(Translated by https://www.hiragana.jp/)
Uciechy staropolskie – Wikipedia, wolna encyklopedia Przejdź do zawartości

Uciechy staropolskie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest najnowsza wersja artykułu Uciechy staropolskie edytowana 18:01, 27 mar 2019 przez PMG (dyskusja | edycje).
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Uciechy staropolskie
Uciechy staropolskie lepsze i pożyteczniejsze aniżeli z Bacchusem i Wenerą
Muzyką, śpiewem i tańcem okraszone
Muzyka

Wacław z Szamotuł, Cyprian Bazylik, Mikołaj Gomółka i anonimy z XVI i XVII w.,
oprac. Jerzy Dobrzański

Libretto

oprac. Kazimierz Dejmek

Język oryginału

staropolski

Źródło literackie

Uciechy staropolskie, Hiacynta Przetockiego
a także staropolskie moralitety misteria

Prapremiera

14 grudnia 1980
Teatr Nowy w Łodzi

Uciechy staropolskie – spektakl Kazimierza Dejmka według krotochwili Hiacynta Przetockiego pod tym samym tytułem.

Misterium składa się z ośmiu tekstów[1]:

  1. Pater, magister et Filus
  2. Kupiec z Śmiercią na motywach Kupca Mikołaja Reja i anonimowego moralitetu Starzec ze śmiercią
  3. Sejm piekielny – w oparciu o utwór Sejm piekielny straszliwy i examan książęca piekielnego Januariusa Sowizraliusa
  4. Krotofila szewska wg: Adam Władysławiusz, Gretka, Urban, Orczykoś i anonimowego intermedium O Ojcu i Synie szewcu
  5. Cnotka i trzej dziadkowie – fragment z intermedium Trzej stryszy i balwierz
  6. Pan, Chłop, Dziewczyny dwie i Wdowiec – wg Dialogus de Nativitate
  7. Nędza z Bidą z Polski idą
  8. Krotofila piekarska – wg krotofili: Bigos upity odszedł od siebie

Ponadto intermedia przeplatane są pieśniami autorstwa: Piotr Baryka, Dzwonkowski, Jan Jurkowski, Jan Kochanowski, Sebastian Fabian Klonowic, Petkowski, Mikołaj Rej, Szymon Zimorowic, i tekstami anonimowymi z literatury XVI-XVII w.

Ostatnia część (po Żywocie Józefa, Historyi o chwalebnym Zmartwychwstaniu Pańskim, Dialogus de Passione i Grze o Narodzeniu i Męce) dejmkowskiego staropolskiego nurtu pasyjnego, tym razem niefrasobliwe, rubaszne, sowizdrzalskie, komiczne[2].

Kazimierz Dejmek reżyserował spektakl dwukrotnie (Teatr Nowy w Łodzi, 1980 i Teatr Polski w Warszawie, 1981). Jego kontynuatorem został Bogdan Baer, który po raz pierwszy wyreżyserował misterium w roku 1982[3].

Realizacje (wybór)

[edytuj | edytuj kod]

W roku 1990 wystawił tę sztukę pod zmienionym tytułem „Sejm piekielny albo Uciechy staropolskie” Tomasz Jaworski w opracowaniu muzycznym Mieczysława Mazurka w Teatrze Lalki i Aktora im. H.Ch. Andersena w Lublinie[4].

Od 1982 r. spektakl realizował Bogdan Baer. W 1996 spektakl wyreżyserował Bogdan Baer (który wcześniej występował w jako aktor w tym utworze w reż. K. Dejmka) w Teatrze im. Juliusza Osterwy w Lublinie[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Uciechy staropolskie [program spektaklu], Teatr Nowy w Łodzi, Łódź 1980.
  2. Uciechy staropolskie (program spektaklu) Teatr im. Juliusza Osterwy w Lublinie, Lublin 1996.
  3. Uciechy staropolskie, reż. Bogdan Baer (program teatralny). Teatr im. Cypriana Norwida w Jeleniej Górze, 1982.
  4. a b Realizacje spektaklu w bazie e-teatr

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Kamila Bialik, Między tekstem a sceną. Staropolskie inscenizacje Kazimierza Dejmka. Olsztyn 2014.