Friederike Brion
Friederike Elisabeth Brion (* prawdopodobnie 19 kwietnia 1752 w Niederrödern w Alzacji; † 3 kwietnia 1813 w Meißenheim koło Lahr w Schwarzwaldzie) była córką alzackiego proboszcza (ewangelickiego) i miała krótki, lecz namiętny romans ze studentem prawa Johannem Wolfgangiem Goethe.
Młody Goethe odwiedził w październiku 1770 w towarzystwie kolegi dom gościnnego proboszcza Jakoba Brion w wiosce Sesenheim (fr. Sessenheim) w Alzacji. Jak wspominał przeszło 40 lat później w swej biografii Z mojego życia. Zmyślenie i prawda (Dichtung und Wahrheit), zakochał się od pierwszego wejrzenia, jednak już latem następnego roku postanowił zerwać z Fryderyką, o czym zawiadomił ją po wyjeździe ze Strasburga do Frankfurtu listownie dopiero jesienią 1771.
Friederike Brion uległa gwałtownym zalotom młodego poety, inspirowała jego twórczość, w tym czasie powstały znakomite utwory, między innymi Willkommen und Abschied (wspaniale udźwiękowione przez F. Schuberta.
Wiosną 1771 Goethe stworzył wiele wierszy i pieśni lirycznych określanych zbiorczo jako Pieśni z Sesenheim (Sesenheimer Lieder), które ugruntowały jego popularność jako poety i są uważane za początek Okresu burzy i naporu (Sturm und Drang). Przykładowo wymieniane są dwa utwory:
- Willkommen und Abschied
- Das Heideröslein.
Porzucona Fryderika ciężko przeżyła odejście wiarołomnego kochanka. Nigdy nie wyszła zamąż. Po śmierci ojca mieszkała u brata Christiana wraz z młodszą siostrą Sofie. Żyły skromnie, dorabiały sobie ze sprzedaży robótek ręcznych i wyrobów ceramicznych. Fryderyka udzielała lekcji języka francuskiego.
Operetka Ferenca Lehára pod tytułem Friederike bazuje na romansie Goethego z Fryderyką Brion.
Obecnie miejscowość Sessenheim (40 km od Strasburga) jest celem pielgrzymek miłośników Goethego[1].