Islamistyka
Islamistyka (inaczej islamoznawstwo) jest to jedna z dziedzin orientalistyki i jednocześnie religioznawstwa zajmująca się naukowym badaniem: islamu i ugrupowań w ramach islamu, społeczeństw muzułmańskich, polityki, ale także literatury, filozofii i kultury muzułmańskiej. Jest ściśle powiązana z innymi dziedzinami orientalistyki takimi jak: arabistyka, turkologia, afrykanistyka oraz iranistyka[1].
Osoba zajmująca się islamistyką zwana jest islamistą, a w ostatnim czasie coraz częściej islamoznawcą, ponieważ słowo islamista nabrało pejoratywnego znaczenia przez bezkrytyczne stosowanie kalki z języka francuskiego i angielskiego[2].
Studia
Islamistyka powstała jako nauka pomocnicza biblistyki i misjologii, a jej największy rozwój w Europie Zachodniej datuje się od XVII w[1].
W Polsce największym ośrodkiem islamistyki jest Katedra Arabistyki i Islamistyki Wydziału Orientalistycznego Uniwersytetu Warszawskiego założona w 1964 r. przez Józefa Bielawskiego. Na Wydziale Orientalistycznym Uniwersytetu Warszawskiego istnieje także Zakład Islamu Europejskiego, który zajmuje się muzułmanami mieszkającymi w krajach niemuzułmańskich.
Najbardziej znanymi polskimi islamoznawcami są[3]:
- Józef Bielawski
- Janusz Danecki
- Marek M. Dziekan
- Jerzy Hauziński
- Katarzyna Pachniak
- Krzysztof Kościelniak
- ↑ a b Marek M. Dziekan: Islamistyka. W: Monika i Udo Tworuschka: Islam. Mały słownik. Wyd. 2. Warszawa: Verbinum, 2005, s. 78-79. ISBN 83-7192-245-0.
- ↑ Marek M. Dziekan: Islamista. W: Monika i Udo Tworuschka: Islam. Mały słownik. Wyd. 2. Warszawa: Verbinum, 2005, s. 78. ISBN 83-7192-245-0.
- ↑ na podstawie: Arabowie. Słownik encyklopedyczny, red. Marek M. Dziekan, PWN, Warszawa 2001.