
| Regnum Italiæ (476-493) |
| ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Królestwo Ostrogotów (493-553) | |||||||||||||
| Królestwo Longobardów (565-775) |
| ||||||||||||
| Frankijscy królowie Longobardów, następnie Włoch (774-963) |
|
